KANGREN

14. BÖLÜM - İTİRAF

2008

"Selam gençler," dedi r'leri uzatarak.

Mehmet çenemi yukarı itine kadar ağzımın açık olduğunun farkında bile değildim. Mehmet, Asya'ya "Yok artık," der gibi bakıyordu. Tek şaşıran ben de değildim üstelik. Şaşkınlığım yerini öfkeye bıraktı. "Sen ne alaka ya?"

Atilla'nın arkasında duran Emre kahkaha attı. Atilla gözlerini devirirken "Ben çağırdım dedim ya," diye cevap verdi Asya.

Asya'yı boğmak istiyordum.

"Bölmek istemem ama yola çıksak iyi olur, yoğun kar yağışı gösteriyor trafiğe kalmayalım," dedi Özgür soğukkanlı bir şekilde. Omuz silkip arabaya geçtim, gözlerimi kısarak Atilla'yı izledim. Atilla bindikten sonra Emre de bindi. Asya bizim arabadan çantasını alıp Atilla'nın arabasına geçti, kısılan gözlerimi belerterek açtım. Sinirden tırnak etlerimi soymaya başladım.

Asya'nın, Atilla'ya olan ilgisi beni sinir ediyordu. Olmadık yerlerden Atilla'nın çıkması ise beni deli ediyordu. Mehmet gerginliğimi fark etmiş gibi omzumu okşadı sürücü koltuğuna geçtikten sonra.

"Kıskandın mı?" Yarım ağız güldü.

"YA NE ALAKASI VAR YA!" diye bağırdım sormaktan ziyade. Kahkaha attı. Bu beni daha çok sinirlendirdi. Kollarımı göğsümde bağlayıp kafamı camdan dışarıya çevirdim.

Bana yaşıtlarınla takıl deyip de planımıza ortak olana da bakın...

En önde Özgür ve Berrin gidiyordu, yolu bilen kişi Berrin idi doğal olarak. Arkalarında biz vardık ve bizim arkamızda da Atilla.

Hiç bitmeyecek gibi gelen yolculuktan sonra şehir merkezine vardığımızda hava kararmıştı. Önce marketten bir şeyler alınacaktı, sonra da dağ evine gidecektik. Berrin'in demesine göre daha bir saatlik yolumuz vardı. Ben dışında herkes araçtan inip markete girmişti. Market çok bilindik olan büyük süpermarketlerden biriydi. Özgür'ün dediği gibi kar şiddetini arttırmaya başlamıştı ama yolların kapandığına dair bir bilgi henüz yoktu. Markete girdiklerinde camın önünden bir gölge geçti. Arka kapı açıldı ve kapıyı kapatmadan Atilla koltuğa oturdu. Ayakları dışarı sarkıyordu.

"Pek memnun değil gibisin."

Bir anda içeriye akım eden soğuk havadan titredim, Atilla'nın nefesini ensemde hissetmek de titretmiş olabilir, emin değildim. Titrediğimi görünce ayaklarını içeri çekip kapıyı kapadı. Yarım oturup ona baktım.

"Neden her yerde karşıma çıkıyorsun?

Omuz silkip "Bilmiyorum," dedi.

Yine, yeniden hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Şizofreni başlangıcı falan mı vardı bende? "Kedinin ciğerle oynadığı gibi oynuyorsun benimle."

"Bir ciğere göre fazla lezzetli duruyorsun."

Yüzümü ekşittim. Bu, onu güldürdü. Gülmesi beni daha çok sinirlendirdi, gülerken çok güzeldi. Kısılan gözleri, inci gibi dişleri ve dolgun dudakları. Gülmek bir insana en fazla bu kadar yakışabilirdi, benim aksime. Gülmesi yerini ciddiyete bıraktı. "Neden öyle bakıyorsun?"

"Neden her yerde karşıma çıkıyorsun? Neden bir öpüp..." dudaklarını yaladı, dikkatim dağıldı. Gülümsedi. Gözlerimi iyice kısıp tırnaklarımı avucuma bastırdım. Bu onu daha da çok eğlendirdi. Hızla yan dönüp arabanın kapısını açtım. Sertçe çarptıktan sonra arka kapıyı, onun olduğu, açtım. Bir dizimi koltuğa koydum, geri çekildi. Kaşlarını çattı, ne yaptığı anlayamaz şekilde. İçeri eğilip elimi yanağına koydum. Gidecek yeri kalmadığında kafasını cama yasladı. Diğer dizimi de koltuğa koyup ona iyice sokuldum. Dışarıdan bizi gören biri çok yanlış anlayabilirdi ama madem oyun istiyordu. Koltukta köpek pozisyonu almıştım neredeyse, yüzü göğüs hizamda kalmıştı. Gerildiği çok belli oluyordu, yutkundu. Dudaklarımı, dudaklarının hizasına getirip yaladım. Bir elim hala yanağındaydı. Usulca yanağını okşadım, sonra baş parmağımı üst dudağından yavaşça alt dudağına indirdim. Yüzümü iyice ona yaklaştırdım, artık dudaklarımız arasında bir santim bile yoktu. Gözlerini kapattı, sertçe yutkundu. Hareket eden âdem elmasına takıldı gözlerim. Hızlıca boynundan öpüp kendimi geri çektim ve arabadan indim.