Sevgi Çiçeği / Yarı Texting

🌺Bölüm 35🌺

Günaydın çiçeklerim✨

Hazır Ramazan bayramının ilk günündeyken bölüm atayım dedim.

Herkesin bayramı kutlu olsun 🥰 umarım daha bir çok bayramları birlikte kutlarız💘

Yıldızı kaydırmayı unutmayın🌠

🌺🌺🌺

"Kitabını evde unutmuşsun kızım, binmediysen diye aceleyle onu getirdim."

İşte şimdi tam anlamıyla boku yemiştim. Murat ve beni el ele görmüştü ve henüz o kısma gelmediğine göre kafasında oturtuyordu.

"İyi yapmışsın baba, ne zahmet ettin ki? O kadar da önemli değildi."

"Önemli olmaz olur mu? Tüm gece bu kitabı okudun. Bu arkadaş kim?"

Ve işte şimdi güzel bir bahane uydurmam gerekiyordu.

"Şey, Murat. İlayda'nın abisi, tanıştırayım sizi. Murat, babam. Baba, Murat." İlk tanışmaları mükemmeldi, tam hayal ettiğim gibi...

"Memnun oldum amca." Babam elini tokalaşmak için uzattı ama Murat babamın elini öperek alnına koydu. Babam hem şaşırmış hem de mutlu olmuş gibi görünüyordu.

"Ya işte benim hafif ayağım burkuldu gibi oldu o yüzden Murat yardımcı olmaya çalışıyordu." Konuyu dağıtma bahanemle son hız yalanlar silsilesine adım atmış bulunuyordum. Ne ka güzel, ne ka güzell...

"İyi misin kızım? Arabayla götüreyim mi seni?" O sırada gelen otobüs hayatımı kurtarmıştı.

"Yok baba otobüs geldi zaten ben de gecikiyorum. Hadi hoşçakal, kitap için teşekkür ederimm," babam da arkamdan el sallayınca önde ben arkada Murat otobüse bindik. Otobüs ilerleyince derin bir nefes alıp Murat'a döndüm.

"Bizi el ele görmesi hiç iyi olmadı, şimdi belli etmedi ama evde kesin ağzımı arayacak."

"Bir şey sorarsa veya üstüne falan gelirse ara beni, yardım ederim. Sen istemeyene kadar ilişkimizi açıklamak zorunda değiliz çiçeğim."

"Teşekkür ederim, babamla tanışmanız acayip olsa da aradan çıktı."

"Evet." Gülümsedi, gülümsedim. İyi ki vardı.