Dün akşam annem ve Kübra ile bugün için plan yaptıktan sonra onu yakından göreceğimin heyecanı bedenimi sardığında bir türlü uyuyamamıştım. Sabah namazına kadar gözüm tavandan ayrılmamıştı neredeyse. Kalbim heyecandan ritmini düzensizleştirirken beynimin her kıvrımının üzerinde dolanıyordu düşüncesi.
Gönlüm onu ilk gördüğümden beri bağlanmıştı ona bu yalanlayamayacağım bir gerçekti.
Şuan şoför koltuğunda oturmuş arabayı sürerken kalbim evine yaklaştığımız her saniye daha da hızlandırıyordu atışlarını.
Evinin önüne geldiğimizde aceleyle park ettiğim arabadan inip diğerlerinin de inmesini bekledim. Arabanın içi boşaldığında kapılarını kilitleyerek apartmana doğru ilerledim. Ardımdan gelen iki bedeni beklemeden gerçekleştirdiğim eylemlerim onları güldürürken ben heyecandan ölecekmiş gibi hissediyordum.
Her adımım beni ona yaklaştırırken heyecanlanmamam absürt kaçardı ki merdiven basamaklarını adeta tırmanıyormuş gibi ter dökerek çıktığımda bu terin yorgunluktan değil de heyecandan olduğunun çoktan farkına varmıştım.
Kapının tokmağını kapıya vurduğumda ortama yayılan sesin kısa bir süre ardından açılan kapıyla gördüğüm manzarayla gülümseyerek bakışlarımı yere indirdim.
Ahsen üzerinde namaz elbisesiyleyken gözünü asla ayırmadığı Kur-an'ıyla açmıştı kapıyı. Bu manzara o kadar güzeldi ki her zaman onu öyle görmek istedim.
Annem içeriye girdikten birkaç dakika sonra açılan kapıyla namaz elbisesi değil çarşafı vardı üzerinde. Sessiz ortam beni git gide gererken selam verdim.
"Selamunaleyküm..."
"Ve aleykümselam, hoş geldiniz," dediğinde bir ay arayla duyduğum ses tonu öncekilerine göre fazla kısıktı.
"Hoş bulduk kız Ahsen," diyerek içeriye geçen Kübra'nın ardından ikimiz yanlız kalmıştık. Gözlerim evinin duvarlarında gezinirken boğazını temizledikteb sonra eliyle işaret ettiği yere doğru adımladık.
Tamamiyle boş olan üçlü koltuğa oturduğumda Ahsen ikili koltuğa ,annemin yanına, Kübra ise tekli koltuğa geçmişti. Gözlerim odayı turlarken güzel bir şekilde dizayn edildiği kararına varmıştım.
Ben odayı incelemeye devam ederken annem ayağa kalkarak bir adım attığında Ahsen'in sesi duyuldu sessiz odada.
"Ayşe Teyze, nereye gidiyorsun?" O kadar tatlı bir sesi vardı ki bir gün boyunca hiç susmadan konuşsa hiç bıkmadan dinlerdim.
