2028: Çetelerin Gölgesinde Bir Ülke
Ülkemiz artık devlet tarafından değil, çeteler tarafından yönetiliyordu. İnsanlar, kendi kurallarını koyarak mafya gibi çeteler oluşturuyorlardı. Masum insanları kendi saflarına çekmeye çalışıyor, etrafa korku sal...
Bir ormandaydım ve üzerime benzin döküp, her şeyin benimle cayır cayır yanmasına göz yumacaktım. Ben ateşlerle yanarken kimseyi düşünmeyecektim. Bir adım atmıştım ve bu adım beni ateşlere atmıştı. Bir kabusta değildim, olsaydım eğer şimdiye kadar uyanmış olurdum. Ben bir cehennemdeydim ve şeytan, ödediğim bedelleri kabul etmeyip yeniden ödemem gereken bedellerden bahsediyordu. Beni hapsettiği karanlıktan çıkarması gerekirken daha çok üzerime toprak atıyordu.
Uyanmam lazımdı. Birisinin beni uyandırması gerekiyordu. Düşürüldüğüm bu karanlıktan birisinin beni çıkarması gerekiyordu. Elimi uzattığım boşlukta bir el bekliyordum, o elin hiçbir zaman elimi tutmayacağını biliyordum. Cehennemde insanın elleri üşür müydü? Ellerim donuyordu. Ellerim o kadar çok üşüyordu ki sanki ölecekmişim gibi. Belki de çoktan ölmüştüm ve artık hissetmiyordum.
Elimi tutmasını beklediğim kişi, üzerime bir pençe kara toprak atmıştı. O toprak beni yerin yedi kat aşağısına düşürmüştü. Şimdi ise kalkamıyordum, artık kalkmaya gücüm kalmamıştı; ben ölüme hazırdım. Ölümü beklerken toprağıma dökülen suyla filizlenmeye başlamıştım. Kalkamayacağımı düşünmüştüm, soğuk ellerimi kimsenin tutmayacağını düşünmüştüm. Ölümün kucağındayken toprağıma dökülen suyla yeniden ayağa kalkmıştım. Yavaş yavaş büyüyerek bir çiçek olmaya başlamıştım. Ben cehennemde büyüyen bir çiçektim. Toprağıma her gün dökülen su damlacıklarıylabüyümüştüm; şimdi ise köklerimi cehennemin her yerine yayıyordum.
Dallarım ise cehennemin her yerindeydi. Hâlâ açmayan çiçeklerime dokunan sıcak ellerle çiçeklerim teker teker açmaya başlamıştı. Her bir açan çiçeğimle gözlerim açılmıştı. Ben Zakkum çiçeğiydim, ben ölüm çiçeğiydim. Kokumla şeytanı baştan çıkaran çiçektim. Bana dokunan şeytanı baştan çıkarmıştım kokumla. Beni cehenneme eken ellere teker teker açmıştım çiçeklerimi. Tohumumu eken şeytan, bana su vermeyi unutmamıştı. Üzerime toprağı atan ise en sevdiğimdi.
