Bts Reactions

🧶Reaction 14🧶

Kavgadan sonra onu terslersin

🐹Kim Seokjin

Yatakta oturup telefonunu kurcalıyordun. Daha doğrusu telefona öylece bakıyordun. Oraya odaklandığın söylenemezdi. Aklın yaklaşık yarım saat önce sevgilinle ettiğin kavgadaydı. Olayı tartıyordun. Kim haklı? kim haksız? Veya haksız ya da haklı olan bir taraf var mı? Neden başladı? Kim başlattı? Değer miydi? Bu gibi sorularla kafayı yemişken kapı yavaşça açıldı. Karşına çıkan beden bir anda bütün sorularını yanıtlamıştı sanki. Ben.O.Evet.Onun yüzünden.O... Son soruya cevap bulamamıştın fakat içinde tekrar beliren öfke bunun üzerine düşünmeni engellemişti.

" Konuşabilir mi-"

" Hayır."

Lafını sertçe kesmen onu afallatmıştı. Bir anda boğazına dizilen sözler anlık duraksamasına neden olmuştu. Neden hala burada olduğunu anlayamamıştın.

" Söyleyecek bir şeyin yoksa çık lütfen."

Umursamaz bir tavırla tekrar telefonuna döndüğünde bir hıçkırık duydun gibine gelmişti. Onu önemsiyormuş gibi görünmemek için hemen tepki göstermedin fakat bir kaç saniye sonra bakışlarını o yöne çevirdiğinde gözünden akan göz yaşlarıyla kapıyı kapatan sevgilini gördün. İşte o an son sorunun cevabını bulmuştun. Değmezdi...Onun gözünün yaşına değmezdi...

~

🐱Min Yoongi

Kavga esnasında sinirlerini kontrol edemeyen bir yapısı vardı ve bunun zararlarını bugün, bir kez daha görmüştün. Sana tokat atmıştı. Göz yaşlarıyla koştuğun odanızda yatakta ağlamaya devam ediyordun. Bu acıdan değildi. Sevgilin içindi.

Sessizce kapı açıldı ve Yoongi içeri girdi. Yatağa doğru adımladığında ondan uzaklaştın. Bir anlık duraksasa da adımlarına devam edip yatağın sağ kenarına oturdu. Sen ise sol uçtaydın. Eline doğru uzandığında elini geri çektin. Gözlerinin içine acıyla baktı.

" Özür dilerim."

Güldün.

" Keşke her şeyin acısını dindirmek bu kadar kolay olsaydı."

Sözlerinin ağırlığı altında ezildiğini gördün.

" Acı derken, uyguladığın şiddetle sol yanağımda hissettirdiğin minik sızıdan bahsetmiyorum. Senin öfke kontrolün olmadığı için çekeceğin acıdan bahsediyorum. Bu kontrolsüzlük bana vurmana sebep oldu görmüyor musun? Ve sen öfkenin sonuçlarının etki ettiği kişiden özür dileyerek kendini teselli ediyor, bu öfkeyi kontrol etmeye çalışmıyorsun. Ben her gün dayak yerim, hiç sorun değil. Ama sonunda beni kaybedecek olan sensin."

Gözleri dolmuştu.

" Öfkeni kontrol etmeyi öğren Min Yoongi. Yoksa bana attığın tokat gibi seni bir anda silmekten geri durmam."

~

🦄Jung Hoseok

" Efendim Hoseok."

" Konuşabilir miyiz?"

Cevap vermemiştin. Yanaklarındaki ıslaklıkları sildin. Sessizliğini evet olarak kabul etmişti ki tedirgin adımlarla içeri girdi. Cezalı bir çocuk gibi ayakta duruyordu. Tek yapması gereken tek ayağını kaldırmaktı. Ona baktın. Gözleri kıpkırmızı olmuştu. Göz yaşlarıyla ıslana yanakları ışıkta parlıyordu. Bir şey söylemesini bekliyordun. Sonuçta yanına gelen oydu.

" Konuşmak istediğini sanıyordum."

Sözlerin gergin olan ortamı daha da gerdiğinde karşındaki beden yutkunmuştu. Gözlerinin tekrar dolduğunu gördün.