Caught By Love

Kabanata 9

Veronica

“Sigurado ka talaga, Gabriel?” paniniguro ko pa sa lalaki na walang pag-aalinlangan na tumango. Natampal ko tuloy nang pasimple ang noo. Paano ko ba ito pauuwiin? Mukhang hindi magpapaawat. Napahinga ako nang malalim. “Kapag ako talaga napagalitan ng nanay mo kasi sama ka nang sama sa akin, babalatan talaga kita nang buhay.”

Ngumiti ito nang tipid na para bang binibigyan ako ng assurance. “Hindi nila malalaman. And besides, ako naman ang may gusto na uminom,” aniya kaya lalo akong kinabahan.

Talagang iinom siya?

Alam ko, alam na alam ko na hindi siya umiinom. Never pa itong nakatikim ng alak, ayon sa mga pinsan niya. Wala itong bisyo maliban sa pag-aaral nang mabuti. Bahay at school nga lang daw ito noon. Gagala lang sa parke o kung saan kapag kasama ang mga pinsan.

Kaya nakakapagtakang gusto nitong sumubok uminom ng alak.

“Shot na! Huwag mo nang pigilan si Tisoy, Maria,” anang Kenneth na inirapan ko.

Inabot nito kay Gabriel ang baso ng alak na agad namang tinanggap ng lalaki. Nakasunod ang tingin namin sa binatang hindi sanay uminom.

Napasulyap pa ito sa akin bago niya iyon tunggain. Hiyawan ang kasunod niyon dahil tuwang-tuwa sila sa lalaki na bahagyang napangiwi sa lasa ng alak.

Lihim akong umismid sabay subo ng pulutan. Mga lasing na ang mga kasama ni Kenneth kaya kung ano-ano na ang ikinukuwento. Si Kimmy ay panay ang papak ng pulutan.

“Ikaw naman, Maria!” anang Kenneth na sinalinan ang basong ininuman ni Gabriel.

Tinanggap ko iyon at kunot-noong ininom. Nang sulyapan ko si Gabriel ay napangiti ito nang pasimple sa hindi ko malamang dahilan.

“Boypren mo ba ito, Maria? Ang guwapo naman!”

“Ulol,” sagot ko lang kay Kenneth na pangisi-ngisi.

“Naku, Maria! Sa kagaslawan ng kilos mo, hindi malabong mabuntis ka nang maaga at mapariwara. Ang bata-bata mo pa, may bisyo ka nang ganiyan!” singit ni Aling Teresita na napadaan sa tapat namin at nagbunganga agad nang makita ako.

“Sayang ang ganda, ’Neng, kung maglalandi ka lang nang maaga. Dapat inuuna ang pag-aaral, huwag ang alak at pagbo-boypren.”

Hindi ko pinansin ang mga banal na mga ginang sa gilid. Ibinaling ko lang ang atensiyon sa alak at makailang ulit na tumungga niyon.

“Ay nako! Kay tigas talaga ng ulo ng batang ito!” suko ni Aling Teresita nang hindi ko sila pansinin na lihim kong ikinaismid.

“Hayaan mo na. Wala kasing nanay na gumagabay.”

Bahala sila riyan. Palagi na lang pinapakialaman ang buhay ko.

Sa inis ko ay ibinuhos ko iyon sa paglalasing. Walang pakialam sa sarili, sa mga sasabihin ng iba patungkol sa magiging kinabukasan ko. Wala, kinalimutan ko ang lahat sa mga oras na iyon.

Pero kahit na ano ang gawin ko, para pa ring may tumatarak na patalim sa dibdib ko. Nananakit iyon at namimigat. Nais tumulo ng mga luha ko ngunit mabuti na lang at napipigilan ko.

“Mabuti at hindi mo nasagot ang mga matatandang iyon, ano? Lakas ng pagpipigil mo, Maria. Kung ako ang sinabihan ng ganoon, makakatikim talaga sila sa akin,” anang Allen na masama ang tingin sa papalayong bulto ng dalawang ginang na kumausap sa akin kanina.

Walang gana kong inubos ang pangpito ko nang baso. Wala pang kalahating oras pero halos maubos ko na ang mga alak nila.

Pinunasan ko pa ang palibot ng bibig bago sulyapan si Allen na naghihintay ng sagot mula sa akin.