BEN ASLA PES ETMEYECEĞİM!

36 15 25
                                    


2 aydır birşey olmasını bekliyordum. Okula gidip geliyordum, Oğuzla konuşuyordum. Ama hiçbirşey olmuyordu Görkemin 2 ay önce bahsettiği şeyden hiç bir haber yoktu.

Kafayı yiyecektim. Okula gittiğimde bana bakıp sürekli sırıtıyordu. Çözemiyordum bir türlü planını. Ne yapacaktı, ne olacaktı hiç bir haberim yok. Kafayı yemek üzereyim düşünmekten. Ama hiç birşey yapamıyorum, en çokta bu delirtiyor beni. Ne olduğunu bilsem en azından önlem alırdım ama oda yok, Görkemin planı hakkında hiç bir fikrim yok Allah kahretsin!

Artık mevsimlerden kıştı. Hava soğuk olduğu için içim üşüyordu. Gene bir pazartesi sabahı okula gidiyordum yürüyerek.

            (Rüyanın kıyafeti)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Rüyanın kıyafeti)

Okula vardığımda Görkem dolabımın orada arkasını yaslamış bana bakıp sırıtıyordu, ama gülümsemesi aynı bir sapık gibiydi. Sanki birşey olacaktı hissediyordum. Tereddütle dolabıma doğru ilerledim. Hala dolabımın önünde duruyordu. Bir sabır çektim ve dolabımın önünden çıkmasını rica ettim.

"Dolabımın önünden çıkar mısın Görkem?" dedim bıkmış şekilde.

"Tabiki sen iste yeter Prenses." dedi hala sırıtarak.

Dolabımın önünden çekildi ve yanımda bekledi. Ona bakmayarak titrek bir nefes verip stresle dolabımdan kitaplarımı aldım ve ona bakmadan sınıfıma giderken arkamdan birşeyleri imha eden bir sesle

"Kendine dikkat et Prenses, maazallah ne zaman ne olacağı belli olmuyor." dedi. Duraksadım ama birşey demeyerek sessizce sınıfa girdim. Üzerimde resmen korku ve stres vardı. Yüzümün beton gibi beyaz olduğunu hissediyordum. Soğuktan değil, Görkemin 2 ay önce söylediği cümleden ve şuanki davranışlarından dolayı.

Nehir bana soran gözlerle baktı. Ve konuşmaya başladı.

"Rüya ne oldu, beton gibi bembeyaz olmuş yüzün kötü birşey mi oldu?"

"Hayır, birşey olmadı soğuktan yüzüm öyle olmuştur." diyip geçiştirdim. Görkemin dediklerini düşünüyordum acaba neyi imha etmeye çalışıyordu. Sıkıntılı bir nefes verdim. O sırada Türkçe hocamız sınıfa girdi. Ayağa kalktık tüm sınıf. Ama beni görseniz sanki bir cinayete şahit olmuş gibiyim, yüzüm bembeyaz bacaklarım korkudan titriyor, ellerimde titriyor beynimde bin tane daha cevaplanmamış sorular var.

Nehir birşey olduğunu anlıyordu ama üstüme gelmek istemediğinden bana birşey sormadığını anladım.

Önüme döndüm ve derse odaklanmaya çalıştım ama odaklanamıyordum, düşünceler beynimi rahat bırakmıyordu. Birsürü olay yaşadım halada yaşıyorum ama bu kararsızlık beni öldürüyor. Ne yapacağımı bilmiyorum, ne olacağınıda bilmiyorum sadece bekliyorum.

Okul Çıkışı

Okul sonunda bitmişti ama hiçbir yere gitmek istemiyordum çünkü her an birşey olacakmış gibi geliyordu bana. Korkuyordum ama neden korktuğumu bende bilmiyordum, "Rüya sen bu değilsin, sen cesursun kendini toparlamalısın." diyordum içimden.

Sıcak MektupHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin