SET ME FREE -TAEKOOK

23.

Taehyung

-Duydun işte jungkook! Tekrarlatma bana!

-Anlamıyorum seni cidden! Planımı değiştirdin derken bunu mu kastediyordun?! Beni senin gibi gösterip polise vermen gerekiyordu. Bu ne şimdi?!

-Hazırlansan iyi olur jungoo. Basketbol da seni yeneceğim. Üstüne daha rahat giysiler giyip gel. Odada seni bekliyorum.

Jungkook'un bir şey demesine izin vermeyip doğruca odama gittim. Dolabımı açıp en rahat kıyafetlerimi giyip basketbol oynayacağımız odaya gittim.

Bu konuyu tekrardan açacağını umuyordum. Aklında bir ton soru vardır şimdi. Ah jungkook tek hamlen ile sadece bakışların ile tüm planımı bozdun. Senden nefret ediyorum. Ve sana alıştım.

Seni öldürürsem yokluğunda ben de ölürüm.
Seni sevmiyorum ama alıştım yanımda olmana. Alışmak sevmekten daha zordur diye boşa demiyorlar.

Keşke sevseydim ama alışmasaydım.

Bu yüzden ben ölmeliyim. Ben sana alıştım. Sen ölürsen ben de ölürüm.

Sen bana alışmadın daha jungkook. Sadece sevdin. Ölümüme bir süre üzülürsün ama sonrasında yaptığım kötülükler aklına geldiğinde unutursun.

Böylesi daha iyi olacak bebeğim.

Bir kaç dakika ardından kapı açıldı. Jungkook idi. Gülümsedim.

-Başlayalım hadi.

-Taehyung oyunu değiştirelim.

-Nasıl yani?

-Sonuçta 5er kişilik iki takımdan oynanır ama biz iki kişiyiz. Rakibimizin potasına 25 tane basket atan kazansın. Hm?

-Olur peki benim için fark etmez. Ben başlıyorum o zaman.

...

Ciddi ciddi yeniliyordum. Jungkook 8di ben ise 4. Şimdi de tam ileriden top ile beraber potaya atmak için koşuyordu. Engellemeye çalışıyordum ama yine sayı kazanmıştı. Topu potadan geçirdiği anda yere dibime düşmüştü.

-Yorulduysan ara verebiliriz jungkook.

-Ölmeni istemiyorum.

-Oyuna devam-

-ÖLMENİ İSTEMİYORUM! HER ŞEYİ BAŞTAN ALIP TEKRARDAN DENEYELİM TAEHYUNG YALVARIYORUM SANA

-Sana yaptığım onca şeyden sonra bile hala nasıl hayatta kalmamı istersin?

-Çünkü seni seviyorum.

-Git jungkook.

-Seninle kalmak istiyorum.

-GERÇEKTEN APTALSIN! BEN YAŞAYAMAM ANLIYOR MUSUN?! İHANET ETTİM SANA!

-BENDE SENİ ÖLDÜREMEM ANLIYOR MUSUN?!

-APTALSIN İŞTE!!

-Neden kendini öldürmüyorsun da benden istiyorsun?

-Kendimi öldüremem.

-ASIL APTAL OLAN SENSİN! KENDİNİ ÖLDÜREMEYECEK KADAR APTALSIN! SEVDİĞİN İNSANI ÖLDÜRMEK NASIL BİR DUYGU BİLİYOR MUSUN?! HAYATINDA KİMSEYİ SEVMEYEN SEN İÇİN BİLEMEZSİN TABİİ?

Bunları söylerken ayağa kalkmış beni omzumdan ittiriyordu. Cümlesi bitince de bir yumruk geçirmişti.

-YAPTIĞIN HER ŞEYE BENİ ALET ETME ARTIK! BENCİL OLMA! KENDİNİ ÖLDÜRMEYİ BİLE BECEREMİYORSAN YAŞA O ZAMAN! TABİİ HAKKIN VARSA ONA DA!