Bir kız annesi ile İstanbul'da yaşar. Kızın İstanbul'da hiç arkadaşı yoktur. En yakın arkadaşı köyde yaşıyordur.
Bir gün kız yine kafasını dinlemeye giderken telefonu çalar. Arayan kişi babaanesi Nurgül'dür. Kız telefonu hemen açar.
Babaanesi kızın...
Sabah gözlerimi açtığımda Kumsal Efe'nin kucağına gülüyordu. Efe'de sırtını yatak başlığına dayamış onun ile oynuyordu. Aradan o kadar zaman geçmişti ki Kumsal'ın 1 yaş doğum gününe 2 ay kalmıştı.
Kumsal artık oturabiliyor, ve emekliyordu. Konuşmasıda sadece anne ve babaydı. Yemekte artık sütümü değil aptamil içiyordu. Meyve yiyiyordu. Ezerek tabi. Çorba içiyordu.
Efe Kumsalı yatırıp onun ayakları ile ce yapmaya başlamıştı.
Kumsal'da buna deli deli gülüyordu. Esneyerek ayağa kalktım. Efe ile Kumsal beni gördü. Kumsal Ada;
"Anne" Dediğinde ikimizde güldük. Kafamı onun küçük karnına koyup gıdıklamaya başladım.
Yorulmasın diye bir süre sonra bırakmıştım. Efe'ye baktığımda bana baktığını gördüm. Gözlerindeki mutluluk tarif edilmezdi.
"Evet çekirdek ailem, hazırlanalım ve kahvaltıya gidelim ne dersiniz?"
"OLUR DERİZ" Diyerek Efe'nin kucağına atladım. Efe'de hem beni hem Kumsal Ada'yı sıkı sıkı tuttu.
__________________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerimizi giyindikten sonra aşağı indik. Efe arabayı bagajdan çıkartıp arkasını açtı ve bebek arabasını katlayıp arkaya koydu.
