Elif

6.Bölüm

"Elif, hadi uyan."

Yiğitin sesiyle yavaşça gözlerimi açtım. Dedemgilin evinin önündeydik.

"Geldik mi?"

"Evet. Hadi kalk."

"Hızlı gelmişiz." diyip gülümsedim.

"Aynen, tüm yol boyunca bende uyusaydım banada hızlı gelirdi."

İki kolumuda kaldırıp bir güzel esnedim. Valla çok güzel uyumuştum. Ellerini kaldırdığımda üzerimden düşen cekete baktım. Yiğitin ceketiydi. Yavaşça kaldırıp ona uzattım.

"Teşekkür ederim. Ha bu arada hatırlatta sana dönünce hırkanı vereyim. Bende kalmış."

Salak salak güldü. Hatta gamzesi ilk defa bu kadar belirgindi.

"Neye gülüyorsun?"

"Dönünce vermene gerek yok. Zaten aynı evde kalıcaz."

"Ne?"

"Ben sana dedim değil mi gerçek bir evlilik gibi olacak diye. Farkındaysan Baran ve Erva karşı komşum. Yani mecbur benimle yaşıyacaksın."

"Off tamam. Hadi inelim."

Hızla arabadan indim ve dedemgilin evine doğru yürümeye başladım.

"Görüşürüz." diye bağırdı Yiğit arkamdan.

"Görüşürüz."

...
Dedemgile gelme sebebim annemin sorgusundan kaçmaktı, ama hesaplayamadığım şey anneminde burda olmasıydı. Şu anda Annem, Babam, Dedem, Anneannem ve ben salonda oturuyorduk. Bütün gözler üstümdeydi.

"Doğru düzgün anlat kızım şu olayı. Nasıl evlenmeye karar verdin?" diye sordu dedem.

"Dede siz bana hep evlen demiyor muydunuz, bende evleniyorum işte. Biz Yiğitle konuştuk anlaştık. Hem yabancıda değil."

"Tamam kızım yabancı değil ama bu kadar hızlı evlenmenize gerek var mıydı?" diye sordu Babam.

"Babacım dinimizce bu meselenin uzamaması daha iyi değil mi?"

"Öyle tabi, ama..."

"Aması yok oğlum." diye hemen babamın önünü kesti Anneannem.

"Bu akşam isteme olacakmış. Birazdan Nevin hanımlar gelir alışverişe çıkarız Kızım."

"Tamam Anne. Birde istemeden sonra imam nikahı kıyılacak."

"Tamam Kızım."

Konuşma beklediğimden iyi geçti.

...
Şu anda çarşıdaydık. Annem, Nevin Teyze, Yiğit ve Ben dolaşıyorduk. Bana kalsa gördüğüm ilk elbiseyi alırdım.

Annem ve Nevin Teyze zaten hep iyi anlaşıyorlardı. Bizden çok onlar mutluydu. Ben ve Yiğit onların arkasında yürüyorduk. Yiğit bana doğru eğildi.
"Annem düğün istiyorum dedi. Kınada olacakmış."

"Gerek yok. Annenle konuş ikna et."

"Tek benim annem değil senin annende düğün istiyormuş."

"O zaman bu hafta sonu eğlence var. Ben annemi asla ikna edemem."

"Senden daha inat o zaman." diyip geri çekildi Yiğit.

Ben inat mıyım? Tövbe haşa.

"Elif!" diye arkamdan bir adam seslendi. Arkamı döndü ve baktım. Gördüğüm şeyle koşarak kaçmak istedim. Geçen beni kovalayan teyzeler varya onlardan birinin oğluydu. Birazda saftı. Gitten anlamıyordu. Hızla koşarak yanıma geldi. Yanımdaki Yiğitin sinirle bakışlarıyla karşılaştım.