Desperate
Dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko. Tumambad sa'kin ang kulay abong kisame.
Sa pagkakatanda ko ay nabaril ako. Bumaba ang tingin ko sa suot kong damit. Hindi ako nakapang-hospital gown at mukhang wala rin ako sa hospital.
Nang inikot ko ang tingin sa paligid. Doon ko na nakumpirma kung nasaan ako. Nasa kwarto ako ni Lisandro. I'm wearing his shirt, which looks oversize to me because Lisandro is tall. a 7-footer to be exact. Umabot hanggang sa ibabaw ng tuhod ko ang haba ng kaniyang damit.
Bumukas ang pinto. Pumasok si Lisandro. Kasunod niyang pumasok ay ang isang doctor.
"Lisandro, hindi naman malalim ang tama ng bala sa kaniya. Wala kang dapat alalahanin. Posible ring lagnatin siya mamayang gabi. But that's normal." Sabi ng doctor, bago ay bumaling sa'kin.
"Iiwanan kita ng gamot, iha. Mag iiwan na rin ako ng vitamins para sa baby mo. Maswerte ka at daplis lang ang nangyari sa inyong dalawa ng baby mo. Kung hindi baka mauwi sa miscarriage." Pagpatuloy niya pa at muli na naman binalingan ng tingin si Lisandro.
"Maselan ang pagbubuntis ng asawa mo, Lisandro. Kaya dapat tutukan mo nang maigi ang kaniyang pagbubuntis. Iwasan mapagod at mastress."
I'm pregnant? Nagbunga agad ang nangyari sa'min ni Lisandro?
Hinatid ni Lisandro ang doctor sa labas. Nang bumalik ito ay mabigat ang tingin niya sa'kin. Umupo siya sa gilid ng kama. He let out a deep sigh before he talked to me.
"For God's sake, you're pregnant!"
"You could've put my child in danger. Dahil sa kapabayaan mo, Stella!" He let out a groan out of frustration. Nasapo niya rin ang kaniyang mukha.
"L-Lisandro, hindi ko naman alam buntis ako..." wika ko sa maliit na maliit na boses.
"You're pregnant yet you fucking walked in that stage wearing only that fucking lingerie!" Hasik niya muli sa'kin
"Tangina! Nakita mo ba kung paano ka panoorin ng mga lalaking 'yon?'' Galit niyang tanong sa'kin
"They're gawking at you like a fucking dog!" Dagdag niya pa at napahilamos muli sa kaniyang sarili.
"Lisandro, parte iyon ng trabaho ko,'' mahinahon kong sinabi sa kaniya.
"Alin? Ang maglakad na halos parang nakahubad na sa harap ng kalalakihan? Ang mang akit ng mga matatandang lalaki?''
''Tangina... ganoon ba ang trabahong sinasabi mo?''
"Lisandro, a-ano bang sinasabi mo? I'm a model! Parte iyon ng trabaho ko bilang isang modelo!'' Iritable kong baling sa kaniya.
Nagulat ako nang marahas niyang hinawakan ang dalawang kamay ko at ipinatong iyon sa ibabaw ng aking ulo. Bumaba ang kaniyang mga labi sa leeg ko. Para akong nanghihina nang maramdaman ang kaniyang mainit na paghinga. Naramdaman ko ang labi niyang hinahalikan ako roon. Sinipsip niya ang parte ng balat ko roon at siguradong nang iwan iyon ng marka. Napadaing ako nang pisilin niya ang kaliwang dibdib ko. Umakyat ang labi niya mula sa leeg ko. Hanggang marating niya ang mga labi ko na ngayon ay nakaawang, tila hinihintay ang pagdampi ng kaniyang malambot na labi sa'kin. Hinalikan niya ang mga labi ko. Ramdam ko ang galit niya sa paraan ng paghalik niya sa'kin.
Malalim... agresibo... nakakalunod ang paraan ng halik niya sa'king mga labi. Para bang gigil na gigil siya sa'king mga labi. Nang magsawa siya roon ay bumaba ang labi niya sa panga ko. Dinilian niya ang parte ng balat ko roon. Bago muling bumaba ang kaniyang mga labi sa leeg ko. Naramdaman kong dumapo ang kaniyang malaking kamay sa dibdib ko. Itinaas niya ang damit ko sapat para makita niya ang hubad kong dibdib. Tumambad sa kaniyang ang dalawa kong dibdib na ngayon ay tirik na tirik at tila hinihintay siyang bigyan iyon ng atensyon.
![](https://img.wattpad.com/cover/334100981-288-k535674.jpg)
BINABASA MO ANG
Carrying the Beast Child (Constanzo Brothers 1)
Ficción General[NOT YET EDITED] Stella Kaysyee Gonzales-Vasco grew up longing for her father, who died before she was born. She always looks for a father figure-a father's love and care for someone older than her age. Until it became controllable, it became her o...