နှင်းဆီဖြူတစ်နေကုန် ဒူးထောက်ပီးနေနေရသည် သူမကိုဝတ်ခိုင်းထားတဲ့အကျီကလဲ ဂါဝန်အတိုလေးဖစ်သည် တိုတာမွလုံးဝတိုတာ သူမဆီးခုံကိုလုံရုံလောက်သာရှည်သည် ဒီပုံစံကို တံခွန်မင်းဆက်ရဲ့တပည့်တွေသာမြင်သွားရင်မတွေးရဲစရာ...သို့ပေမဲ့ တံခွန်မင်းဆက် ကသူ့အခန်းကိုလော့ချထားတာကြောင့် ဘယ်သူမှဝင်မရပေ
"ဦး...ဖြူအရမ်းညောင်းနေပီး ဖြူကိုပေးထပါတော့"
"မထနဲ့ အဲ့တိုင်းနေ ....နောက်တခါငါစကားမပြောခိုင်းပဲ စကားပြောရင်နင့်ကိုတစ်ညလုံးဒီတိုင်းပဲထားမယ် ကြားလား ငါပြောတာ"
"ဟု...ဟုတ်...ဖြူမပြောတော့ပါဘူး "
နှင်းဆီဖြူကတံခွန်းမင်းဆက်ကိုအရမ်းကြောက်ရသည် မကြောက်လို့လဲမရဘူး သူမသူ့ကိုပြန်တိုက်ခိုက်ဖို့ဘာအင်အားမှမရှိသလို ဘာမှလဲမလုပ်နိုင်ပေ အပြင်ထွက်ဖို့ကလဲ သူမကဘာမှမသိပေ ပိုဆိုးတာတစ်ခုကသူမစာမတတ်တာပိုဆိုးသည် အပြင်ကိုခိုးထွက်နိုင်ရင်တောင် ဘယ်သွားရမလဲဆိုမသိသေးပေ ဒါကြောင့်လဲဒီအိမ်ကနေထွက်သွားလို့မရဲပေ
သူမလဲဒူးထောက်ရူးနဲ့အရမ်းညောင်းအရမ်းလဲအိပ်ငိုက်သွားတာကြောင့် နံရံလေးကိုမှီရင်းမှေးခနဲအိပ်သွားသည်
"နှင်းဆီဖြူ... ထတော့ အဝတ်လဲ.. နှင်းဆီဖြူ...."
တံခွန်မင်းဆက် ခေါ်ပေမဲ့သူမမထူးတာကြောင့် လှည့်ကြည့်တော့ နံရံဘေးနားလေးကိုမှိီပီးအိပ်မောကျနေတဲ့သူမ ...ကုတင်ပေါ်ကဆင်းလာပီး သူမအိပ်နေတဲ့ပုံစံလေးက အရမ်းအပစ်ကင်းစင်လွန်းတဲ့သူမရဲ့ပုံစံလေးက သူ့နှလုံးသားက ခုန်ပေါက်ပီးလှုပ်ရှားလာခဲ့သည်
"မင်းသာ.... သူရရဲ့သမီးမဖစ်ခဲ့ရင်အခုလိုတွေ အပစ်ပေးခံရမှာမဟုတ်ဘူး,...အခုတော့ မင်းအဖေရဲ့အပစ်အတွက်မင်းပေးဆပ်လိုက်ဦး မင်းအဖေသာ ငါ့ကိုအရူးမလုပ်ခဲ့ရင် မင်းကိုလဲအခုလိုလုပ်စရာမလိုဘူး"
တံခွန်မင်းဆက် ပြောရင်ပြောရင်းဒေါသတွေပါလာပီး အိပ်နေတဲ့သူမကို ဆွဲဆောင့်နှိုးပီးအိပ်ယာပေါ့ပစ်တင်လိုက်သည် သူမကတော့ကြောင်တောင်တောင်လေဖစ်နေသည်
"မင်းအဖေအပစ်အတွက်မင်းပေးဆပ်ရမယ် မင်းလဲအရွယ်ရောက်ပီး "
"ဖြူ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ ဖြူကြောက်တယ်ဟီး...ဖြူမခိုးအိပ်တော့ပါဘူး တကယ်မခိုးအိပ်တော့ပါဘူး "
သူမကတော့ သူမအိပ်တာကိုစိတ်တိုပီးအခုလိုလုပ်တာထင်ပီးတောင်းပန်နေသည် တံခွန်မင်းဆက် ကသူရကိုစိတ်တိုပီးအခုလိုလုပိနေတာဖစ်သည်
"မငိုနဲ့...မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်ငါဘာလုပ်လုပ်ငြိမ်ငြိမ်လေးခံ ပြောတာကြားလား..ကြားလာလို့ငါပြောနေတယ်လေ မင်းပါးစပ်ကိုငါleeစို့နေလို့လား"
သူမလိုအပျိုဖြန်းလေးအတွက်ကဒီစကားတွေကတော်တော်နားရှက်စရာကောင်းလှသည် သူမရှက်ပေမဲ့ လဲ သူမဘာမှပြန်မပြောရဲ.... သူပြောတာကိုပဲကုတ်ကုတ်လေးနားထောင်ပီး ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးလိုက်သည်
တံခွန်မင်းဆက် သူမလည်တိုင်ကိုနမ်းပီး သူမရင်သားကိုကလက်တစ်ဖက်နဲ့နယ်ပီး လက်တစ်ဖက်ကသူမပူစီလေးစီကိုရောက်သွားသည် ဂါဝန်ကအတိုဆိုတော့ ဘာမှရှည်ရှည်ဝေးဝေးလုပ်စရာမလို သူပူစီလေးဆီက အရည်ရွဲရွဲတွေးစမ်းမိတော့
"သူရာသီလာနေတာလား.... ဟုတ့်ပါ့မလား သူလက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ သူ့လက်မှာသွေးတွေ..နမ်းနေတာရပ်ပီး သူမကိုကြည့်တော့ သူ့ကိုကြောက်ပီး မျက်ရည်တွေကရွဲနေပီး အသားတွေပါတုန်နေသည် ကြောက်လွန်ပီး
"ဘာလဲမင်းကမကြည်ဖြူတာလား... မင်းကိုငါငယ်ငယ်လေးထဲကကျွေးလာခဲ့တာ ဒါလေးလုပ်တာတောင်မကြည်ဖြူတာလားဟမ်း....ငါမေးနေတယ်လေ ဖြေမတတ်ဘူးလား"
တံခွန်မင်းဆက် အော်လိုက်တာလန့်ပီး သတိပါလစ်သွားသည်
"ဘာဖစ်တာလဲ......ငယ်လေး...ထဦး..."
မထင်မှတ်ပဲ သူပါးစပ်ကငယ်လေးဆိုတာလေးထွက်မိသွားသည် သူမသိစိတ်ကခေါ်ချင်တဲ့နာမ်စားလေးပေါ့...သူအရမ်းလန့်သွားပီး ရင်ဘက်ကိုဖိကြည့်တော့ အသက်ရူသေးတယ် အသက်ရူသေးတယ်ဆိုတော့သူမဘာမှမလောက်ပေ သတိလစ်တာဖစ်မယ်လို့ တွေးကာ သူမကိုသူ့ဝတ်လာတဲ့အကျီလေးတွေက်ုပြောင်းပီးသူကိုယ်တိုင်ဝတ်ပေးလိုက်ပီး သူအိပ်ယာမှာပဲပေးအိပ်ထားလိုက်သည်
တိုသွားတယ်ဆိုတာသိပါတယ်နော် နောက်မှရှည်ရှည်လေးလာမယ်ရှင်
YOU ARE READING
ငါ့အမိန့်နာခံ
Romanceငယ်ငယ်ကခင်ခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်းရဲ့သစ်စာဖောက်ကိုကလဲ့စားချေတဲ့အနေနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့မိန်းမကလေးမွေးလာတော့ ယောကျ်ားလေးမွေးရင် ရောင်းစားမယ် မိန်းကလေး မွေးရင်လိင်ကျွန်လုပ်ခိုင်းမယ် daddy ကြီးက ကလေးကိုဘယ်လိုနှိပ်စက်ပီးနောက်ဆုံးဘယ်လိုနောင်တရမလဲဆိုတာ ဖတ်ကြည့်ကြန...
