YENİ UMUT

11. BÖLÜM ( SENSİZ NAPICAM)

PAZAR (7.GÜN SON)

Yataktan istemeyerek kalktım. Efe geldiğine dair mesaj atmıştı. Şimdide Efe den mesaj gelmişti. ''Güzelim ben 1 saatte gidicem'' Diye. Hemen üstümü giyindim. Resmen ağlayarak üstümü giyindim. Annemler içerde hazırlanıyolardı. Gözlerim yaşlı içeri girdiğimde babaannem ağlamaktan helak olmuş bir biçimde geldi bana sarıldı Dedi ki

''Yavrumun yavrusu gelicek kınalı kuzum'' Sonra annem sarıldı. Oda aynı şeyleri söyledi. Sonra babam

''Gelicek prensesim sağ salim gelicek inşallah'' Dedi. Yanağımı öpüp geri çekildi. Sonra kapıdan çıkıp Efe'me gitmeye başladım. Efe evin önünde bavulları yanındaydı. Sırtında ay yıldızlı bir tül vardı. Zehra teyze ağlıyo, Işık da ağlayarak abisine sarılıyordu. Ne zaman oraya gittiğini bilmediğim ailem beni çağırıyolardı. Ama ben onunla vedalaşmak istemiyordum. İstemeyerek de olsa boğazımda kocaman yumru küçük adımlar ile gitmeye başladım. Işık beni görünce Efe'den ayrılıp gözleri ile beni gösterdi. Efe hemen arkasına dönerek bana doğru gelmeye başladı. İlk önce sarıldı, ayrıldı, yanağımdan, burnumdan, dudağımdan, boynumdan, her yerimden öptü beni. 

''Gelicem sevgilim 4 ay sadece 4 ay söz veriyorum''

''Efe'' Dedim, ama cümlemi tamamlayamadan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Efe kafamı kalbinin üstüne koydu, çenesinide kafama yasladı. 

''Hişt sana ağlamak yakışmıyo ama'' Dedi. Onun sesisin titrediğini fark ettim. Ona daha çok sarılıp;

''Sensiz napıcam'' Dedim güçlükle çıkan sesim ile

Efe benden ayrılıp gözlerime baktı;

''Sevgilim. Senin gözlerine kurban olurum ben ne olur ağlama'' Dedi. Onunda gözünden 1 damla yaş düştü. 

''Ama sende ağlıyorsun'' Dedim ve daha çok ağlamaya başladım. Efe hemen gözyaşlarını silerek

''Ağlamıyorum bak. Sende ağlama 4 ay sadece 4 ay'' Dedi. 

''4 ay sadece 4 ay'' Efe beni öpüp ayrıldı. Annemlere filan sarıldıktan sonra gelen ötobüste Bindi. Camdan bana göz kırptı. Zorda olsa güldüm. O gitti. Arkasında bir enkaz bıraktı ve gitti. Arkasında su birikintisi bıraktı ve gitti. Ben kimseyi görmek istemediğim için eve doğru adımladım hatta koştum. Eve girip odama geldim. Günlüğümü elime aldım ve yazmaya başladım.

Sevgili günlüğüm. Gitti. Gözlerimin içine baka baka gitti. Ben napıcam onsuz, nasıl nefes alıcam, kim elimi tutacak, kim öpücek beni, kim İstanbul güzeli diyicek bana. Kokusunu duymadan nasıl yapıcam. 

04.09.2023

Bir dakika kokusu, odası tabi ya. Aklıma gelen fikir ile hemen Işıkı aradım. 

''Alo iymisin Ayça çok korktum gidince.''

'' İyiyim iyiyim de sen bana lazımsın. Bak şimdi ben arka bahçeye gelicem Efe'nin odasına giricem tamam mı''

''Tamam da niye gizli gizli herkes biliyo zaten''

''Ya biliyo da biliyosun ağlarken sen dışında kimse görmesin beni''

''Tamam peki gelince yaz''

Hemen ayakkabılarımı giyip Onlara doğru gitmeye başladım. Arka tarafa gelince Işık a mesaj gönderdim. 2 dakika sonra Işık camı açmıştı. Hemen içeri girdim. Işık beni yanlız bıraktı. Hemen dolabının kapağını açıp bir tişörtünü çıkarttım. Çantama atıp masanın üzerinde duran parfümü aldım. Yastıklardan bir tanesini alıp hırsız gibi camdan çıktım. Evime geri gelip odama girdim. Hemen yastıklarımı yere fırlatıp Efe'nin kokusu olduğu yastığı koydum. Parfümünü bütün odama sıktım. Bitesiye kadar yemin ederim. Üzerimdeki her şeyi çıkarıp tişortünü giydim. Yatağa yattım. Şarkı açıp ağlaya ağlaya uyudum.