2028: Çetelerin Gölgesinde Bir Ülke
Ülkemiz artık devlet tarafından değil, çeteler tarafından yönetiliyordu. İnsanlar, kendi kurallarını koyarak mafya gibi çeteler oluşturuyorlardı. Masum insanları kendi saflarına çekmeye çalışıyor, etrafa korku sal...
Sizleri uzun bir bölüm bekliyor lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dökülen kanların sebebi; bencillik ve küçük insanların kendilerini büyük gösterme istekleridir. A.Dumas
•
️▪️24.BÖLÜM:Kan Yağmurunu Armağan Ediyorum▪️
Gözlerime birer perde inmişti. O perdenin arkasında kalan gözlerim, geçmişi sanki silmiş gibiydi. Gözlerimin gerisinde saklanan seni bulamıyordum. Seni tanıyordum, seni biliyordum ve senden her zaman korkmuştum. Sen küçük Mera'yı yeniden bulacağını biliyordun. Sen küçük Mera'dan ailesini çaldın.
Ölümün asıl adı sendin. Hayır! Sen ölümdün ve her zaman öyleydin. Ben ölümü bulmaya çalışan küçük bir kız çocuğuydum. Sen ise o kız çocuğunu bir bataklığa sokmuştun ve oradan çıkmasını bekliyordun. Söylesene, iblis, benden daha kimimi alacaksın? Benim kimsem olanı aldığın yetmezmişgibi benden daha kimimi alacaksın?
Ben Mera değildim, hiçbir zaman olmadım. Sen küçük Mina'yı kalbine Mera diyerek kazındın. Gözlerimdeki o perdeyi artık kaldırmam gerekiyordu. Gözlerime çektiğin prangalardan artık kurtulma zamanımdı. Her zaman bana bir çocukluk borçlu olduğunu biliyorsun. Sen bana o çocukluğu ödeyeceksin.
Zamanı yöneten sen, şimdi ise zamanı geriye almaya çalışıyorsun. Gözlerimden hâlâ o prangalar kalkmamıştı. Bir sürede kalkmayacaktı ama çok az kaldı, sende biliyorsun. O kadar az kaldı ki, kanlı ve lanetli günlerin başlaması için günler, saatler ve hatta saliselersayıyorsun.
Belki de savaş, beni sana getiriyordu...
*
Karşımdaki kişilere bakıyordum, hâlâ yüzümde şaşkınlık vardı. Nedeni ise daha önceki günlerde vücut ölçümü alan kadının önümde durmasıydı. Yanında ise dilsiz kadınlar vardı. Kadınlar dilsiz olsa da gözlerindeki isyanın parıltılarını görüyordum.
Yaşadığım şu anlar bana sanki yaşamıyormuşum ve o anın içinde değilmişim gibi hissettiriyordu. Gözlerim odada dolandı, gri duvarlar odayı birer yılan gibi sarmıştı; bu gözlerimi yormuştu. Odada sadece bir makyaj masası ve giyinme yeri vardı, beni hazırlayacakları yere getirmişti turuncu saçlı kadın.
