THE CREATOR J

Part 34 🚨

Unicode

"ဂျေ .. မင်း .. အရမ်း"

တအိအိပဲ့ကျလှုပ်ခတ်နေတဲ့ဆိုဖာပေါ်မှာ ထယ်ယောင်း ဒူးတောင်ညွတ်ကျလာသည်။

"ခဏ .. ခဏလေးပါပဲ"

သူက ပြောလဲပြော လှုပ်လဲလှုပ်ရှားလေတော့ ဆိုဖာရဲ့လက်တင်က်ိုသာ ထယ်ယောင်း တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်မိသည်။

ဘားမှာသောက်လာခဲ့တဲ့အရက်အရှိန်က သူလုပ်မှ ပိုယစ်မူးလာသလိုမျိုး အရမ်းကြမ်းတမ်းသည့်တိုင် သာယာမှုကတော့ အပြည့်။

"ထယ် .. မောင်တို့ ကုတင်ပေါ်သွားကြမလား"

မောမောဟိုက်ဟိုက််နဲ့ သူ့အပြောကို ထယ်ယောင်းလည်း ချွေးတွေကြားထဲမှ ထောက်ခံမိသည်။

နှစ်ယောက်ကြား လေဟာနယ်မရှိစေရပဲ လူတစ်ကိုယ်လုံးကို ဆတ်ခနဲ သူ ကောက်ပွေ့ကာ ကုတင်ဆီ ခပ်သွက်သွက်လျှောက်သည်။

တကယ်ဆို အစတည်းက ထိုသို့ကုတင်ဆီ သွားရမှာကို မသွားနိုင်တော့ပဲ အခန်းထဲဝင်ကတည်းက ကားပေါ်က မပြီးဆုံးနိုင်မှုများကို နီးစပ်ရာ ဆိုဖာပေါ်မှာပဲ ဖြေလျှော့ခဲ့တာ။

"ဂျေ .. ဒါကြီးက .."

ပိုပြီးကျယ်ပြန့်တဲ့နေရာပေါ်ဆိုတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိ သူ ခြယ်လှယ်နေလေပြီ။

"ဒါ .. ဒါကြီးက .. အရမ်းနက်လွန်း .."

အဆုံးမသတ်နိုင်တဲ့ထယ်ယောင်းစကားကို သူက ခါးတွေကိုတောင် ပိုထိန်းကိုင်လျက် ..

"အဟင်း .. သဘောကျတယ်မို့လား"

ထယ်ယောင်းပြန်မပြောမိ။ တကယ်လည်း သဘောကျမိနေတာ .. သူ ဘာလုပ်လုပ်က်ို သူ့ဆီမှာ အညံ့ခံချင်နေတာ။

တစ်မျိုးပြီး နောက်တစ်မျိုးကို မရိုးနိုင်စွာ ကူးပြောင်းချင်သော သူက ရီဝေဝေမျက်လုံးများဖြင့် လူကို ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်လာပြီး ..

"အချစ် .. မောင့်ကို .."

ဆက်မပြောတော့ပဲ ရပ်လိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ခပ်ဖွဖွ သူ့လက်မလေးဖြင့် ပွတ်ဆွဲရင်း ..

"ခင်ဗျားရဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးနဲ့လေ .."

ထယ်ယောင်းလက်ကိုလည်းဆွဲယူကာ သူ့ရဲ့အောက်ပိုင်းတစ်နေရာကို ထိကိုင်စေတော့ သူ လိုချင်တာ ထယ်ယောင်း သိလိုက်တာမို့ ထယ်ယောင်းမျက်နှာရဲခနဲ။