2028: Çetelerin Gölgesinde Bir Ülke
Ülkemiz artık devlet tarafından değil, çeteler tarafından yönetiliyordu. İnsanlar, kendi kurallarını koyarak mafya gibi çeteler oluşturuyorlardı. Masum insanları kendi saflarına çekmeye çalışıyor, etrafa korku sal...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hadi bir mum da sen söndür.🕯️
⚕️
Bölüm şarkımız<3
Ben suratımı darağacında astım (astım) O günden beridir gülemiyorum Ben kibrit çöpüyüm bir kere yandım, kül oldum O günden beridir yanamıyorum (yanamıyorum) Taladro x Eda Sakız- Darağacı
}•{
◾7.BÖLÜM: Kötü Şeyler Yaşadık◾
Karanlık, o kadar yoğundu ki ellerimi bile göremiyordum. Her şeyi görmek isterken gözlerim karanlıkla bulaşmış gibiydi; ne görmek istiyorsam onu görmek zorundaydım.
Gökyüzüne bakıp parlayan yıldızları gördüm. Onlar oradaydı, kurtarılmayı bekliyorlardı. Kendim kurtaramadığım halde onları nasıl kurtarabilirdim? Karanlığın içinden biri çıkageldi, beni aldı ve dünya ile cenneti bağlayan kanadımı benden kopardı.
Karanlığın içindeki adam kırmızıya bulanmış bir şekilde belirdi, ben de onun gibi kırmızıya boyanmıştım; üzerimdeki boya değil, kendi kanımdı.
Artık kanla bulanmıştım...
•
Sarışın kadına baktım, beyaz kıyafetleriyle asla kirletilmeyecekmiş gibi görünüyordu. Ancak benim gözümde, ruhunu satmış ve artık kirli bir ruha sahipti.
Sözleri tamamlandığında bizi dinlenmemiz için beyaz odada bıraktılar. Dört yatağa baktım, ardından yan yana dizili üç kıza göz gezdirdim. Hiçbiri isteyerek burada değildi, kim isterdi ki?
Kızlardan biriyle göz göze gelmeye çalıştım, ama hepsi gözlerini kaçırıyordu. Huzursuzlanarak en sonda duran yatağa oturdum.
Diğer kızlar da benim gibi yataklara oturmuştu. Özlem ilk yataktaydı, Cansu hala ağlıyordu ve yan yatağındaki Özlem ikinci yatağa yerleşmişti. Melodi ise duvara bakıyordu.
Bu bakışları tanıyordum, intihar bakışlarıydı. Ancak burada buna izin verilmeyeceğini biliyordum. Tavana bakarak bir şey olmadığını düşündüm, ancak gizli kamera olduğundan emindim.
Melodiye dönerek, “Belindeki izler neden var?” dedim. Duvardan intihar bakışlarını çekerek bana baktı; siyah gözleri çok asi görünüyordu. “Sadece sordum. Hepimizin birbirini tanıması gerekiyor,” dedim. Bakışları kızgınlıkla daha da koyulaştı. “Neyi anlatmamı bekliyorsun, kimsesizliğimi mi anlatmamı istiyorsun?” Şaşırdım, böyle bir cevap beklemiyordum.
