Tsubasa & Victory Kickoff / Türk bir futbolcu kızın hikayesi

Wakabayshi'nin Maçı

Bu bölümde anlattıklarım animede yada mangada yok. Tamamen kendi uydurmam. Ama bir bölümden esinlendim.

Bu günkü antrenman bitmişti. Yaklaşık 6 haftadır bu takımla antrenman yapıyordum. Ve geliştiğimide hissediyordum. Tabikide hala Julian ile yarışıyorduk.

Babam evde değildi galiba okulda bir toplantı yapıyordu. Pek umursamadım. Kahretsin bu gün Wakabayashi'nin final maçı vardı. İki gün sonrada Tsubasa ve Hyuga'nın maçları başlıyordu. Hemen televizyonu açtım. Oh daha 3 saat vardı. Galiba biraz abartmıştım. Hiçbir maçı kaçırmak istemiyordum. Özellikle finali. Çünkü finalde Wakabayashi ve Schneider vardı. Ben ne kadar Wakabayashi'yi tutsamda Julian Schneider hayranıydı.

Maç başladı. Wakabayashi gerçekten harika kurtarışlar yapıyordu. Lig başlayalı 1 gol bile yememişti. Bu maçtada yemezse harika olurdu. Ama Schneider'da çok iyi oynuyordu. Carlz onu tutan kişiydi. Tabi normal Wakabayashi, Carlz ve Schneider Hamburg takımımda en iyi arkadaşlardı. Ama Schneider babası yeniden antrönörlük yapmaya başlayınca rakip takıma transfer oldu.  Bu yüzden Carlz'ın onu tutması çok normaldi. Bunu nerden mi biliyor? Şey Tsubasa ile dedikodu yapmış olabilirim. Kahretsin Schneider bir şekilde Carlz'ı geçmişti. Şut çekti. Oh şükürler olsun Wakabayashi tutmuştu. Maç çok ilginç gidiyordu. 1. Yarını yarısı bitmişti bile. Ama durum hâlâ 0-0'dı. Maça o kadar odaklanmıştım ki kapı çarpma sesi ile birden yerimdem sıçradım. Babam gelmişti. Neden yerdesin? Diye sordu. İçimden canım sıkıldı yerde uzanıyorum diye geçirsem de cevap vermedim. Koltuğa oturdu. Bende yanına oturdum. Televizyona baktı. Demek Hamburg maçını izliyorsun dedi. Gülümsedim. Bir aralar rakip takımda olan shutetsudaki Wakabayashi'yi şimdi destekliyordu. Ama nede olsa nankatsu bölgesini desteklemek için oda takıma katılmıştı. Bunuda babam ve Tsubasa'dan biliyorum. İlk yarı 0-0 bitmişti. Diğer yarı başlayana kadar hava almak için dışarı çıkacaktım ki ev telefonum çaldı.

-Alo

-BENİZ BEN SHO SENİ ÇOK ÖZLEDİK TÜM TAKIM TOPLANIP ARAYALIM DEDİK! AĞĞĞĞ SHO BAĞIRMASANA!

Bunlar kesinlikle Sho ve Erika'nın sesiydi. Gözlerim doldu. Onları özlemiştim ama burda kalıp kendimi geliştirmeliydim.

-Bende sizi özledim.

-Hey turnuva başlıyor geliyorsun değil mi?

Muhtemelen bunu soran Ryuji'ydi.

-Üzgünüm ama burda kalıp kendimi geliştirmelitim. Tsubasa'yı yenip dünyanın en iyi futbolcusu olacağım.

Babam seslendi. A... Kahretsin maç başlıyordu.

-Şey kapatmalıyım sonra konuşuruz.

Yazarın anlatımıyla

Beniz telefonu kapatmıştı. Bütün takım üzgündü. Yeni bir oyuncu bulmaları gerekecekti. Ama genede Beniz'in kendini geliştirmek istemesini anlıyor ve destekliyorlardı.

Beniz'in anlatımıyla

Maç başladı. İki takımda çok iyi oynuyordu. A...Schneider Carlz'dan kurtulmayı başarmıştı. Oh... Carlz yetişerek tekrardan markaja aldı. Schneider'ın şutları çok tehlikeliydi ama Wakabayshi'ye güveniyordum. Carlz birden atağa çıktı. Yoksa 1. Gol mü geliyordu? Evet Carlz... Kahretsin Schneider ne ara yetiştiyse tutmayı başarmıştı. Sanki sahada sadece 3 eski arkadaş aralarında oynuyor gibiydi. Maçın sonlarına yaklaşıyorduk. Carlz birden Schneider da olan topa kaydı. Carlz topu almıştı. Birden bir oyıncu Carlz'a faul yaptı. Maçın bitmişti. Uzatmalar oynanıyordu. Hamburg takımı serbest vuruş kazanmıştı. Tam Hamburg takımından bir oyuncu topa  vuracakken birden Wakabayshi kalesinden çıktı. Ne? Ne yapıyordu böyle? Bu çok riskliydi. Eğer gol olmazsa kale boş kalacaktı. Serbest vuruşu Wakabayshi kullanacaktı. Şutu çekti. Kaleci şaşırmıştı. Bu gol olacaktı. Ama... Birden bir oyuncu topu göğsü ile tuttu. Hemen topu Schneider'a gönderdi. Kahretsin. Schneider şutunu çekti. Ama düzgün çekmeyi başaramadı. Top çok hızlı gitmiyordu. Wakabayshi hemen kaleye koşmaya başladı. Hadi Wakabayshi hadi. Top kaleye çok yakşlaştı. Wakabayshi atladı.

Reklamlarrrrr tamam birdaha böyle birşey yapmicam.

Gözümü kapattım. Düt düt düt. Ne olmuştu maç bitmiş miydi? Yoksa gol mü olmuştu? Gözümü açtım. Kahretsin! Gözümden yaş aktı. Wakabayshi... yetişememişti. K-kaybetmişti. Babam televizyonu kapattı. Ben uyumaya gidiyorum diyerek gitti. Ben ise şaşkınlıktan ne yapacağımı bilmiyordum.