Bts Reactions

🙊Rection 15🙊

En yakın arkadaşlarının eşlerinin takıntılı aşıkları olurlar (istek)

🐹Kim Seokjin

Beni tekrar evlerine çağırmışlardı. Arkadaşıma ihanet ediyormuşum gibi hissediyordum ama o... Y/n, o kadar güzel ki, ona karşı koyamıyorum. Takıntım haline geldi.

Derin bir nefes aldım ve kalp atışlarımı yavaşlatmaya çalıştım. Titreyen elimle zili çaldım ve beklemeye başladım. Ah sanırım kusacağım.

" Heyy! Hoşgeldin!"

Bana sarıldı. Elime geçen fırsatı değerlendirerek hemen kollarımı o muhteşem incelikteki beline doladım. Kısa bir süre sonra benden ayrıldı ve içeri girmemi gösterdi. Koridorda beni bekleyen arkadaşıma da sarıldıktan sonra artık yerini ezberlediğim salona geçtim.

Rahatsız bir şekilde koltukta oturuyordum çünkü resmen benim gözüme sokmak istercesine karşımda aşk yaşıyorlardı. Sanırım bana bir şey söyleyeceklerdi.

" Bana söylemek istediğiniz bir şey mi var?"

" Ah aslında evet."

Y/n'in söyledikleriyle dikkatimi onlara verdim. Eşine bir bakış attıktan sonra heyecanla bana döndü.

" Ben hamileyiim!"

Alnımın ortasına kurşun yemiş gibi hissediyordum. İnanmak istemedim.

" B-ben buna çok sevindim. Tebrik ederim."

" Jin emin misin? Yüzünün rengi gitti."

Ellerim yüzümü buldu.

" Bir anda öğrenince, şok oldum. Yoksa neden sevinmeyeyim ki?"

[ Ölmek istiyorum...

~

🐱Min Yoongi

Hayatımda ağladığım nadir anlardan biriydi. Aşık olduğum kadının, yani en yakın arkadaşımın eşinin, trafik kazası yüzünden yoğun bakıma alındığını öğrenmiştim. Arabamı kilitleyip kilitlemediğimi gram umursamayarak hastaneye daldım. Kaza onlar kavga ederken olmuştu. O herifi fena benzetecektim. Koridorda gördüğüm tanıdık bedenin üstüne yürümeye kalktım ama yanında ailesini de görünce kendimi geri çektim. 

" Gelir misin?"

Onu ailesinin yanından uzaklaştırdıktan sonra yakasına yapışabilmiştim.

" Bana bak! Eğer o kız burada can verirse sana yaşamak için bir saniye bile vermem anladın mı beni?!"

" Anladım!"

Elleriyle ellerimi yakasından uzaklaştırdı ve üzerini düzeltti. Siktiğimin suratına yapmacık bir gülümseme yerleştirip anasının yanına döndü. Tam o sırada Y/n'in doktoru yanımdan geçiyordu. Adamı kolundan yakaladım.

" Y/n'in durumu nasıl doktor bey?"

" 1. derece akrabalar dışındakilere bilgi vermiyoruz efendim."

" Lütfen. O benim kardeşim gibiydi. Benim ailesiyle bir bağlantım yok."

" Peki. Kafatasında, yüzünde ve kalçasında kırıklar var. Beyin kanaması devam ediyor. Bilinci tamamen kapalı. Hayati riski mevcut. Uyansa bile tekrar yürüyemeyebilir. Agresif bir iyileşme beklemeyin. Şimdilik size söyleyeceklerim bu kadar. Yoğun bakımın telefon numarasını alıp günde bir kere arayarak durumunu sorabilirsiniz. İyi günler."

" Çok teşekkür ederim."

Doktorun her bir cümlesinde içimdeki öfke daha da büyüdü. Artık onu öldürmem için Y/n'in ölmesine gerek yoktu.