DELİ GELİYORUM DEMEZ!! °Yarı Texting°

41.

Çok da uzun olmayan bir aradan sonra tekrardan ben geldimmmm🩶

𖥸𖥸

Bugün o gündü. Safir Tuna ile olan ilişkimi babama söyleyeceğim gün. Bundan önceki söylediklerimde çok tepki vermemişti. Tamam kızmıştı ama öyle büyük bir olay çıkarmamıştı.

Tamam o benim babamdı. Ama ben de kaç yaşında kadınım. Kendi kararlarımı kendim verebilecek yaştayım.

Arabamı Safir Tuna'nın şirketinin otoparkına park ettim. Arabadan inip şirkete doğru yürüdüm. Asansöre geldiğimde kapıda bekleyen bir kaç kişi ile beraber asansöre bindim hepsi bir katı tuşladı. Onlar inerken ben de babamın katını tuşladım. Nedense heyecan yapmıştım.

Asansörün geldiğine dair bir tık sesi yankılandığında emin adımlarla babamın odasına yürüdüm. Tam kapıya gelmiştim ki Safir Tuna'nın kapısına baktım. Önce ona mı uğrasaydım acaba?

Sonra bu düşünceden vazgeçip babamın kapısını çaldım. Eğer Safir Tuna'nın yanına girersem çıkamazdım. O yüzden işimi garantiye aldım.

"Gel." Komutu ile kapıyı açıp içeriye girdim. Babam kafasını kaldırmadan, "şuraya bırakabilirsin Merve." Dedi.

"Tamam." Dedim hiç bozuntuya vermeden. Anında kafasını kaldırıp bana baktı. "Kızım?"

"Günaydın!" Diye şakıdım sevecen bir sesle. Gülümseyip, "günaydın." Diye yanıtladı beni.

"Niye geleceğini haber vermedin?"

Çantamı orta sehpaya bırakıp koltuğa oturdum. "Beni bilmez misin baba. Damdan düşer gibi olan şeyleri severim."

Safir Tuna gibi...

Güldü. "Haklısın." Dedi. "Ee bir şey mi oldu?"

Alaycı bir bakış attım. "Sanki sadece işim düştüğünde geliyorum ha."

"Yani öyle de denebilir."

Haklıydı adam. Diretmeye ne gerek var.

"Aslında bir şey var."

Bu sefer o alaycı bir şekilde güldü. "Ben çocuğumu bilmez miyim?"

Bu dediğini es geçip söze girdim. "Söyleyeceğim ama nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum."

Bir süre bekledim. "E hadi kızım. Meraktan çatlatma adamı."

Acaba pat diye sevgiliyiz desem ne olurdu? Atakan'a yaptığım şaka geldi aklıma. Çenesi yer çekimine meydan okumuştu. Babam da kalpten gider miydi?

Bu düşünceleri kafamdan atıp direkt söylemeye karar verdim. Kekeme kekeme nereye kadar.

"Benim sevgilim var."

Babamın gözleri takıldı kaldı. Bu tepkiyi bir iki kere daha verdiğini hatırlıyorum. Evet, eski zamanlarımda biraz fazla erkek tavlamış olabilirdim.

"Baba?" Dedim gözleri hala takıldığı yere bakarken. Sonra bir anda bana dönünce korkuyla geriye yaslandım. "Kim?"

Anlamamazlıktan gelmek en iyisiydi. "Kim, kim?"

"Simay Neva!" Dedi uyarı barındıran sesi.

Kendimden emin bir şekilde, "Safir Tuna Arslanoğlu." Dedim.

Bir süre o şekilde durdu ve sonra geriye yaslandı. Rahat bir nefes mi almıştı o?

"Baba, kızmadın?"

Başını koltuğun başına yaslayıp bana döndü. "Aranızda bir şey olduğunu biliyordum zaten."

"Ne? Nasıl biliyordun?"