Sıfır ilham ve heves ile yazılmış bir bölüm için öncelikle özür diliyorum.
-Seungmin -
" Hadi, yiyorsa o geceki gibi arsız ol."
" Chan, susar mısın artık unut şunu!"
UNUT ŞUNU MU! O KADAR ÇOK FANTAZİ DENENDİ Kİ O GECE! SİKSELER UNUTMAM
SEN UNUTSAN ŞAŞARIM ZATEN TESCİLLİ OROSPU ÇOCUĞU
Önüme döndüğüm sırada yol boyunca benimle uğraşmaya devam etti. Tamam o gece biraz, hoşuna gidecek hareketler yapmış olabilirim. Tamam kendimi sonuna kadar ona teslim de etmiş olabilirim, yahu tamam, kölelik fantazisine müsade etmiş, bana istediğini yapmasına izin de vermiş olabilirim..ama artık unutması gerek yani iki gün oldu.
Geldiğimiz şirketin önünde durunca hiç vakit kaybetmeden indik. Chan elimi tutmuş, odasına gidene kadar bir saniye olsun bırakmamıştı.
Sonunda gelip koltuğuna oturduğu sırada tam karşısında durdum. Burası ona fazla uzak olunca yanını işaret etmiş ben bunun üzerine gidip tam önünde duran masaya yaslanmıştım.
" Evet,bakalım bugün neler varmış..."
İşime dönmek beni mutlu ediyor.
" Hm?"
" Öncelikle birkaç saat şirketteki işler düzene sokulacak... sonrasında, ah sonrasında hiçbir şey yok, bugün sadece bu mu? "
" Olabilir, çok yoğunluk istemiyorum."
Sen böyle bir adam değildin be! Niye ki benimle ilgilen dedim programı yarıya indirdi ya yerim hep aşktan bunlar.
Tableti kapatıp yanıma indirmiş, o çalışmalarına bakarken beklemeye başlamıştım.
" Chan.. "
" Efendim Bebeğim?"
" İşin çok uzun sürer mi?"
" Ah hayır, ama sıkıldıysan bırakabilirim. "
" Hayır hayır sen devam et."
" İstediğin bir şey yok mu söyleyelim."
" Hayır yok.."
Masaya oturup telefonumla uğraşmaya başladığım sırada dakikalar geçti. Başını işlerinden bir saniye olsun kaldırmadan halletti. Bazen şu azmine hayran kalmıyor değilim.. saatlerce aralıksız çalışsa da yorgunluk hissetmiyordu.
" Huh hadi çıkalım.."
Ayağa kalktığı sırada ona döndüm.
" Bitti mi?"
" Hm hm.."
Dudaklarıma uzanmış, kısa bir öpücük bırakıp beni masadan indirmişti. Elimi tekrar tuttuğu sırada birlikte çıktık şirketten.
Arabaya doğru yürürken birdenbire durması üzerine onunla birlikte durdum.
" Seungmin.."
" Efendim?"
" Arabaya geç."
" Sen gelmiyor musun?"
" Hadi Bebeğim... geç sen."
Gelen silah sesinin üzerine işin ciddiyetini şuan, şuan anlamış bulundum. Hızlıca beni kolları arasına almış, birkaç adımda ulaştığı arabaya bırakmıştı.
Sehun yoktu... Sehun NERDESİN KELEBEĞİM BÖCEĞİM!?
" Çıkma tamam mı, asla ama asla çıkma."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARES - °ChanMin°
Fanfiction-" Bu eve adımını attığın an içinde bulunduğun hayat artık senin değil..benimdir." 19/02/23
