My Omega

Bölüm 36

LOUİS:

Sabah yüzüme vuran güneş ışığının beni rahatsız etmesiyle uyandım. Doğruyu söylemek gerekirse uzun zamandır bu kadar rahat ve huzurlu bir gece geçirmemiştim. Uykum hiç bölünmemiş üzerine gece boyu bebeklerimi rüyamda görmüştüm. Bunda yanımda ağzını ayırmış yatan alfamında etkisi büyüktü tabi. Onu uyandırmamaya çalışarak yavaşça yatakta ona doğru kaydım.

Uzun kirpikleri güneşin etkisiyle parlıyordu. Yüzünde tamamen huzurlu bir ifade vardı. Ellerimi yavaşça saçlarına attım. Saçlarıyla oynanmasına bayılıyordu hemen mayışıyor ve asla ellerimi çekmeme izin vermiyordu. Şimdi ise derin bir nefes alarak kafasını elime yaslıyordu uyurken bile onda böyle bir etkiye sahip olmayı seviyordum.

Aklıma şu bir haftadır olanlar gelmesin diye çalışsam da bir türlü olmuyordu. Derin bir nefes alıp yatakta oturur hale geldim. Ellerim hala Harry'nin saçlarını okşuyordu. Dün gelmeseydi gerçekten kafayı yerdim. Beni öyle büyük bir boşlukta hissettirmişti ki bir süre onu affedeceğimi düşünmüyordum.

Ondan ve sadakatinden şüphe ettiğim için kendime de kızıyordum her ne olursa olsun o beni yıllarca beklemiş ve sevmişti yine de şu bir haftadır olanları doğru düzgün anlatmazsa başına geleceklerden cidden ben sorumlu değilim.

"Lou sana sesleniyorum neye daldın öyle?"

"Sence?"

Ellerimi saçlarından uzaklaştırınca mızmızlansa da önemsemedim. O ise kafasını karnıma koyarak bana tatlı olduğunu düşündüğü tamam belki biraz tatlı olan bakışlarından atıyordu.

"Günaydın."

Ses vermeyince kafasını iyice karnıma yasladı. Gözlerini gözlerimden ayırıp kollarını sıkıca belimin etrafına sardı.  Bu yaptığı hareket o kadar tatlı ve huzur vericiydi ki yine yumuşamaya başlamıştım. Bir süre hiç sesini çıkarmadan neredeyse yarısı üzerimde bir şekilde uzanmaya devam etti. Ellerimi saçlarına atmamak için verdiğin savaşı da bir kaç dakika önce kaybetmiştim zaten.

"Harry artık konuşmak istemiyorum işlerin neydi ve neden bana söylemedin?"

"Louis biraz daha böyle kalsak?"

"Olmaz! Kalk üstümden anlatmıyorsan seninle işim yok ."

Onu üzerimden atmak için verdiğim çabalar da alfa olduğundan engellendiği için çaresiz kaderime boyun eğdim.

"Beni resmen oyalıyorsun! Ya anlatacaklarını anlat ya da git!"

"Öyle deme vitam ben sensiz ne yaparım!"

"Güzel  sözler söyleyerek mi kandıracaksın beni? Hadi ama Harry o kadar da salak değilim."

"O nasıl söz öyle vitam. Senden daha zeki kimse yok! Seni oyalamaya da çalışmıyorum sadece çok özledim ve muhabbet etmek istedim. "

"Özleseydin her gün gelirdin."

Onu sonunda üstümden atmayı başardığımda gözlerini devirip kafasını iyice yastığa gömdü. Ondan iyice uzaklaşıp kollarımı göğsümde birleştirdim bana yaklaşmasına izin vermeyecektim resmen zaaflarımı kullanıp beni oyalıyordu!