Ejderha Kız #Wattys2015

Bölüm 33 Part 2 -Final-

Evet ve Part 2 son bölüm. İyi okumalar. Multideki şarkıdan sonra Emre Aydın hoşçakal'ı da bir deneyin. Ayrıca bölümde geçen şarkıya bir bakın bence. Ben sevdim şarkıyı.

Bazı insanlar sevdiği insanı ne olursa olsun bırakamayacağını düşünür. Bende öyle düşünürdüm ama hayat bunun tersini yapmamı istiyordu benden. Onu bırakmalıydım. Onu, onun yaşaması için bırakmalıydım. O benim için çok şey yapmıştı. Ben bunu yapamayacak mıydım? Şu an ne mi yapıyorum?

Masamda oturmuş elimde bir kalem kağıtla gözlerimde yaşlarla Mert'i düşünüyordum. Masamdaki çalışma lambasını açmıştım ki annemi uyandırmayayım.

Yavaşça elim kâğıdın üzerinde hareket etmeye başladı ve düşündüklerim kağıda yazıldı.

"Bir insan ne için yaşar Mert? Başarı, okul, aile, arkadaşlar, aşk. Ben ise ne için yaşadığımı bilmiyorum. Sanırım Ejderha Dünyası için yaşıyordum. Belki de senin için yaşıyordum. Kim bilir? Ama seni bırakıp gitmem gerektiğini biliyorum. Neden? Diye soruyorsun. Bunu sana söylemem. Sadece bil ki seni isteyerek bırakmıyorum. Bu zorunlu ve kalp kırıcı bir gidiş benim için ama bunu senin için yapmak zorundayım. Seni bir daha öyle görmeye dayanamam." diye yazdım ve durdum.

Yavaşça göz yaşlarım kâğıda düşmeye başladı. Ne yazacaktım ona? Ne anlatacaktım? Bir veda mektubu nasıl yazılırdı? Evet, bu bir veda mektubuydu. Bu dünyaya geri dönmeyi düşünmüyordum. Okulu orada da bitirebilirdim. Herhalde. Yani umarım.

Bu yazdığım mektup olmazdı. Her şeyi açıklıyor gibiydim. Nereye gideceğimi bilmemeliydi. Sakince yazdığım kâğıdı katladım ve mor kaplı içine duygularımı yazdığım defterin içine koydum. Başka bir kâğıt aldım ve yeniden yazmaya başladım.

"Merhaba Mert,

Sana neden bu mektubu verdiğimi ve ağlayarak gittiğimi merak ediyor olmalısın ama bunun cevabını bu mektupta bulamayacaksın maalesef. Ben gidiyorum Mert. Bunu bilmeni istedim ve kendimi de bildiğim için bu mektubu yazdım. Eğer bunu karşında söylersem ölürüm. Bunu sen de biliyorsun. Bu nedenle yazdım bu mektubu. Sana hoşçakal demek için. Seni özleyeceğimi ve hep hatırlayacağımı bil istedim. Seni sevdiğimi bil istedim. Bu mektubu kısa keseceğim.

Lütfen beni unut. Beni sil hayatından. Ben yokmuşum gibi, ben hiç doğmamış gibi davran. Unut beni, unut anılarımızı, unut yaşadığımız her şeyi. Benim için yaptığın, ödediğin hiçbir borcu sana geri ödeyemem. Yaptığın fedakarlıklarını geri çeviremem. Sadece her şey için teşekkür edebilirim.

Teşekkür ederim Mert. Beni sevdiğin için, hayatımı birçok kez kurtardığın, hayatıma anlam kattığın için teşekkür ederim.

Hoşça kal ve Elveda." diye yazdım ve gözlerimden düşen damlaları boşu boşuna kâğıda düşmesin diye durdurmaya çalıştım ama olmadı tabi ki. Yavaşça kâğıdı katladım ve özel günler için çekmecemde sakladığım mor kalpli zarfın için koydum. Üzerine de Mert'e diye yazdım.

Mektubu masanın üzerine koyup sakince kalktım ve bir bavul çıkardım. Çünkü uyuyamayacağımı anlamıştım. Hiç olmazsa bavulumu hazırlardım ama Madalin ortaya çıktı ve "Miray yanına fazla bir şey alma. Zaten her şey hazır orada seni bekliyor olacak." dedi sakince.

"Tamam. Sadece bazı şeyleri alacağım." dedim ve Mert'in kokusunun sindiği yastıkları sakladığım küçük mor çantayı buldum ve bavuluma koydum. Daha sonra dolabı karıştırdım ve sonunda Mert'in sakladığı giysilerini bulabildim. Oradan bir mavi bir siyah tişört aldım ve bavuluma koydum. Kendi giysilerimden de birkaç parça koydum ve bavulumu kapattım.