Bir kız annesi ile İstanbul'da yaşar. Kızın İstanbul'da hiç arkadaşı yoktur. En yakın arkadaşı köyde yaşıyordur.
Bir gün kız yine kafasını dinlemeye giderken telefonu çalar. Arayan kişi babaanesi Nurgül'dür. Kız telefonu hemen açar.
Babaanesi kızın...
"Güzel karım" Diyor uzaktan bir ses. Ve yüzümde gezen uzun parmaklar. Huysuzluk ile gözlerimi açtığımda başımda eğilmiş olan bir Efe gördüm. 1 Hafta önce Karabayır'dan gelmiştik. Ve Efe görevden geldiğinden beri sürekli birlikte olmuştuk. Gözlerimi açıp, geri kapattım ve;
"Hıığ" Diye bir ses çıkarttım.
Efe'nin güldüğünü hissediyordum. "Uyanman gerekiyor sevgilim." Diyerek saçlarımı öptü. Oflayarak gözlerimi açıp yataktan kalktım. Lavaboya doğru gitmeye başladım. "Kocaya oflanmaz, aşağı inip kahvaltı yapalım sana bir sürprizim var" Dedi. Merdivenden ayak seslerini duyuyordum. Ordan çıktıktan sonra dolaba gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Takımımı giyip ev terliklerimi giydim. Koşarak aşağı indim ve gülerek masaya oturdum. Efe'de telefonunu bırakarak bana bakarak gülümsedi.
"Sürpriz ne" Dedim heyecan ile."
"Düğün" Dedi sırıtarak. Gülüşüm yüzümde donmuştu.
"Ama benim memleketimde" Dedi. Geri gülerek ayağa kalktım ve onun kucağına oturarak ona sarıldım. Efe ve ailesi aslen Trabzonluydu. Bazen Zehra anne karadenizli gibi konuşuyordu.
Efe'de belimi sıkıca sardı ve boynuma sayısız öpücükler bıraktı. "Ne zaman" Dedim.
"Yolumuz uzun, annemler hazırlanmış. Eğer senin için de uygunsa kahvaltı yaptıktan sonra."
"Kaç gün kalıcaz"
" 1 Hafta. Arada sünnet de varmış." Dedi. Bende kucağına daha çok yerleşerek bize kahvaltı yaptırdım.
2 SAAT SONRA
"OFF EFEEE OFF!!!!!"
"Ne oldu bitanem, ne oldu aşkım ne" Diye odaya giren Efe'ye baktım.
"Giyecek kıyafetim yok" Dedim dudak büzerek. Bakışlarını dudaklarıma getirip tekrar gözlerime baktı. Sonra arkaya kıyafet dolabıma baktı. Ve gözleri şok ile açıldı.
"Nasıl yok Ayça. Gözünü seveyim benim bu kadar kıyafetim olsa mağaza açardım boşa gitmesin diye. Alıpta giyemediğin daha doğrusu unuttuğun kıyafetlerin vardır Allah çarpsın." Dedi. Sonra yanıma gelerek beni giyinme odasındaki koltuğa oturttu. Kendisi kıyafetlerimi seçmeye başladı.
"Sabahı ayrı, öğleni ayrı, akşamı ayrı anasını satayım."
"EFE ÜZERİMDEKİNİ GİYDİRMİYORSUN. Normalde giyerdim ama kavga etmemek için." Dedim cilveli cilveli sırıtarak. Efe omzunun üstünden bana baktı ve güldü. Geri önüne döndü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
