Bakıcım BxB

2

Aslan

"Şimdi evde özel alanların olacak. Sana ait bir odan olacak. Ben evdeyken Burak ile ben ilgilenirim. Ama sen yine de burada kalmaya devam edeceksin. Bazı geceler Burak daha huysuz olduğu için gece de uyanabilirsin. Ben uyanmazsam yani."
"Tamam."
"Yemek nasıl istersen artık. Ben evde değilken sen yapacaksın haliyle."
"Sıkıntı yok."
"Evde ben varken arkadaşlarını getirebilirsin sıkıntı olmaz ama ben yokken birinin eve girmesini istemiyorum. Bu kesin bir kural öyle düşün. Şimdilik bu kadar. Senin isteklerine geçebiliriz."
"Ben daha önce bakıcılık yaptım o yüzden bakıcılık konusunda bir sıkıntı çıkmayacağından emin olabilirsin. Ama daha önce hiç biriyle ev arkadaşlığı yapmadım. O yüzden kişisel alanıma müdahale istemem. Burak ile ilgili olmadıkça akşamları odama girmezsen sevinirim."
"Niye gireyim zaten odana?"

Sessizce söylenip ona bakmaya devam ettim.

"Para konusunda anlaştık zaten. Akşamları da izin saatim olacak. iş saatim zırt pırt uzamasın ben sürekli mesai yapmak istemem."

Kafamı yavaşça aşağı eğdim bir kez.
Ve yerde yüzüstü duran Burak'a baktım. Minnoş.

"Evde evcil hayvan olmayacak sanırım?"
"Yok. Zaten Burak ile zor ilgilendiğim için..."
"Peki. Benden şimdilik bu kadar. Sabah erken uyanırım ben. Burak'ın uyanış saatinde uyanmış olurum yani. O yüzden sabahtan akşama kadar ilgilenebilirim."

Kafamı iki yana salladım.

"Ben sabah ona yemeğini yedirip öyle giderim. Gün boyu ayrı kalmadım hiç o yüzden bana zor gelir ayrılmak."
"Ama onun sizden ayrı kalmaya alışması lazım."
"Ama bunu şak diye bir anda da yapamayız değil mi?"

İkimiz de birbirimize dik dik bakarken bakışlarını çeken o oldu.

"Saat geç oldu. Ben uyutayım."
"Ben uyuturum."

Derin bir nefes alıp bana döndü.

"Aslan Bey. Benim işimi yapmama izin verin lütfen."

Bir anda resmiyete geçince cevap vermedim. Yerde uzanan Burak'ı kucağına alıp gülümseyerek baktı yüzüne.

"Oy minnoşum çok mu uykun geldi senin? Hadi babaya iyi geceler diyelim."

Bana doğru çevirip elini kaldırarak sallayınca gülümsedim.

"İyi geceler babası."

Ayağa kalkıp onun kucağında dururken Burak'ın boynuna eğilip art arda öptüm.

"İyi uykular bebeğim."
"Görüşürüz."

Emin arkasını dönüp gidince yere eğilip Burak için serdiğim battaniye ve oyuncakları topladım. Hepsini salonun köşesinde duran sepete yerleştirip sehpada duran bardakları da makineye attım. İşlerim bitince uyudu mu diye kontrol etmek için odaya gittim. Ama uyumadığını daha koridorda gelen ağlama sesinden anlamıştım bile.

Derin bir nefes alıp aralık kapıdan ne olduğuna baktım. İlk günden her şeyi kontrol altına almak zorunda mıydı gerçekten?

"Şş, tamam güzellik. Biliyorum çok uykun geldi. Sana ben kıyamam."

Odada ileri geri yürüyerek Burak'ı sallarken Burak ağlamaları arasında iç çekince yavaşça içeri girdim.

"Bu gece ben uyutayım. İlk günden sana alışamaz."

Yine vermeyeceğini düşünsem de bana uzatınca yavaşça kucağıma aldım miniğimi.

"Hayret."
"Uyumak için güvendiği birine ihtiyaç duyuyor. O yüzden verdim. Yoksa yine vermezdim."