GONE | minsung

21

Uzun ara yüzünden özür dilerim aşklarım. Ya da dilemem abi siz de vote atmiyosunuz yorum yapmiosunuz her hafta bölüm atsam da😔😔😔😔

İyi okumalarr

🍒🍒🍒🍒

Junhan'ın depresyonu nedensiz bir şekilde sona ermişti. Bir ay gibi kısa bir süre içinde Jun kendine gelmişti bile.

Çıkış yapmalarına çok az kalmıştı. Grupları belliydi, şarkılar hazırdı, kayıtlar alınmıştı, kalan tek şey mv çekimleriydi ve tüm bu süreç için Jun şirkete ait bir yurda yerleşmiş Jooyeon ve diğerleri ile beraber kalmaya başlamıştı.

Duyduğuma dört Gunil ile aynı odayı paylaşıyorlardı ve keyfi yerindeydi.

Bugün yurda ziyaretine gidecektim. Önce ona birkaç parça ev eşyası aldım ve grup üyeleri için de birer ev hediyesi seçtim. Elim kolum dolu bir şekilde Minho ile yurdun yolunu tuttum.

Chan'dan aldığım anahtarla yurda girdim ve duyduğum ses ile Minho'ya gülümsedim "Jun'un sesi," dedim ve sesin geldiği odaya ilerledim.

Odanın kapısını açtığımda Jun ile Gunil'i öpüşürken görmek beklediğim son şey bile değildi. Daha kaç yaşındaydı da öpüşüyordu diye düşünürken ondan bir iki yaş büyükken bebeğim olduğu aklıma geldi.

"Baba?" Şaşkınca oturduğu yerden kalktı Jun. Gunil kıpkırmızı kesilmişti ve sessizce Jun'a baktı.

"Siz?" Dedim ne diyeceğimi şaşırıp. Minho Gunil'e baktı sinirle.

"Sen bu çocuktan 4 yaş büyük değil misin?" Dediğinde ona baktım "nasıl babasıyla tanışmadan, insan gibi bize sevgili olduğunuzu söylemeden öpersin onu?"

Gunil utançla başını önüne eğdi "çok üzgünüm Minho amca gerçekten sizinle tanışmayı istedim ama Jun utandı," Jun'a baktı Gunil ve devam etti "kötü bir şey yapmıyorduk yemin ederim."

"Tamam, bunu yemek yerken konuşalım," dedim ve Minho'yu tutup kolundan mutfağa çektim.

"İyi misin sevgilim? Çok kızdın?" Dediğimde başını aşağı yukarı salladı.

"Jisung Jun çok küçük daha. Gunil reşit ama o değil. Gunil'in bize durumu anlatması gerekiyordu."

"Bize?" Dediğimde yutkundu.

"Özür dilerim... Ben onun babası gibi davranmamalıyım. Haddimi aştım."

"Sorun değil, sonunda ebeveynlikte yardım almak iyi hissettirdi."

Jun yanımıza geldi ve endişeyle bize baktı "Hyung çok mu kızdın?"

"Hayır canım, babanın fikri önemli zaten," dedi Minho. Jun ona sarıldı.

"Gunil'e kızma, o sizinle konuşmak istedi ama ben korktum."

"Jun biz sana kızar mıyız böyle bir konuda? Ama daha eski mevzu biteli bir ay oldu. Ne zamandır çıkıyorsunuz da öpüşüyorsunuz?" Dedim. Jun beni tutup yanına çekti Minho ile sarılmasına beni de dahil etti. O sırada Gunil'in kapıdan bize baktığını gördüm ve yaklaşmasını işaret ettim. Gunil yanımıza yaklaşıp konuştuğunda sarılmayı bıraktık ve Minho ile onu dinlemeye başladık.

"Ben sizden özür dilerim Bay Han ve Bay Lee, düşündüm de en başından size haber vermeliydim," dediğinde güldüm.

"Bize Bay demeyi bırak önce," dedim "özür de dileme, sorun yok."

🍒🍒🍒🍒

Jun'dan ayrıldık ve arabaya binip eve doğru gitmeye başladık.

"Ne gündü Minho," dedim iç geçirirken. Minho güldü ve elini koluma atıp okşadı.

"Ben rahatladım biraz aslında, Jun'un aşk acısı çekmesinden iyidir. Hem kendini çirkin hissediyordu ve beğenilmek hoşuna gitmiştir, öz güveni yerine gelir."

"Aşkım," dedim ve elimi bacağına atıp okşadım "Jun artık yurtta kalacak ya hani..."

"Ee?"

"Benimle kalmaya mı başlasan?" Minho şaşkınca bana döndü ve hemen arabayı sürdüğü için yola bakmaya devam etti.

"Jisung, biliyorsun benim senin evinin kirasına param yetmez."

"Ev benim Minho, satın aldım. Hem parayı düşünmesen olmaz mı?"

"Aşkım cidden bilmiyorum, para meselesi yüzünden aramıza soğukluk girer diye korkuyorum."

Gülümsedim ve elimi bacağının üst kısmına iyice bastırdım "hem her gece beraber uyuruz. Her sabah kahvaltı ederiz. Hep elim böyle üzerinde durur."

Minho kıkırdadı ve elimi tutup bacağından kaldırdı "tamam bebeğim ama şimdi çek elini, eve gidene kadar uğraşma benimle."

Gülümsedim ve arkama yaslandım. Bir zafer kazanmış gibi hissediyordum.

Eve gittiğimizde birlikte yemek hazırladık ve yedik. Çoğu zaman olduğu gibiydi akşamımız. Beraber yemek hazırlayıp yiyor, benim evimdeysek bahçedeki salıncakta beraber sallanıp çay veya kahve içiyor sonra da bir şeyler izleyip yatak odamıza geçiyorduk.

🍒🍒🍒🍒

1 AY SONRA

KIRAZ UNNIDEN

Xdinary Heroes çıkış yapmıştı. Jun ve grup çıkış performansları için sıkı çalışmıştı ve promosyon dönemi bitmek üzereydi.

Son performanslarının ardından çıkış albümleri ile bir ödül kazanmışlardı. Chan ve şirketteki diğer yapımcılar böyle bir rock grubunun çıkış albümünün ödül kazanabileceğini düşünmemişti ama grup belli ki herkesin dikkatini çekmişti.

Chan yurda girdi ve salonda oturan çocukların önüne pizza kutularını bıraktı "selam çocuklar."

Çocuklar direkt ayağa fırladı ve Chan'ı selamladılar "hoş geldiniz."

"Sizi kazandığınız ödül için tatile yollayacağım ama önceden de pizza kıyağı yapayım dedim."

Çocuklar şaşkınca Chan'a baktı "nasıl yani?" Dedi Gunil.

"Şöyle," dedi Chan "son zamanlarda idollerin ruh sağlıkları çok kötü, siz de yeni girseniz de sektördeki sanatçıların çoğunun gülümseyen depresyonu olduğunu görmüşsünüzdür. En son da bir şirketin stajyeri intihara kalkışmış... Changbin ile düşündük ve şirkette çok çalışıp sanat yapan herkesi saha iyi koşullarda çalıştırmaya karar verdik ve yollarını aradık. Sonuç olarak promosyon yaptıktan sonra mutlaka bir tatil yapmanızı istiyorum. İyi veya kötü, şirketin durumuna bağlı olarak lüks veya değil."

Chan elini alnına atıp okşadı. Çocuklar bir terslik olduğunu anlamışlardı "bir şey mi oldu hyung?" Dedi Jun.

"Daha önceden şirkete kabul etmediğim bir stajyer..." yutkundu, söylemeye dili varmıyordu "neyse. İlişki yasağı maddesi de süresiz olarak silinecek sözleşmelerinizden, ilişki gizliliği eklenecek. Ayrıca... Her türlü projeniz için de yer açacağım size. Neyse çocuklar benim gitmem gerek, üç grubu daha ziyaret edeceğim."

🍒🍒🍒🍒

Umarım bölümü sevmissinizdir ballarım. Bir sonraki bölüm final olucak ve yarın falan atarım öptüm askolar.