part 4 ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း စကားမဖျားပါဝင်သည်🚫🚫

31.1K 320 5
                                    

နှင်းဆီဖြူတစ်ယောက်အမြဲတမ်းပဲစိတ်ညစ်နေရသည် သူမကိုနှိပ်စပ်တာကရတယ် ဒါပေမဲ့ အရှက်မဲ့အောင်လုပ်တာကြီးကသူမလက်မခံနိုင်ပေ ဒါပေမဲလဲသူမမတတ်နိုင်ပေ

"မောင်...မမမိုးကိုပစ်ထာတယ်နော် အခုတလော...ဘာလဲမမမိုးကိုအိုနေပီးထင်နေတာလား"

"မဟုတ်ပါဘူး မမမိုးရယ်... မောင်အလုပ်တွေရှုပ်နေလို့ပါ"

"နှင်းဆီဖြူ...လာခဲ့စမ်း...ဘယ်မှာလဲနှင်းဆီဖြူ"

"လာ.....ပါပီး ဦး..."

"ငါနဲ့မမ ပျော်မလိုအိပ်ယာကိုသေချာပြင်ထားစမ်း"

သူမအတွက်ဒီလိုမြင်ကွင်းတွေကငယ်ငယ်ထဲကရိုးနေပီးဖစ်သည် ဒါကြောင့်လဲ သူ့အိပ်ယာကိုသေချာပြင်ပေးပီး နွားနို့နဲ့ကြက်ဥယူလာပေးလိုက်သည်

"မောင်...ဒီကလေးမ အရွယ်ရောက်လာပီးနော် ဖာရုံမပို့ပေးဘူးလား "

သူမအရှေ့မှာ တင်သူမကိုအဲ့လိုစကားတွေပြောတာကြောင့် သူမ မျက်ရည်တွေပါဝဲလာရသည်

"ဦး...ဖြူကိုမပို့ပါနဲ့နော် အဲ့ဒီကို မမတွေပြောတယ်ဖာရုံက မကောင်းတဲ့နေရာတဲ့ "

"ဘာတွေပြောနေတာလဲ ဖာရုံဆိုတာနင်အတွက်အရမ်းကောင်းတဲ့နေရာတခါလောက်သွားကြည့်လိုက်"

ရွှေရည်မိုးထက်မေကနှင်းဆီဖြူကိုအမြဲတမ်းအဲ့လိုစကားတွေပြောပီး နှိပ်စက်လေ့ရှိသည်

"ထားလိုက်တော့ မမ...မောင်တို့ပျော်ရအောင်သူ့ကို18နှစ်ပြည့်ရင် မောင်ကိုယ်တိုင်ပို့မှာ "

သူမမျက်လုံးကပဲငိုခွင့်ရသည် ပြန်ပြောဖို့အားမရှိပေ သူမနှလုံးသားကတော့စကားပေါင်းများစွာကိုပြောနေသည် "ဦးရယ် ဘာလို့များဒီလောက်တောင်ရက်စက်ရတာလဲ ဖြူကဦးအပေါ်ဘာတွေများအမှားလုပ်ခဲ့လဲ"

"ဘာကြည့်နေတာလဲ... ထွက်သွားတော့လေ ဘာလဲနင်ကပါတူတူပျော်ချင်လို့လား "

"အို့...မဟုတ်ရပါဘူး ဖြူမှာအဲ့လိုစိတ်မျိုးမရှိပါဘူး ဖြူသွားပါ့မယ်... "

သူမကပြာကယာပဲအပြင်ကိုထွက်သွားလိုက်သည် သူမအိပ်ခန်းထဲကိုဝင်ပီး အိပ်ယာပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ငိုနေမိသည် ဘာလို့များ သူ့ဘဝကအခုလိုတွေ ဖစ်နေရတာလဲ သူ့မကိုချစ်တဲ့လူလဲမရှိဘူး သူမဘဝကြီးက ဒီအိမ်ထဲမှာ တစ်သက်လုံး နေရမလားဒါမှမဟုတ်သူတို့ပြောတဲ့ဖာရုံဆိုတဲ့နေရာကိုပဲ သူမသွားရမလား "ဟီး...ငါ့ဘဝကြီးကတော်တော်ဆိုးနေပီး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ငါသာဒီအိမ်အပြင်ကိုထွက်သွားရင် ငါဒီထပ်ဆိုးနိုင်လား "သူမငိုလဲငိုသူမကိုယ်သူမလဲ မေးခွန်းတွေထုတ်နေမိသည်

ငါ့အမိန့်နာခံ Where stories live. Discover now