2000'li yılların başında, Anadolu'nun bir şehrinde geçecek olan hikayemiz doğduğu gibi teyzesinin kolları arasına verilen Serap'ın ve büyüdüğü evin beyi olan Sinan'ın hikayesini ele almaktadır.
...
Yaş farkı ve yetişkin içerikli unsurlar mevcuttur.
Sizi çok oyalamadan bölüme alayım ama tabii ki önce yıldızlarınızı alarak. 🥲💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Şuna kaç saat uğraştığımı bilemezsiniz...)
...
"Hanım, hazır mı kahvaltı? Yiyim de gidim beyin emirleri var."
Melike Abla kocasına masaya oturmasını söyleyerek çayını koydu. Kızı Sare tatil sabahını mektepten arkadaşı Gülsüm'e kahvaltıya giderek geçirecekti. Sabah şahit olmuştum annesinden binbir şekle girerek izin almasına.
"Ne emri imiş bu? Bu adam buldu mu bacısını da ertesi gününe iş baş koyuyor?"
"Ne biliyim ben? Bey ne diyorsa o! Sen fazla kurcalama."
"Aman! Bir şey demedim..."
Ocağın başında kaynayan sütün başında bekliyordum. Yaşlı çiftin konuşmalarına istemeden de olsa kulak misafiri olduğum esnada içeriye Sevda girince boş bir bakış atıp önüme döndüm. Burnunu havaya dikmiş ortada geziniyordu ve bu durum benim sinirimi bozuyordu!
"Bey'im kahvesini istermiş, Melike Abla. Yap da götüreyim."
"Kızım görmüyor musun halimi?! Bir kahve de yapıveremeyeceksen ne diye bu evdesin sen? Yap, götür!"
"Tamam ablam, kızma."
Seslerden anladığım kadarıyla dolaptan cezve almış ve içerisine kahve ve suyunu döktükten sonra yanıma yaklaşmıştı.
"Çekil."
Yandan bir bakış atarak yerimde kımıldamazken tekrardan sesini yükseltip çekilmemi söylediğinde dayanamayıp karşılık vermiştim.
"Sen bir düzgün konuşsana önce! Çekilmiş! Ahırdaki hayvana konuşuyor sanki!"
"Aaa! Ne kadar ayıp Serap! Ablana karşı nasıl konuşmaymış bu öyle?"
Melike Abla'nın yadırgayıcı ses tonu ve sözleri ile tuttuğum cezvenin sapını sıkıca tuttum ve içimden sabır çektim.
"Hanımefendiye bak ya! Kızım senin keyfini mi bekleyeceğiz, beye kahve mi götüreceğiz?"
Dünden sonra ona gıcık oluşum mu yoksa bugünkü ayrı bir tavrı mıydı bilmiyorum ama Sevda'ya olan tahammülüm neredeyse sıfır seviyesindeydi. Bunun farkında olup üstüme gelişi, sözleri ile beni kışkırtmak isteyişine anlam veremiyordum. Onluk bir durum yokken neyin kiniydi bu bana karşı!
"Ben sana yapma mı dedim? Düzgün konuş dedim!"
Kendisinden küçük olmamdan kaynaklı bu karşılıklarıma iyice delirmişti. Tüpün üstüne koyduğu cezveyi hışımla tezgaha fırlatır gibi attığında Melike Abla "Hihh!" diyerek küçük bir çığlık atmıştı.
