"Duyduklarım doğru mu cidden," dediginde Kübra gözlerimi devirmemek için zorlukla durdum. Kampüsteki dedikodulara kulak kabartmıştı şimdi de hengemesini ben çekiyordum. Ahsen'in evinden ayrılıp bize geldiğinden beri tekli koltuğa oturmuş ağzımdan laf almaya çalışıyordu.
"Farkındaysan elli yedi kere ard arda sormana rağmen bir cevap vermedim. Sorma artık."
"Ama ben biliyorum seni. Yalan söylememek için cevap vermiyorsun. Hadi hadi ver cevap kardeşine korkma!" Elini 'hadi' dercesine salladığında kaşlarımı kaldırarak ona baktım. Cidden bezmiştim bu tavırlarından.
"He Kübra, yumrukladım çocuğu," diyerek sesimi kalınlaştırdığımda ilk olarak gözlerini kocaman açtı ardından sırıtarak eline aldı telefonunu.
"Ne yapacaksın onunla?" Sualime karşın tepkisiz ve yanıtsız kaldığında gözlerimi kısarak baktım ona.
"Kübra, kime ne yazıyorsun?" Bir kere daha yanıtsız kalışımla yerimden fırlayarak telefonuna bakmaya çalıştığımda ekranını kapatarak benden gizlemeye çalıştı.
"Yengeme yazıyorum," dediğinde kalbimin düzensiz ritminin çıkardığı ses kulaklarımda yankı yapmaya başladı.
Sanki kalbim kulaklarımda atıyordu.
"Yengen kim?" Sorunun cevabını bilmeme rağmen cevabı duymanın vereceği mutlulukla ona sorumu sorduğumda sırıtarak bana baktı.
"Ne o, duymak hoşuna mı gidiyor Araf Efendi," diyerek beni dalgaya aldığına sinirlenmeyerek gülümsedim ve yerime oturdum.
"Evet, gidiyor." İtirafımla beraber şaşkınlığın verdiği etkiyle gözlerini ve ağzını kocaman açtığında kahkaha attım.
"Evin yanıyor."
"Bırak yansın," dedikten sonra dışarıya vurmaya çekindiğim cümlemi içimden kendi kendime duyurdum bütün organlarıma,
Benim kalbim yanıyor, evimin yanması çok mu?
"Teyze oğlun aşık olmuş," diye anneme seslenerek yerinden kalkıp hızlı adımlarıyla annemin yanına ,mutfağa, doğru ilerlemişti.
"Ne bu tutarsız ve güçlü ritimler, göğüs kafesimi kırıp dışarıya mı çıkacaksın?"
"Bak duydun mu kendi kendine bile konuşuyor!" Başımı sesin geldiği yöne çevirdiğimde Kübra ve annem kapının önünde durmuş yüzlerindeki sırıtışlarını bana sunuyorlardı.
