Missing Peace | COMPLETED

Chapter 4

November 8

"I need to go, Daphnie. You know the rule pagpasok ko sa loob."

[Sige, sige, Cams. Titingnan ko kung anong magagawa ko.]

"Thanks," I thanked bago ko ibaba ang tawag at i-turn off ang cellphone ko.

Pabuga akong huminga kasabay ng pagtigil ko sa tapat ng pintuan ng detention office. Nasa loob ng detention office ang detention room. Detention room is a small room kung saan napapadala ang mga estudyante kapag may offense silang nagawa and I can't believe made-detention ako for the first time.

Tinanguan lang ako ng isang staff na nandito sa loob ng detention office nang makapasok na ako. Dumiretso na ako sa pintuan ng detention room while carrying my things.

Pagkabukas ko ng pintuan, agad kong nakita si Raiker. Nakatalikod siya sa gawi ko. Nakasandal ang likod sa upuan at nakapatong pa ang magka-krus na paa sa mahabang lamesa.

Hindi ko makita kung tulog ba siya dahil nakatalikod siya sa akin kaya dahan dahan at walang ingay akong pumasok ng detention room. Ingat na ingat pa akong wag lumikha ng ingay as I slowly closed the door.

Bahagya akong nagitla nang pagka-ikot ko pagkatapos isara ang pintuan ay sa akin na nakatingin si Raiker. Hindi gumalaw ang katawan niya pero nakalingon sa akin ang mukha niya.

Naiilang na nag-iwas ako ng tingin sa kaniya as I walk towards him and sa table to put my things. "If you're thinking na dinadaya kita sa oras dito sa detention, you're wrong." Inunahan ko na siya kaysa awayin na naman niya ako.

"Galing ako sa clinic," dagdag ko pa as I placed sa table ang first aid kit na kinuha ko roon.

"Ikaw na nga nabastos at na-detention, pinuntahan mo pa yung gagong 'yon doon," inis na bulong niya na narinig ko pa rin.

I looked at him. "What?"

Hindi siya umimik at tumingin lang sa akin. Nakataas pa rin ang paa niya sa may table at ngayon, pati braso niya ay naka-krus na. Nakasimangot siya pero hindi gaya kanina na halata ang sobrang pagkainis niya.

Nagdadalawang-isip ako kung uupo ba ako sa katabi niyang upuan o hindi pero sa huli, umupo rin naman ako roon. Automatic na umayos siya ng upo at ibinaba ang paa niya mula sa lamesa pagkaupo ko sa tabi niya.

Hinila ko ang first aid kit na hiniram ko sa clinic kanina. Nakita ko pa nga doon yung nabugbog ni Raiker dahil doon nadala yung lalaki dahil sa mga suntok ni Raiker kanina. Nanatiling hindi nagsasalita si Raiker pero ramdam kong pinapanood niya bawat kilos ko.

"I went to clinic para manghiram ng first aid kit. May konsensiya naman ako." I chuckled lightly, trying to lighten up the mood here.

"I know ako ang dahilan kung bakit nangyari 'yon kanina sa library at kung bakit tayo na-detention so I thought I need to do something." Nagpatuloy ako sa pagsasalita habang inaayos ko ang bulak para sa sugat niya sa gilid ng labi at mata, pati na rin sa pisngi. "Besides, hindi ko matitiis na makitang ganyan mukha mo for hours habang magkasama tayo dito."

Humarap ako sa kanya at bahagyang itinaas ang hawak kong maliit na bulak. "Can I?"

"Hmm." He hummed and nodded before he pulled his chair closer to me.

Bahagya akong napa-lean backwards dahil hindi ko inaasahang lalapit siya but I immediately pulled myself together. He flinched as soon as mailapat ko ang bulak sa small bruise niya sa pisngi.

"Sorry," I whispered before I gently blew soft air sa sugat niya.

I kept gently pressing the bulak sa sugat niya at sinasabayan ko pa ng marahang pag-ihip doon para hindi masyadong mahapdi. Natauhan na lang ako na sobrang lapit na pala ng mukha namin sa isa't isa when I felt his warm breath between my ear and neck.