KÜL

20. BÖLÜM: ACININ DEMİ

AAAAAA… diye çığlım evin içinde yankılandı.

‘’ Seni öldüreceğim seni kendi ellerime öldüreceğim, duydun beni onu saçının teline bir zarar gelsin kaçacak delik ara Cengiz.’’ Dedim. 

Yerimde duramıyordum. Onu o şekilde görünce tüm benliğim tükendi. Berk sinirden evde kırılmadık bir şey bırakmıyordu. Hiçbiri onu durduramıyordu.

‘’ Kes ve beni dinle vereceğim adrese tek başına geleceksin. Eğer onun yaşamasını istiyorsan tabi. Yoksa önce tadına ben bakarım sonra da adamlarım, işim bitince leşini sana postalarım merak etme. Şimdilik bu kadar benden haber bekle.’’ Diyerek telefonu kapadı.

Tüm vücudum kitlenmişti. Boş boş ekrana bakıyordum. Biri beni sarsıyordu ama kulaklarımdaki çınlamadan görmüyor, duymuyordum. Sonra yanağımda bir acı hissettim. Büşra kendime gelmem için bana tokat atmıştı. Başımı ona çevirerek yaşlı gözlerle baktım. Ellerini yanaklarıma koyarak konuştu.

‘’ Bana bak kendine gel sana ihtiyacımız var. Ona bir şey olmayacak anladın mı Mira. Bir şey olmayacak. ‘’ Kendi de biliyordu söylediğinin garantisi olmadığını. O an bir anlık sinirle Berk’e doğru yürüyüp yüzüne yumruğu geçirdim. Cihan hemen önüme geçip ‘’ Sakin ol.’’ Dedi.
Yana kayan başını bana doğru çevirdiğinde dudağının kenarı kanıyordu.

İşaret parmağımı kaldırıp konuştum. ‘’ Sana dedim ki biz gitmeden onun için tüm önlemlerini al, bir yere çıksa bile koruma sayısını fazla tut. Çıldıracağım lanet olsun çıldıracağım .’’ ellerimle saçlarımı çekiyor, ileri geri adımlıyordum.

Ateş, Cenk ve Ahmet abi sadece izliyordu. Yasemin’in benim için önemini şimdi daha iyi anlıyorlardı.

Tekrar Berk’e döndüm. ‘’ O babana söyle döndüğümde kaçacak yer arasın.’’

‘’ Yeter diye bağırdı. Bir tek senin mi canın acıyor. Sen bilmiyor musun benim onun için canımı vereceğimi o benim sevdiğim kız senin kardeşin benim sevdiğim kız duydun mu beni.’’ Diye tüm nefesini tüketerek bağırdı.
‘’ Kardeşi mi? ’’ Diye Cenk sordu. Cenk’i duymamazlıktan geldim.

‘’ Cihan aşağı deponun anahtarını ver.’’ Elimi ona uzattım. Boş boş gözüme bakıyordu.

‘’ Sana anahtarı ver dedim.’’ Bağırarak.

‘’ Yanlış yapıyorsun Mira lütfen sakinleş bu şekilde onu kurtaramazsın.’’ Dedi.

‘’ Anahtar Cihan.’’ Daha da sinirlenmeye başlamıştım. Sabrım tükeniyordu. Cihan Büşra’ya baktı. O da kafasını salladı.

Ne yapacağımı çok iyi biliyorlardı. Elime anahtarı alıp aşağı depoya indim. Arkamdan biri geliyordu ama dönüp bakmadım. Işıkları yaktım. Her yer cephane doluydu. Alacağım silahlara ve patlayıcılara doğru yürüdüm.

‘’ Bende geleceğim.’’ Dedi. Gelen Ateş di.

‘’ Kimse gelmeyecek .’’dedim. Gözlerimdeki yaşlar durmadan akıyordu. ‘’ Mira; yüzüme bak taptığım kadın.’’ İşte bu cümle tüm benliğimi yok etti. Ellerimi masanın üzerine koyarak hıçkıra hıçkıra ağladım. Adımlarını duyuyordum. Nefesini saçlarımda hissettiğimde daha çok ağladım.

‘’ Söz veriyorum onu sağ salim oradan alacağız sana söz. Ama bu şekilde olmaz. Sakinleşmelisin. ‘’ Tüm gardım kırıldı ve ona dönüp alnımı kalbinin üstüne dayadım.