Twin/Chanbaek

twenty four

Chanyeol'un anlatımından

Gergin bir şekilde bekliyordum hastane koridorunda. Önce ailesi girmişti içeriye. Anne ve babası.

Gergin olmamın nedeni ise Baekhee'nin bir kaç adım ileride duruyor oluşuydu. Yüzsüz yüzsüz gelmişti buraya.

İçeriden çıktıklarında hızla yanlarına aldımladım. "Baekhyun iyi mi?" Babası hafifçe salladı başını. "Daha iyi olacak yakında. Biz, ona bu haberi vermedik oğlum. Senin vermen daha iyi olur."

Başımı salladım hafifçe. "Tamam, ben söyleyeceğim. Teşekkür ederim." Elini omuzuma attı ve sıktı hafifçe. "Evlilik hazırlıklarını hızlandıralım. Torunum doğmadan evlenin bir an önce."

Yanımdan ayrıldıklarında titrek bir nefes verdim. Sırtımdaki yük resmen yok olmuştu. Kendimi günlerdir ilk kez nefes alıyormuş gibi hissediyordum.

Baekhyun iyiydi. Bebeğimiz de iyiydi. Biz, iyi olacaktık.

Kapıyı yavaşça açtım ve girdim içeri. Baekhyun gözlerini açtığında hızla buluştu bakışlarımız. "Güzelim." Hızlı adımlarla yaklaştım yanına. Gözleri beni gördüğü anda dolu dolu olmuştu.

"Chanyeol-ah." Yaklaştım ve okşadım anlına dökülen saçlarını. "Geçti bebeğim. İyisin."

Yutkundu zorlukla. "boynum ve sırtım ağrıyor. K-kalıcı bir şey yok değil mi?" Başımı olumsuzca salladım. "Korkma. Halledeceğim. Sen uyandın ya, her şeyi halledeceğiz korkma. Omur ilik daralması yaşadın o yüzden bir ameliyata girmen gerek ama korkmanı istemiyorum. Ben yapacağım, sana asla zarar gelmesine izin vermem. Biliyorsun değil mi bitanem?"

Başını salladı hafifçe. "Biliyorum." Titrek bir nefes aldım. "Çok korktum." Dedim saniyeler sonra. Küçük bir öpüş verdim anlına. "Tanrıya şükür ki iyisin."

Yutkundu. "Ben bilerek yapmadım yemin ederim. Dikkatliydim oysa, bir anda çıktı karşıma." Hafifçe gülümsedim. "Biliyorum. Bilerek yapmadığını biliyorum. Sen beni bırakır mısın hiç?"

Yutkundum zorlukla. "Benim hatam. Seni yalnız bırakmamalıydım. Özür dilerim." Başını olumsuzca salladı. "Hayır özür dileme. Bilemezdin."

"Tahmin etmeliydim Baekhyun. Biz hayatı birlikte geçirmeye söz verdik. Sen böylesine üzgünken yalnız bıraktın seni. Bir daha olmayacak sana söz veriyorum. Asla, yalnız kalmayacaksın güzelim."

Elimi tuttu sıkıca. "Seni seviyorum." Diye mırıldandı. Titrek bir nefes çektim içime. "Seni çok seviyorum sevgilim."

Yavaşça okşadım yanağını. "Sana bir şey söylemem gerek." Bakışları yüzümde gezindi. "Söyle Chan." Yutkundum. "Bu kaza sayesinde öğrendim, ikimizde beklemiyorduk ama bu kazaya rağmen bırakmadı bizi."

Yavaşça okşadım karnını. "Hamilesin Baekhyun." Yutkundu sertçe. "H-hamile mi?" Başımı salladım hızla. "Korkma, kontrolünü Jongin bizzat yaptı. Bebeğimiz iyi."

Titrek bir nefesle kapattı gözlerini. Yüzünde büyük bir gülümseme vardı. "Şükürler olsun." Diye mırıldandığını duydum. Yavaşça doğruldum. "Kontrolden sonra ameliyat kararını vereceğim. Bir sorun çıkmayacak söz veriyorum."

Elimi sıkıca tuttu. "Ben kendimden çok güvenirim sana. Korkmuyorum. Güvende olduğumu biliyorum." Derin bir nefes aldım. Yavaşça okşadım yastığa dağılmış olan saçlarını.

"Dinlen güzelim." Odadan çıkmak için döndüğümde aklıma gelen kişiyle duraksadım. "Baekhee koridorda." Yeniden döndüm Baekhyun'a. "Seni görmek istiyor. İçeri girmesine izin vereyim mi?"

Başını olumsuzca salladı. "İstemiyorum." Başımı salladım hızla. "Tamam sevgilim." Odadan çıktım ve kapattım kapıyı arkamdan. Baekhee hızla bana yaklaştı. "Onu görmek istiyorum."