ညနေစောင်းတော့ ခြံထဲယာထဲမှ အားလုံးထွက်ခွာပြီးကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာသို့သွားဖို့အတွက်ပြင်ဆင်နေကြလေသည်။
ဘာအလုပ်မှမယ်မယ်ရရမလုပ်ပေမဲ့အိမ်ပြန်ရန်အချိန်ကြနေပြီဆိုသည့်အတွေးက အိမ့်ကြေးမှုံမင်းအတွက်တော့ ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးအားအပိုင်စားရထားသလိုဖြစ်နေပြီး တစ်ယောက်တည်းပြုံးပျော်နေလိုက်တာများ နှုတ်ခမ်းကနားရွက်တက်ချိတ်မတတ်ပင်။
"အမလေး မိအိမ့်ရယ် သိမ်းစရာရှိတာအရင်သိမ်းပါဦးဟယ် ။တကယ်တည်း အိမ်မပြန်ဖူးတာကျနေတာပဲ...အလုပ်ကျတော့မလုပ်ဘူး။ဒီနေ့တော့ လွှတ်ထားပေးမယ် ။ နောက်တစ်နေ့ကစ,စလုပ်ရမယ်”
"ဟဲ...ဟဲ ....ဟုတ်ကဲ့ပါ။မယ်....ပြောတဲ့အတိုင်းဖြစ်စေရပါ့မယ်။ဒါပေမဲ့အခုတော့မြန်မြန်လုပ်.... မြန်မြန်လုပ်....အိမ့်အိမ်လေးကို လွမ်းနေပြီ။အိပ်ယာလေးကိုလည်းလွမ်းနေပြီ တအားကိုလွမ်းနေပြ်ီ...ဒါကြောင့် မယ်လည်း စကားမပြောပဲ သိမ်းစရာရှိတာသိမ်း ။အိမ့်လည်း သိမ်းနေတယ်...”
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်မအမေ မယ်မင်းကြီးမရယ်”
"ဟဲဟဲ....ပြီးပြီ။ပြီးပြီ...ပြန်မယ်။ပြန်မယ်....”
ဆိုကာ အိမ့်ကြေးမှုံမင်းတစ်ယောက် တောင်းအားမ,ကာထရပ်လိုက်သည်ကိုဒေါ်မေရင်ကရောတခြားသူတွေပါဝိုင်းကာ အိမ့်ကြေးမှုံမင်းအားကြည့်နေကြသည်။
"အမလေး မယ်မင်းကြီးမယ်ရယ်.....”
ထိုအခါအိမ့်ကြေးမှုံမင်းက လက်ညှိုးတစ်ချောင်းအား နှုတ်ခမ်းပေါ်တေ့ကာ
"ရှူး...တိုးတိုး မယ်။”
ဒေါ်မေရင်ကလည်း မျက်လုံးပြူးကာ
"ဟမ်....။ ဘာဖြစ်တာလဲ မိအိမ့်”
"ကြားလား မယ်။ကြားလား”
ဒေါ်မေရင်မှာ သမီးဖြစ်သူစကားကြောင့် တောထဲတွင် ကြက်သီးထသလိုလို ကျောချမ်းသလိုလိုဖြစ်လာ၍ စကားအားမပွင့်တပွင့်မေးမိသည်။ကျန်သူများကလည်း အိမ့်ကြေးမှုံမင်း၏စကားအားကြားတော့ အာရုံစူးစိုက်ကာ နားစိုက်ထောင်နေလေသည်။
"ဘာကိုလဲ...”
"အိပ်ယာခေါ်သံလေ”
အားလုံးကနာမလည်စွာ ယောင်ယမ်းကာ မေးမိကြသည်။
YOU ARE READING
အရက်သမ
General Fictionမိန်းကလေးအရက်သမဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်နဲ့ ဂုဏ်ကြီးရှင်သူဌေးသမီးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့သူမ တို့၏ဇာတ်လမ်း။ ဇီယာအေး ၊ အိမ့်ကြေးမှုံမင်း
