Elif

12.Bölüm

"Ne olmuş Barana?"

"Kendine geldi. Normal odaya alınıyor."

Derin bir nefes alıp sesli bir şekilde dışarı verdim. Bir şey oldu sandığım için az daha kalbime iniyordu.

"Baştan söylesene. Korktum."

"Ay ben özür dilerim doktor hanım. Mutlu olursunuz diye hemen söyliyeyim dedim."

"Çok mutlu oldum Aylin Hemşire. Sen artık gidebilirsin." diyip gülümsedim.

"Tamam hocam."

Aylin kıvırta kıvırta acile döndü. Bende kendimi Yiğitin yanına bıraktım.

"Gitmeyecek miyiz Baran'ın yanına?" diye sordu Yiğit.

"Bekle biraz. Daha yeni götürüyorlardır normal odaya. Beş dakka oturalım şurda. Temiz hava almaya çok zamanım olmuyor benim. Tabi sen dağ bayır gezdiğin için anlamazsın beni."

"Bizim işimizde dağda ne yapalım. Avlanıyoruz işte."

"Ne kadarda kolay söylüyorsun avlanıyoruz diye. Dikkat etde sen av olma."

"O biraz zor."

"İyi."

"Aynen."

"Yiğit." dedim sondaki i uzatarak.

"Efendim."

"Düz duvara tırmanabildiğiniz doğru mu?"

Merak ediyordum yani. Ervaya sorunca "Gerizekalı mısın kızım?" yada "Salak" gibi naçizane cevaplar alıyordum. Yiğit'in böyle cevap verme hakkı yoktu.

"O nasıl soru?"

"Soru işte. Merak ediyorum ben."

"Tırmanırım."

"Yaa ne güzel."

"Aynen çok güzel. Hadi kalk Elif içeriye geçelim." diyip elimde tutup kaldırdı.

"Ya benim daha sorularım bitmedi ama."

"Eve gidince sorarsın."

"Olur." diyip sırıttım ve hastanenin girişine kadar sallana sallana peşinden yürüdüm. Hastanenin girişine gelince yürüyüşümü düzelttim. Sonuçta bu hastanede bizimde bir namımız vardı. "Gurbetçi Doktor"

Yiğit bu halime gülerek baktı.

"Sen normal değilsin." diyip önüne döndü ve elimden tutup yürümeye devam etti.

"Normal olsam seninle mi evlenirdim aslanım."

"Bak sen doktor hanıma. Benimle evlenmeyip ne yapacaktın?"

"Büyük ihtimalde yastığıma sarılıp ağlardım." diyip surat astım.

Onunla evlenmeseydim şu anda Ankarada olurdum.

Bu cevabımdan sonra Yiğit'in yüzü düşer gibi oldu ve yavaşça elimi bıraktı ve hızlıca yürümeye devam etti. Ben ise boşa düşen elime baktım.

Ne dedimde böyle yaptı şimdi bu?

Bende hızla Yiğit'in yanına yürüdüm.

...
"Sizin burada ne işiniz var?" dedi Baran ailesine bakarak.

"Vurulduğunun haberi geldi Mardine." diye yanıtladı Berwan Ağa.

"Bu ilk vuruluşum değil Berwan Ağa."

"Baba" dememişti Baran. İlk defa Babasına "Baba" dememişti. Yıllar sonra ilk defa görmüştü Babasını daha doğrusu tatillerde gidip Babasını ve ailesini uzaktan izliyordu. Kardeşi Berfin'de olan bitene her zaman abisine anlatıyordu. Ama "Baba" diyememişti.