Kabanata 28

8K 139 8
                                    

Order

Nang mag gabi ay sabay din kaming bumalik ni Lisandro sa Tagaytay.

Hinayaan ko siyang ipagmaneho ako. Ang sasakyan ko naman pinadrive niya sa isa sa mga tauhan niya. Tahimik lang ako sa loob ng kaniyang sports car. Mabagal lang ang takbo namin tila sinusulit niya ang bawat sandaling magkasama kaming dalawa.

Humikab ako at hinilig ang aking ulo sa head rest ng aking upuan. Binalingan niya ko ng tingin.

"Tired? You can sleep. Gigisingin na lang kita mamaya."

Dala na rin ng antok at pagod nang araw ding yon ay hindi na ko nakipagtalo pa sa kaniya. Minabuti kong umidlip muna sa loob ng kaniyang Jaguar. Lumalalim na ang tulog ko nang maalimpungatan. Napansin kong tumigil siya sa gilid ng kalsada.

"What's wrong?" tanong ko habang nag uunat sa loob ng kaniyang sasakyan.

Umiling siya. "Wala naman. Ang sarap mo lang panoorin habang natutulog."

"I can't drive properly; you're such a big distraction to me, baby," dagdag niya at tinanggal ang kaniyang seatbelt para mahalikan ang pisngi ko.

Namumungay ang dalawang mata niya, nakatitig sa'kin ngayon. Habang ang kaniyang mapupulang labi ay nakaawang at tila parang basa. Para bang nauuhaw siya ngayon. He licked his lips. Napalunok ako sa'king sarili at umiwas ng tingin sa kaniya.

"I love you," malambing niyang wika sa'kin at muling dinampian ng halik ang aking pisngi.

"Damn, I want to kiss your lips so bad, baby..."

"I want to own you, but I can't until you forgive me."

His thumb went to my half-open lips; he placed his thumb in my bottom lip and gently wiped it. "Damn those full lips of yours are tempting me right now. It's too hard to resist, but I must fight this feeling."

"I can't kiss those lips, not until you forgive me. That's my punishment for being such an asshole to you, Stella."

Bumalik siya sa kaniyang upuan at muling inayos ang kaniyang seatbelt para patakbuhin ang kaniyang sasakyan. Rinig ko ang malakas na tibok ng aking puso... parang may nagtatambol ngayon sa dibdib ko. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at minabuting ipaling na lang ang mukha ko sa bintana ng kaniyang sasakyan. Madilim na ang paligid. Natanaw ko ang buwan.

Sobrang liwanag at ganda nito.

I preferred day to night... I prefer sunrise to sunset because it's a reminder for me that there's always a new chapter, a new beginning, and a better tomorrow ahead of us... na katulad ng isang malalim na gabi, may hangganan din lahat ng paghihirap natin. There's always a bright tomorrow waiting for us. If you experience hardship today, it'll be worth it someday.

Nang makauwi ako ay mahimbing na ang tulog ng anak namin sa kaniyang kwarto. Yakap nito ang kaniyang paboritong spongebob at meron ding libro sa tabi niya. Marahil nakatulog na naman ito sa pagbabasa.

Until now, I couldn't believe that he experienced such a terrible childhood... I couldn't believe how much he has to endure at such a young age.

That's why abortion should be legal; it should be legalized, especially for the rape victims who can't bear to see their child without remembering what happened to them—what they've been through at the hands of their abuser.

An innocent child doesn't deserve to live bearing the anger of their mother—to live with the sin they didn't do in the first place.

We all have different struggles in life, different traumas to bear, and different ways to cope, but that does not give us an excuse to intentionally hurt someone.

Carrying the Beast Child (Constanzo Brothers 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon