Caught By Love

Kabanata 18

Veronica

TUMAHIMIK na ang buhay namin. Nakabalik na rin si Papa pero wala pa ring buhay ang mga mata nito.

Madalas tumambay sa likod ng bahay o umaalis kaya lalong bumigat ang mga responsibilidad na nakapatong sa akin.

Naiiyak na lang ako minsan kapag may araw na hindi ito umuuwi sa bahay at palaging kasama ang tropa niya. Naninigarilyo, umiinom at puro bisyo.

Pinanghihinaan na rin ako ng loob, na baka hindi na ito tumigil at lalong lumubog sa bisyo. Paano naman ako? Paano kami ng mga kapatid ko?

“Bakit naluluha, Maria? May nakakaiyak ba sa pagpahid ko ng lipstick?” sita sa akin ni Osang na ikinabalik ko sa reyalidad.

Inismiran ko lang ito bago ibalik ang tingin sa mga kapatid na tutok na tutok sa ginagawa sa mukha ko.

“Mabuti bumagay sa mukha ng bruhang ’yan ang makeup. Akala ko kasi habang-buhay mukhang pangit ’yan, e,” pambubuska ni Kuya Damien na inismiran ko. Binatukan naman ito ni Papa na ikinangisi ko. Buti nga!

“Wow! Nagsalita ang mukhang ulupong!” balik ko rito sabay halukipkip. “Ikaw, Osang, ayusin mo ’to, ha. Ayokong magmukhang bangkay mamaya.”

“Opo, boss!”

Nilingon ko naman si Kimmy na kanina pa naayusan. Suot na nito ang gown ni Tita Lany na kumasya na sa kaniya. Halata namang bumagsak ang timbang ni Kimmy dahil sa diet na ginagawa niya kaya proud na proud ako sa kaniya. Nawala na ang laki ng tiyan niya at may goal pa siyang magpapayat pa.

“Wow, fierce! Pulang-pula ang tuka ng ating queen!” anang Kimmy nang matapos sa ginagawa si Osang.

Kumindat lang ako sa kaibigan bago ayusin ni Osang ang buhok ko. Pa-bun iyon na nag-iwan pa ng ilang takas na buhok sa harapan. May mga palamuti pa itong inilagay roon kaya nagkislapan ang mga iyon nang tamaan ng ilaw.

Si Kuya Damian na ang nagsuot sa mga paa ko ng heels na kumikinang din. Gray ang kulay ng gown ko at kumikislap iyon, balloon din kaya bonggang-bongga. May gloves din ako na umabot sa siko. Mga kuya ko naman ang gumastos at talagang nag-effort para raw maging pinakamaganda ako ngayong gabi.

Pagtayo ko ay natigilan ang mga ito.

“O, pak! Tatanghalin ka nang reyna agad doon!” palakpak ni Osang na ikinangiti ko.

Nang tingnan ko ang sarili sa repleksiyon ay namangha ako sa aking hitsura. Lalong nadepina ang pagkaputi ko dahil sa suot. Bahagya lang na kinapalan ang kilay ko at hindi naman makapal masiyado ang makeup. Tamang-tama lang.

“Ganda-ganda talaga ni Maria!” tuwang-tuwang anang Tita Lany na ikinangiti ko.

Ngunit ang ngiting iyon ay napawi nang may lalaking bigla na lang lumitaw mula sa pintuan.

Tila biglang nanlambot ang mga tuhod ko nang ang lahat ay napipi dahil sa bagong dating.

“Good evening po sa lahat,” magalang na anito sabay yuko. “Gabriel po, kaibigan ni Veronica.” Tila ito nahirapan pang sabihin ang salitang kaibigan.

Kaibigan? Really? At ano ang ginagawa niya rito?

“At ano ang kailangan mo rito, boy?” taas-kilay na tanong ni Papa na may paghihinala ang mga tingin.

Kanda lunok ako nang muling magtama ang tingin namin ni Gabriel. Hindi ako mapakali dahil sa presensiya niya. Halata ko rin na tila nawalan na ng kislap ang mukha nito ngayon, hindi na tulad noong una naming kita na ang ganda palagi ng ngiti.

May parte sa akin na nakokonsensiya lalo at nakaramdam ng pamimigat ng dibdib dahil sa napagtantong iyon. At hindi ko nagugustuhan ang nararamdaman ko ngayon. Na para bang gusto ko itong yakapin at pawiin ang lungkot sa mga mata nito.