Başlangıç: 05.01.2023
Bitiş: 23.06.2023
~
Rüya ve Oğuzun mesafe aşkı.
Bir insan hiç aralarında binlerce kilometre olan birisini sevebilir mi?
Ben sevdim.
~
Ben Rüya sıkıcı bir hayatı olan sıradan bir kızdım ama Oğuzla tanışana kadar.
Oğuzla tanış...
UYARI: Bu bölümde depresyona sokabilecek kötü unsurlar vardır rahatsız oluyorsanız lütfen okumayınız.
İyi okumalar.
Ela
Sinirle masadan kalkıp elimi masaya vurduğumda Görkem bana telefonun üzerinden dik dik baktı. Beyefendi beni hemen unuttu! Bir gece ya, bir gece. Sinirle dişlerimi sıkarak konuşmaya başladım.
"Ben senin öyle gecelik ilişki yapacağın biri değilim Görkem, ayağını denk al!" öfkeli olduğum için sesim istemsizce yüksek çıkmıştı.
Görkem telefonunun üstünden beni sanki dikkate almıyormuş gibi bakıyordu. Bir süre bakıştık, hiç mi vicdan azabı çekmedi?
Öfkeyle karışık üzüntüyle gözlerimi kaçırarak etrafıma bakındım. Kantindeki herkes bizi tüm dikkatle izliyorlardı. Görkem ise beni takmıyordu bile.
Buda şerefsiz erkeklerden biriydi. Ama lanet olsun ne yaparsa yapsın onu seviyordum! İşte sorun buydu, onu sevdiğim için o ne yaparsa yapsın ondan vazgeçemiyordum. Bu düşüncelerden sıyrılmamı Görkemin sesi sağlamıştı.
Ayağa kalkıp elini masaya sertçe vurarak alaycı bir şekilde konuşmaya başladı.
"Bak kızım." dedi alaycı bir şekilde sırıtarak.
"Ben senin o bildiğin erkeklere benzemem, ben öyle biriyle ciddi bir ilişki yapamam anladın mı?"
Sinirle gülerek ellerimi kaldırıp tekrar masaya sertçe vurarak Görkeme iyice yakınlaştım. Gözlerinin tam içine bakarak konuştum.
"Neden ölür müsün?"
Sertçe yutkundu, hala gözlerime bakıyordu. 2 dakika bakıştıktan sonra ellerimi masadan hızlı bir şekilde çektim ve kantinden hızlı adımlarla çıkarken biranda arkamı dönüp Görkeme baktım. Yüzü sinirden kıpkırmızı olmuştu! Dalga geçermiş gibi sırıtarak saçlarımı savurup önüme döndüm ve hızlı adımlar atmaya devam ettim.
Derste
Öfkem birazcıkta olsun geçmişti ama gene Görkeme öfkeliydim! Şimdi ne olacaktı? Herşeyi mahfettim sanırım ama birinin ona haddini bildirmesi gerekiyordu!
Görkeme kaydı gözlerim yine ve yine. Neden Görkeme bu kadar aşık olmuştum ki? Görkem ise Rüyaya bakıyordu. Bu kızda bulduğu bende bulamadığı ne vardı? Neyim eksikti ki. Önüme dönmüştüm gene tek yaptığım bu zaten. Görkem benden özür bile dilememişti ama özür dilese bile ne değişecekti beni sevmedikten sonra?
Okulun biran önce bitmesini ve evime gidip rahatlamak istiyordum. Ama bu düşüncelerle nasıl rahatlayacaksam?
Okul çıkışı
Okulun bahçesine hızlı adımlarla çıktım. Hiç kimse bakmıyor hiç kimseyle ilgilenmiyordum. Umrumda olan tek şey Görkemdi. Biranlık duraksadım ve soluma baktım, keşke bakmaz olaydım...
Okul bahçesinin sol kısmındaki merdivenin yanında Görkem ve 1 tane kız... Cidden bu kadar mı düştün Görkem? Sol gözümden istemsizce bir yaş aktı. Hayır ağlamamam gerekli sen güçlü bir kızsın, güçlü olmak zorundasın Ela! Dayanmak zorundasın! Gözlerim dolmuştu artık ağlamamı tutamadım ve dizlerimin üstüne çöküp ağlamaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Temsili Resim)
Aralıksız ağlarken bir eli omzumda hissedip biranda irkildim. Omzuma dokunan elin sahibine yavaşça baktım. Siyah gözlü , uzun boylu ve yakışıklı bir beyefendi vardı karşımda. O an ağlamam durdu çünkü neden bana baktığını merak ediyordum. Neden gelmişti?
(Elanın karşısındaki erkek)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(FPWPW9DPFŞ Şaka şaka bu değil.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben bu tanımadığım adama karşı dik dik bakıyordum. Sonunda konuşmaya başlamıştı. Dilini yuttu sandım ya!
"İyi misiniz Hanfendi? ağlıyordunuz da." kibar bir ses tonuyla söylemişti bana bunları. Bir süre bakıştıktan sonra konuşmaya başladım.
"Yok birşeyim, sadece biraz yorgunum da." bahane uydurmuştum yoksa anlatmak istediğim çok şey vardı. Bu sözlerime inanmamış gibi güldü.
"Hep öyle derler ama birşey olduğu çok belli oluyor Hanfendi, anlatmak istersiniz dinlerim."
Çok kibar bir beyefendiye benziyordu. Biranda bunu neden yaptığımı bilmeyerek kafamı salladım.
"Boş vaktin varsa bir yere gidip konuşabiliriz." dedim.
"Evet boş vaktim vardı, gitmek istediğin bir yer varsa oraya gidelim." Dedi beni yerden nazikçe kaldırırken.
Zarzor konuşarak
"Sahil." diyebildim ağlamaktan yorulmuş sesimle.
"Sahile gidebiliriz istersen."
Anlayışla kafasını sallayarak
"Olur nereye gitmek istersen oraya gidelim, sorun değil benim için." ve ekledi.
"Nerede rahat ediyorsan oraya gidelim."
Kafamla onayladım ve koluna tutunarak yürüdüm.
Sahilde
Bana doğru başını çevirerek konuşmaya başladı.
"Konuşmayacak mısın?" dedi kibarca.
"Anlatmaya nereden başlasam bilemiyorum."
Ardından aklıma gelen soruyla merakla ona döndüm. Adını hiç sormamış olduğumu farkettim.
