Komşu Düşmanlığı.

19.

Alp sinirle, "Efsun, ben bu fotoğrafları ne kadar çok aradım. Ne kadar çok üzüldüm kaybettiğim için biliyor musun?" diye bağırdı. Diyecek bir şeyim yoktu. Fotoğrafları bulduğum gibi vermem gerekiyordu, bunu biliyordum. Alp ayağa kalktı ve, "annemin tek bi fotoğrafı var ve ben onu kaybettim sandım Efsun. Meğersem fotoğraf sendeymiş. Ve sen bana getirmedin" diye fısıldadı. İçeri kızlar girince sustu. Ceketini koltuktan aldı ve ceketinin altından, Kinder süt dilimi çıktı. Hüzünle gülümsedi ve, Kinder süt dilimini avcuma bıraktı. Ardından, odadan çıkıp gitti. Ben ise, gözlerim dolmuş bir şekilde sadece Elimde ki çikolataya bakabildim..

***

Sonunda hastaneden çıkabilmiştim. Aklım hastalığımda falan değildi. Tamamen kafayı Alpe takmıştım. O günden sonra hiç uğramamıştı. Alp hariç herkes gelmişti, Özgür, Ulaş, Ege, Eren yanımda kalmışlardı. Kızlar birden odaya dalınca, bakışlarımı yerden çektim.

Sude sinirle, "ne bu depresyon havaları?" diye sordu. Ardından, "Ulaşa da sordum, Alp de anlatmıyormuş. Noluyor?" diye sordu. Alp ismi geçince kalbime acı saplandı. Pelin gözlerini devirdi ve, "şu elinde ki Kinder süt dilimini de bırakmıyorsun. Ne iş?" diye sordu.

Bakışlarımı Alp'in çıkmadan önce verdiği çikolataya kaydı. Beyza yatağımın kenarına oturdu ve, "o oda da ne konuştuğunuzu bilmiyoruz. Ama Efsun, kendini kaybediyorsun. Bizler senin arkadaşınız ne problem olursa birlikte çözmek için buradayız" dedi.

"Alp, çantamdan fotoğraflarını bulmuş. O fotoğrafları kaybettiğini sandığı için korkmuş. Fotoğrafta ki o kadın da Alp'in annesiymiş. Annesinin olduğu tek fotoğrafı kaybetmiş sanmış. Bu yüzden bana kızdı ve gitti" diye fısıldadım. İrem yanıma oturdu ve kolumu sıvazladı.

Ardından, "anlıyorum, ama senin saklamak gibi bir düşüncen yoktu ki. Hastaneye yatırılmasaydın fotoğrafları geri verecektin zaten" dedi.

Kafamı salladım ve, "evet, ben kendimi açıklayamadan gitti" diye fısıldadım. Sude, "arkadaşlar evet Efsun yanlış anlaşılmış ama Alp'in tarafından da bakalım. Tek taraflı olmayalım, ayrıca çocuğun annesinin tek fotoğrafı. Ve kaybettiğini sanmış gerçekten korkmuş yani" dedi.

Kafamı salladım ve elimde ki Kinder süt dilimine baktım. Pelin bana baktı ve, "yarın bizle okula geliyorsun. Çok devamsızlığın oldu" dedi. Yutkundum ve, "gelmek zorundayım" diye fısıldadım.

Beyza gülümsedi ve "Efso gerçekten birimiz olmayınca tadı tuzu olmuyor. Bir an önce ayağa kalk ve kendine gel. Benim görmek istediğim Efso, bu Efso değil" dedi ve sahte bir kızgın bakış attı. Zor da olsa gülümsedim ve, "biraz dinlenmek istiyorum" dedim.

İrem gözlerini devirdi ve, "biliyordum işte böyle yapacağını. Kalk hemen eğlenmeye gidiyoruz" dedi.

Sinirle, "beni rahat bırakın lütfen" dedim ve yorganı kafama kadar çektim. İrem sinirle, "hadi be, illa Pembe abla moduna geçip, ortalığı ayağa mı kaldırmam lazım?" diye sordu. Gözlerimi devirdim ve, "git başımdan manyak Kadın" dedim.

Sude saf bir şekilde, "şey, eve Alpi mi çağırsak? belki o şekilde aralarını düzeltirler ve Efsun geri eski haline döner" dedi. İrem sinirle Sudeye baktı ve, "Alp ve köpekler giremez" dedi. Demesiyle yorganı iyice kafama çektim. Birden yorgan çekilince, "ya beni bir rahat bırakın" diye bağırdım..