SET ME FREE -TAEKOOK

11

Taehyung'un anlatımı ile:

Jungkook'u yatağına bıraktıktan sonra hiç dönüp bakmadan odadan çıktım. Yine kendime hakim olamayıp canını yakmıştım.
Anlamalıydı artık bana nasıl davranması gerektiğini. Salona girdiğimde Namjoon oturuyordu , beni görmesi ile ayağa kalktı.

-Ben gidiyorum sen de ne yapıyorsan yap!!

-Hey hey nereye gidiyorsun? Hani önemli bir şey hakkında konuşacaktık. Ne bu tavır?

-Jungkook'u seviyor musun?

-Tabiki de seviyorum neden soruyorsun birden bire?

-Neden acaba Taehyung! İnsan sevdiğine vurur mu? Sözde onu çok seviyorum diyorsun burda gelmiş gözümün önünde çocuğu öldüresiye dövdün!! Elinden almasaydım öldürür müydün?

-Bana ne dediğini duymadın mı!?

-Sana ne derse desin taehyung onu böyle dövmeye hakkın var mı? Ayrıca oda sana aptal deme bana dedi ama sen inadına demeye devam ettin! Onunda seni dövmeye hakkı yok mu?!

-Ben kendime hakim olamıyorum biliyorsun Namjoon. Bana böyle konuşulmasına dayanamıyorum. O bunu bildiği halde böyle davranıyor. Aptal işte!!

-Yine aptal diyorsun işte Taehyung! Şu egondan vazgeç artık. Gayet de işine gelince dayanabiliyorsun. Deden daha kötülerini demiyor muydu? Ona dayanabiliyorken sevdiğin adama neden dayanamıyorsun?

-Ben böyleyim işte Namjoon! Kişiliğim böyle ne yapabilirim ki!

-Hayır Taehyung. Senin kişiliğin böyle değil. Sen sadece böyle olmak istiyorsun ve oldun da. Bir düşün bakalım 16 yaşına kadar böyle miydin? İlk cinayetini gözlerimin önünde işledin!! Öldürdüğünü idrak ettiğinde nasıl kriz geçirdiğini hatırlıyorsun değil mi? Sonra o kadar zevkli geldi ki sana bu kötüleşmeye başladın. Arkanda deden vardı tabiiki seni adam öldürdüğünde nasıl koruduğunu bildiğin için ve doğal olarak biricik torunu sen olduğun için bunu kullanarak daha da fazla insan öldürmeye başladın. Ve her katil gibi kendi karakterini oluşturdun. Her şeye atar giden yapan, hep sinirli, kendisine denilen en ufak bir şeye bile bağıran çağıran bir karakter oluşturdun kendine. Şimdi gelip de benim kişiliğim bu napabilirim diyemezsin. Buna hakkın yok. Sen Jungkook'u sevmiyorsun. Buna bugün ikna oldum.

Dedikleri beni geçmişime götürmüştü bir anlık. İstemeden göz yaşlarım akmaya başlamıştı.

-H-hayır Namjoon ben gerçekten seviyorum Jungkook'u. Onun için hapse bile girerim. Böyle demeye hakkın yok. Onu benden başka kimse bu kadar sevemez. İnan bana onu seviyorum.

-Sevsen bunları yapmazdın Taehyung. Ne kadar acı çektiğini bir düşün Jungkook'un. Oda seni seviyorsa bu daha da acı. Sevdiği adam tarafından ölesiye dökülmek... Sen canavar olmuşsun. İğrenç bir kişiliğe dönüşmüşsün. Senden bunu hiç beklemiyordum. Çok şaşırttın beni Taehyung.

Namjoon'un her cümlesinde kelimesinde ben daha çok ağlıyordum. Gözyaşı içinde konuşmaya başladım.

-Hayır Namjoon benim hakkımda böyle düşünme. Ben kendime hakim olmaya çalışıyorum ama yapamıyorum. O bunu görüyor ama inadına daha çok üstüme geliyor. Ge-

Cümlemi tamamlayamadan Namjoon tarafından yumruk yemem bir oldu. Sadece tek bir yumrukla beni yere sermişti.

-ULAN HALA KENDİNİ SAVUNUYORSUN!! SEN BU DEĞİLSİN! BU KADAR DÜŞMÜŞ OLAMAZSIN! SEN ONU HAK ETMİYORSUN. SEVSEYDİN KATLANIRDIN BE! BİR İĞRENÇ KÖPEK DEDİ DİYE BU KADAR DÖVÜLMEZ!! GERÇEKTEN İĞRENÇ BİR KÖPEKTEN FARKIN YOK! ASIL EN APTAL OLAN SENSİN!!