From the moment we met

3

Herkese merabalar.

Nasılsınız?

Keyifli  okumalar.

*****************************************************

Finney korkak adımlarla kapıya yanaştı, eve geç kalmıştı. Derince yutkunup titreyen eliyle bir süre duraksayıp kapıyı çaldı. Kapıyı endişeli gözlerle Gwen açmıştı, yüzündeki ifade babasının öfkesini açıkça gösteriyordu, Finney yine derince yutkundu. Yavaş adımlarla içeriye girip çantasını kapının eşiğine koydu, ayakkabılarını çıkarıp kendi odasına çıkacakken oturma odasından babasının sesini duymuştu, yanına çağırıyordu. 

Finney kız kardeşine baktı endişeli gözleriyle, zaten hırpalanmıştı ve babasının insaflı davranacağını hiç sanmıyordu. Gwen hiç bir şey yapamayacağını biliyordu, yaşlı gözleriyle baktı ona. Finney yavaş adımlarla oturma odasına yöneldi, vücudu tir tir titriyordu. Odaya girip bakışlarını yere sabitledi. "Hey, evlat." Finney babasının alaycı sesiyle irkildi, gözleri dolmasın diye çaba sarf ediyordu. 

Terence koltuğundan kalkmadan oğluna baktı, Finney'in zorbalığa uğradığını biliyordu ama umurunda değildi. Elindeki gazeteyi sert bir şekilde yanındaki komodine çarpıp ayaklandı Terence, Finney gözlerini sıkıca kapattı. "Ben sana..." Terence tehditkar bir şekilde cümlesine başlayıp kafasını eğerek Finney'in yüzüne baktı " Saat beşten sonra bu eve gelinmeyecek demedim mi?" Finney buna karşılık yutkundu, uyanalı sadece yarım saat oluyordu, onun yirmi beş dakikasını yola harcamıştı.

Terence Finney'i tek seferde yere düşürerek elini kemerine attı, Finney gözlerinden dökülen yaşlarla çaresizlikle elinin altındaki halıyı sıktı. Terence deri kemerini belinden sıyırıp elinde katladı, Finney gözlerini sıkıca kapattı. Sırtında hissettiği acıyla bağırmamak için kendini zor tutmuştu Finney, her akşam bunu yaşamaktan bıkmıştı. 

Terence bütün hayatın hıncını ondan çıkarıyordu, patronu ona mı bağırmıştı? Sadece Finney'i oturma odasına çağırırdı, işleri ters mi gidiyordu? Sadece Finney'i suçlardı, Gwen yanlış bir şey mi yapmıştı? Finney suçluydu. Gaz ve ışık çok mu gelmişti? Hepsi Finney'in suçuydu.

Elindeki kemerle her defasında daha sert vuruyordu Terence, bu gün işte zor bir gün olmuştu. Finney gözlerinden akan yaşlarla sadece bitmesini diledi, kimsenin onu kurtarmayacağını biliyordu çünkü.  Terence en sonunda bütün hıncını almış olacak ki, Finney'i kolundan tutarak kapıdan dışarıya fırlatmıştı. "Sakın bu gece gözüme gözükme!" Finney hareket etmekte zorlanıyordu, her hareket ettikte sırtı inanılmaz bir şekilde acıyordu. 

Yavaşça yerden kalkıp yukarıya, Gwen'in yanına gitti. Gwen yukarıda odalarında oturmuş ağlıyordu, abisini kurtarmayı isterdi, ama daha sonra işler daha fena bir hal alırdı. Abisini görünce hemen ayaklandı Gwen, Finney berbat görünüyordu. Finney yatağa oturdu, sırtı sızlamaya başlamıştı artık. Gwen evde babasından gizli aldığı sargı bezi ve yarayı temizlemek için olan sıvıyı sakladığı yerden çıkardı, her gün abisinin yaralarını sardığı için artık uzmandı.

Finney yatağa iyice sinip göz yaşlarını umursamadı, sırtındaki sululuk artık daha fazla rahatsız ediciydi. Gwen  arkasına geçip baktı, bütün sırtı kan olmuştu. Göz yaşları tekrar akarken Gwen sadece işini yapmaya çalışıyordu.  Önce giydiği kıyafeti çıkardı üstünden, daha sonra kanla kaplanmış sırtını bez yardımıyla temizledi ve başka bir bezle yarasına pansuman yapıp başka bir üst giydirdi. "Bir kaç gün sırtının üstüne yatamayacaksın Finney." Finney kızarmış gözleriyle ona bakarak kafasını salladı.

Gwen kapıyı kapatıp tekrar yanına döndü ve kafasını omzuna yasladı "Çok üzgünüm Finney, keşke seni kurtara bilsem..." Finney bir şey demeden sadece burnunu çekti, cevap verecek gücü yoktu. 

Gwen abisinden ayrılıp onu yatağa yatırdı, yarın okula gitmek zorundalardı. "İyi geceler Finney." Finney kısık ve güçsüz bir sesle karşılık verip gözlerini kapattı, içinden Tanrıya kurtulmak için dualar ediyordu, onu kurtaracak, şefkat gösterecek birisi için dua ediyordu.

**************************************************

Bölüm sonu.

Ne düşünüyorsunuz bakalım?

Adios.