ASİDAR

13. Bölüm

Keyifli okumalar dilerim. ❤️

...

"Serap... Serap."

Kulağıma değen sıcak nefes ve duyduğum boğuk ses ile gözlerimi aralamaya çalışmıştım. Aralanan kirpiklerimin arasından Sinan'ın uykudan yeni uyanmış yüzünü ve dağınık saçlarını gördüm. Dışarıdan cama doğru vuran güneşin ilk ışıkları bana nerede olduğumu hatırlatmıştı.

"Günaydın."

Kısık olan sesi arabanın içini doldurunca gülümseyip cevap verdim ona. İlk defa bu halini görüyordum ve izledikçe izleyesim geliyordu. Saçları dağılmış ve üstündeki gömlek kırışmıştı. Yorgun olsa da gözleri parlaklığından bir şey kaybetmemişti.

"Saat kaç?"

Merakımı gidermek amaçlı kolundaki kaymış saati düzeltti ve kaşlarını çatarak cevap verdi.

"Altıya geliyor."

Saatin erken olması içimin rahatlamasına sebep olmuştu. Teyzem daha uyanmamış olmalıydı. Dünkü yorgunluğunun üstüne birkaç saat daha kalkmazdı.

"İstersen içeri gel, elini yüzünü yıka."

Kendine gelmesini istiyordum. Benim eve girmem gerekliydi. E, o da kapı önünde bekleyemezdi. Uykulu halinden sıyrılıp öyle eve gitmeliydi.

"Sorun olmaz mı?"

"Hayır, olmaz. Teyzem hala uyuyordur ve bir süre daha uyumaya devam eder. Eğer ki sessiz olmaya özen gösterirsek bir şey olmaz."

Sözlerimin sonunda alay dolu bir gülüş sergiledi ve ukala bir ses tonu kullanarak tüm utanmazlığını gözler önüne serdi.

"Seninleyken sessiz olmak mı?"

Kötü bakışlarımı onda gezdirip gülmesini sağladıktan sonra kabardığına emin olduğum saçlarımı düzeltmeye başladım. Bir kolu koltuğun başına yaslı, eli yanağında beni izlerken hareketlerim çekingendi. Susup benim sessizliğime eşlik ettikten sonra çok oyalanmadık ve arabadan çıktık. Benim hareketlerim temkinliyken o arkamdan rahatça yürüyordu. Ayağına çarpan bir teneke kutu büyük bir ses çıkararak uzağa gidince hızlıca arkama döndüm ve gözlerimi kocaman açarak uyarır bir şekilde baktım. Suçlu bir yüz ifadesiyle dudaklarını birbirine bastırdı ve ellerini iki yana kaldırarak başını sola eğdi. Birkaç saniye öylece bekledikten sonra adımlarımıza devam ettik ve ben kapının kilidini açtıktan sonra önce bir etrafı kontrol edip onu içeri aldım. Koridora giden adımlarım onun beni kolumdan tutup duvara yaslamasıyla sekteye uğradı. Korkuyla ve heyecanla kalbim delice atmaya başlarken onun belimi tutan eline ufak bir bakış attım ve geri yüzüne döndüm.

"Ne yapıyorsun?!"

Kısık çıkmasına özen gösterdiğim sesime aynı şekilde karşılık verdi.

"Seni izliyorum."

"Sırası mı şimdi?! Teyzem uyanacak!"

Gözlerini devirir gibi olduysa da yapmamıştı.

"Nasıl unuturum teyzeni? Senden daha çok işgal ediyor aklımı, sağ olsun."

Bu ufak çaplı şikayeti yüzümü güldürürken etrafta bakışlarımı gezdirdim yine. Teyzem uyanır da görür diye gerginlikle kaplanmıştı tüm vücudum. Sinan gibi rahat olamıyordum.

"Tamam hadi oyalanmayalım, gidelim."

Onu omuzlarından itip yürümeye devam etmeyi hedeflemiştim ki duvara geri yaslanmamla bıkkınlıkla yüzüne doğru ofladım ama bu umurunda olmadığı gibi yüzünü yüzüme yaklaştırdı.