Raw
"Papa! Your car is so nice po!" natutuwang komento ng aming anak.
"Do you like it?"
"Yes, papa! Actually nga po, your car looks familiar!" napahawak pa ito sa kaniyang baba at umaktong parang nag iisip. "Ahuh! Your car looks similar po to the grab driver that my mama drove before!" bigla akong nasamid sa sinabi ng anak.
Minsan gusto ko na lang takpan ang bibig ng aking anak. Mariin akong napapikit sa'king sarili dahil sa huli niyang sinabi.
Bumaling ito sa'kin. "Mama! Are you okay po?"
Kumunot naman ang noo ni Lisandro sa sinabi ng anak namin. "Grab driver?" hindi makapaniwala nitong tanong sa'kin.
"You told him, I'm your grab driver?" tila iritado nitong tanong sa'kin.
"Bakit, hindi ba? Ikaw na rin ang nagsabi driver kita. Kaya nga pinagdadrive mo kami ngayon."
His eyes drifted to the road. He clenched his jaw. He looked so annoyed with the thought that he's just a mere driver in my life.
"The next time our son or someone asks you, who am I in your life... I'm going to work hard to be your damn husband, not your damn driver."
"I'll be working hard to deserve that fucking spot in your life, Stella—a husband, not a damn driver," tiim-bagang saad niya sa'kin.
Pinalobo ko ang magkabila kong pisngi at hindi umimik sa kaniyang sinabi. Minabuti ko na lamang libangin ang sarili sa pagtanaw ng mga tanawin. Napansin ko naman mahimbing na ang tulog ng anak namin sa kaniyang car seat. Rinig ko rin ang munti nitong paghilik. Papunta kasi kami ngayon sa kaniyang pedia, sa Makati. Ngayong araw kasi ang schedule ng kaniyang check up.
"I'll just park my car. Mauna na kayo ng anak natin. Susunod ako."
"Hindi na. Mag text na lang ako sa'yo, kapag tapos na kami."
"I'll just park my c--"
"Hindi ba't may meeting ka?" I cut him off. "I'll just text you, kapag tapos na kami!" pag uulit ko pa.
Sa huli ay wala na siyang nagawa. Hindi na siya nakipagtalo pa sa'kin dahil alam niyang ako rin naman ang masusunod. Pagdating namin doon ni Leandro ay wala naman siyang problema, sa katunayan ay pinuri pa siya ng kaniyang pedia. Dahil aktibo ito sa pagsagot. Umabot ng isang oras at kalahati ang naging check up ni Leandro sa kaniyang pedia. Tuwang-tuwa ang kaniyang doctor dahil mas lalo raw itong naging madaldal at naging bibo.
Ako:
Tapos na kami. Where are you?
Lisandro:
Parking lot.
Ako:
You're there already?
Lisandro:
Tsk. I didn't leave. You don't want me to come, right? I waited here in the parking lot instead.
Pagbaba namin ni Leandro sa parking lot ng clinic ay agad ko namang nakita ang kaniyang sports car.
"Papa! Look, I have a three stars on the back of my hand! My doctor said, I'm very good because I eat vegetables and fruits!"
"I'll just drive you two to my penthouse. I have a meeting around 5:00 p.m. near the area; after that, we'll drive back to Tagaytay. Is that fine with you?" banayad na tanong ni Lisandro sa'kin.
Tumango lang ako at bumaling sa anak namin. "Anak, anong gusto mong merienda?"
"How about Jollibee po?"
Ngumuso ito sa'kin. "I never tried that po eh! Sabi nila masarap daw po yon! Can we try it, mama, papa?"
"Let's have a drive-through then before I drive you two to my penthouse."
BINABASA MO ANG
Carrying the Beast Child (Constanzo Brothers 1)
Ficción General[NOT YET EDITED] Stella Kaysyee Gonzales-Vasco grew up longing for her father, who died before she was born. She always looks for a father figure-a father's love and care for someone older than her age. Until it became controllable, it became her o...
