MARA

22.вσ̈ℓϋм

Herkesin yanına gitmek istediği birileri vardır. Gecenin üçü, sabahın körü, hatta cehennemin dibi bile olsa...

-Nazım Hikmet

*

Küçük bir çocukken içim çok sıcaktı
Yani derinden, derinden

Allah yukar'da ve toprak sıcaktı
Yani derinden, derinden

Dünya dönerdi, ya, ben de dönerdim
Yani derinden, derinden

Annem gülerdi, ya, ben de gülerdim
Yani derinden, derinden

Bugünlerde ruhumda korkunç bir ur var

Derinlerde sinmiş, semirmiş bi' sansar
Sönmüş tükenmişti, bitmişti sancak
Yani derinden, derinden

Yüzümde şu nursuz geceyi utandır
Ruhum cevap ver, sığınak saldırı
Manyak bir asi gibi sapla mızrak
Yani derinden, derinden
Barış Diri - Derinden

*

▪️22.BÖLÜM: Geçmişin Acıları ▪️

Beyaz bir sayfa açtı kendi kendine; masumluğun rengi olan beyazı, kendine yeni bir sayfa açabilmek için harcamıştı. Masanın üzerindeki kalemini mürekkebe batırdı ve açtığı sayfaya yazı yazmak için kalemi sayfaya yönlendirdi.

Kalemden küçük bir damla mürekkep, masumluğun kendisi olan beyaz sayfaya damladı. Mürekkep yerinde durmayarak her yere yayıldı. Nereye gittiğini bilmiyordu ya da nelere yol açacağını...

Mürekkep yayıldıkça yayıldı; mürekkebi silebilmek için elini beyaz sayfaya sürdü. Bilmediği şey ise mürekkebin izinin asla geçmeyeceği ve sayfayı daha çok siyah mürekkeple boyayacağıydı.

Bazen bilmemek insanı her yere sürüklerdi, yapmayacağın şeye bile seni sürükleyebilirdi. Şimdi zamanı geri alabilir miydi? Şimdi zamanı geri alıp, elini masumluğun rengi olan beyaz sayfaya sürmeyebilir miydi?

Mürekkep giderek yayılıyordu, sayfanın beyazlığını esir almıştı. Aslında her zaman yapması gerekeni yapmalıydı; sayfayı buruşturup çöpe atmalıydı.