My Omega

Bölüm 22

O günün üzerinden tam tamına on gün geçmişti ama sürü evinden ses çıkmıyordu. Louis ve Jay kimseyle konuşmak istemiyor eve de kimseyi almıyordu.

Alex ise yakalanmış ve sürüsü tarafından sürülmüştü. Bundan sonra asla buraya adımını atmazdı. Atarsa sonun ölüm olacağını çok iyi biliyordu.

Ben yine de ikisi korkmasın diye geceleri evlerinin önündeki küçük bahçede bulunan hamakta yatıyordum. Sabahları alışveriş yapıp kapıya poşetleri asıyordum.

Işe gidip para da kazanmaya çalışıyordum aldıklarımı ödemem gerekiyordu en nihayetinde. Okul ? Ah tam bir faciaydı Louis'in neden gelmediğini soranlara baş alfanın kötü bir hastalığa yakalandığını şifacının ona bakmak için sürü evinde olduğunu söyledim.

Insanlar baş alfa ölürse ne yaparız? Telaşına girmişti bile. Louis'in eşini bulamaya çalışıyorlardı kimse benden şüphe etmiyordu tabi ki.

Liam ve Zayn cephesinde işler iyidi bebeklerini kucaklarına almışlardı. Bebeği bir kaç kez görmeye gitmiştim ama benim için güzel zamanlar olmadığı için sevinemiyordum bile.

Şimdi tekrar sürü evinin  kapısının önüne gelmiştim. Beni içeriye almayacaklardı biliyorum ama onların yanında olmam gerek bunu da biliyorum.

Kapıyı çalıp dikkatlerini çektim kapının diğer tarafında kapıya yaklaşan bir kalp sesi duyuyordum zaten onlara dair bildiğim tek şey buydu.

"Lou keşke izin versen de yanında olsam hmm? Ben seni özledim ve ayrıca merak ediyorum. Getirdiğim yemekleri yiyorsun değil mi ? Annen nasıl?"

Karşılığında yine sessizlik beni sarmıştı ama yine de bıkmadan devam ettim. Başımı kapıya yaslayıp konuşmaya devam ettim.

"Korkuyorum. Ses ver ."

"Git daha fazla durma burda sana ihtiyacımız yok. "

Bu on gün sonra ilk defa sesini duyduğum andı ama yine sözleri beni yakıyordu ona destek olmama bir izin verse...

"Deme öyle hadi aç kapıyı biraz sarılalım kötü şeyleri arkamızda bırakalım."

Bir anda arka taraftan kapıya yumruk atınca çıkan sesten korkup kapıdan uzaklaştım.

"Ne kıt akıllısın. Git diyorsam git işte kötü günümde yanımda oldun diye bir anda masalsı bir şekilde sana aşık olmadım. Iyi davranıyorum diye seni sevmeye başlamadım Harry."

"Ben beni sevdiğini düşünmemiştim zaten. Yani şey sadece yanında olmak istedim. Rahatsız ettiysem özür dilerim."

Göz yaşım akınca onu silmek için elimi bile kaldırmadım zaten değersiz göz yaşlarıydı onunun sahibi direkt degersizdi yoksa Louis bana böyle davranır mıydı?

O daha fazla rahatsız olmasın diye kapının önünden uzaklaştım. Bu gece bahçede de yatamazdım bahçe kapısını kapattım ve önüne oturdum. O beni istemese de ben ondan bir adım daha uzağa gidemezdim.

Ya bir şeye ihtiyacı olursa? Ya kötü rüya görür korkarsa? Ya acıkırsa?  Ya ağlarsa? Bunlar için yanında olmam gerekti şuan için en yakın yerse burası evinin önüydü.