KÜL

18. BÖLÜM: SIR PERDESİ

Tek bir kurşun herşeyi bitirmişti. Gözümü Tom’un kafasından akan kanın üzerinden çekemiyordum. Kulaklarımın içinde uğultular vardı. Dışardan silah sesleri geliyordu, ama ben yerimden milim kıpırdayamıyorum, o esnada biri kolumdan çekip  çıkışa doğru sürüklüyordu.. ‘’ Hadi Mira gitmeliyiz’’  konuşan Cenk ya da Ahmet abiydi. Sesleri bile ayırt edemiyorum.

Evin kapısından çıktığımızda Ateş karşımdaydı. Gözlerimi, gri gözlere mühürledim. İstedim ki gözlerimde görsün nasıl yıkıldığımı. Anlamıştı bir kolunu uzatıp beni kendine çekti. ‘’ Bulacağız taptığım kadın.’’ dedi. Bir hıçkırık sesi aramızda kayboldu. Kimse duymadı o hıçkırığı sadece o ve ben. Dışarısı ceset kaynıyordu.

Yol boyu beynimde Tom’un söyledikleri yankılanıyordu. Yine bir hain vardı aramızda. Bütün planı bilen biri Başımı arkaya yaslayıp neler yapmam gerektiğini düşünmeliydim. Ateş’in gözleri bir bende bir yoldaydı. Sessizliğe gömülmüş olmam hoşuna gitmiyordu. Dedemin evine geldiğimizde Tahir kapıdaydı. Arabadan inip hızlı adımlarla ona doğru yürüyordum. Artık çok yorulmuştum. Ne olacaksa olsun dedim. Ateş ve diğerleride peşimden geliyordu. Tahir gözlerini bir an olsun benden çekmiyordu. Berk arayıp her şeyi anlatmış olmalıydı.

Merdivenlerden hızla çıkıp karşısında durdum. Herkes arkamdaydı. Kızlarda Tahir abinin arkasında. Berk hızla yanıma gelip kolumu tuttu. Hırsla kolumu çekip, ‘’ Sakın karışma.’’ dedim. Tahir abi konuştu.

‘’ Yapma biliyorum zor ama yapma zamanı gelmedi.’’ dedi. Elimi saçlarımdan geçirip ‘’ AAAAAAAAAA’’ diye bağırdım ve derin bir nefes çektim. Mantıklı düşünemiyorum biliyordum. Yavaşça yanına yaklaştım ve konuştum.

‘’ Bu sondu bir dahakine bu kadar sakin kalmam. ‘’ dedim ve her zaman yaptığım şeyi yapmak için garaja yöneldim. Ateş’in arkamdan geldiğini Tahir’in  konuşması ile anladım.

‘’ Ateş Bey lütfen içeri geçin.’’ dedi. Yürümeye devam ettim. Kimseyi dinlemeyeceğini düşünüp geldiğini sanmıştım ama gelmedi. Saatlerce garajda olan koltuğa oturup Okan ile dinlediğimiz şarkıyı dinledim. Düşündüm o kadar çok düşündüm ki bulamıyordum. Ellerimi başıma koyarak. Gün gün kimlerle konuştuğumu bulmaya çalışıyordum.. Sonra birden Volkan aklıma geldi. ‘’ Bunu yapmış olamazsın.’’ dudaklarımdan döküldü. Hızla garajda bulunan Okan’nın silahını alıp  eve koştum.

Kapıyı açıp salona geçtiğimde tüm gözler bana döndü. Cihan ile beraber masa da bilgisayarın başındalardı. Yavaşça onlara doğru yürüyüp  silahı çıkardım ve düşünmeden  başına dayadım. Herkes tek tek ayaklandı. Ateş hızla yanıma geldi. ‘’ Mira neler oluyor.’’ dedi. Duymamazlıktan geldim. Gözüm , ruhum sadece Volkandaydı. İnşallah düşündüğüm şeyi yapmamıştır diyordu bir tarafım.

‘’ Sana bir kere soracağım ve sende bana tek bir cevap vereceksin Evet ya da hayır.’’ Titriyordu. Tahminim doğruydu.

‘’ Planı bizden başka bilen var mıydı Volkan.’’ dedim.

‘’ Ne diyorsun sen Mira ‘’ dedi Yasemin yanıma gelerek. Volkan bu işe başladığımızdan beri bizimleydi. Eminim onun yapmadığını düşünüyordu.

‘’ Mira ben .’’ dedi titrek sesi ile.

‘’ Soruma cevap ver.’’ dedim tüm evi inleten sesim ile.

‘’ Üzgünüm Mira gerçekten üzgünüm ama kardeşimi öldürmekle tehdit ettiler. Kim olduğunu bilmiyorum yüzünü dahi görmedim yemin ederim. Sadece telefonla konuştum.  Bir video attılar kız kardeşim ellerindeydi. Planı anlatmazsam onu öldüreceklerdi. Özür dilerim yemin ederim yapmak istemedim. Sana, Okana, aileme ihanet etmek istemedim.’’ dedi.