Beni Aşka İnandır (+18)

3. Bölüm - "TARTIŞMA"

Harundan..

Mutfağa doğru gidecekken bileğinden tuttum.

"Polislerden neden korkuyorsun? Yoksa suçlu musun?" diye sordum. Şaşkınca bana bakıyordu.

Sinirle bileğini çekti ve "Değilim!" diye bağırdı. Neden böyle bir tepki verdi ki şimdi?

"Galiba iyileştin. Gide bilirsin. Annen de merak etti zaten. Kek için de teşekkürlerimi iletirsin." diye devam etti sakince. Aniden ruh değişikliyi yaşamıştı. Bu kızda birşeyler var. Bunu çözmem gerek.

"Kovuyor musun beni?" diye sordum. Ne olduğunu öğrenmeden gidemezdim.

"Evet. Yalnız kalmaya ihtiyacım var. Gider misin?" dedi bakışlarını kaçırarak. İlk defa birisi beni kovuyordu düşüne biliyor musunuz? Kimse beni kovamazdı.

Üzerine doğru gitmeye başladım. O da geri-geri gidiyordu. En sonunda duvara çarptı. Yutkundu. Ellerimi duvara yaslayarak onu duvarla kendi arama aldım. Gözlerine baktım. Korkuyla bana bakıyordu. Dudaklarına indim. Dudaklarını ıslattı. Hayır, bunu yapmamalıydı. Öpesim geliyordu o dudakları.

Öpsem tokat atar mıydı? Demin az daha öpecektim. O zaman tokat atmamıştı. Kızmamıştı bile.

Yaklaşmaya başladım. Gözlerini kapattı. Biraz daha yaklaşınca başını sağa doğru çevirdi.

"Lütfen gider misin?" diye sordu titreyen sesiyle. Hayır, onu korkutmak istememiştim. Bir kere öpecektim bunda ne vardı ki? Hem kimse beni reddetmezdi. Diğer kızlar onları öpmem için an kollardı. Ne bu şimdi?

Gözünden bir damla yaş aktı. Bunda ağlayacak ne vardı? Bir de beni kovuyordu. Sanki yiyecektim. Gözdevirip ayakkabılarımı giyerek evinden çıktım. Hala gözleri kapalıydı.

Eve geldiğimde sinir küpüne dönmüştüm.

"Hani 20 dakikaya geliyordun?" diye sordu annem.

"Gelemedim ya oldu mu?! Şimdi geldim işte! Ne yapacaktın?! Turşuya mı katacaktın beni?!" diye bağırarak odama gitmek için yeltendim. Hayır yani eve gelip de ne yapacaktım? Zaten sinirliydim.

"Bana bak! O sesini kıs! Yoksa ben kısmasını bilirim! Eşek sıpası! Nasıl da babasına çekti!" dediğinde ona döndüm. Elindeki oklavayla bana bakıyordu.

Hayır, daha fazla bağırırsam bedenimde morarmayan yer kalmayacaktı.

Sakince "Arkadaşım sinirlendirdi" dedim. Onun arkadaşım olması tartışılırdı gerçi.

"Hangisi?! Sana onlarla görüşme, seni yanlış yola sürüklüyorlar demedim mi?! Söz dinlemiyorsun ki!" diye bağırdı.

"Doğru yol hangisi? Ya da doğru arkadaş kim? O kız mı?" diye sordum. Polis ismi geçince altına ediyordu korkak.

"Yarenin canını sıkmadın değil mi? O senin gibi değil" dedi. Benden daha beter, o bir suçlu diyemedim tabi. İnanmayacağını biliyordum. Birini sevdi mi kim ne derse desin tarafını vermezdi.

"Yok ya. Ne yapacağım Yarenine. Korkak bir kere" dedim ve odama gittim. Yatağıma yatıp uyuyacakken telefonum çaldı. Oflayarak alıp kimin aradığına baktım

Birader arıyor..

"Ne var Gökhan?"

"Heyheylerin tepende galiba yine. Kafa mı dağıtsak? Çok sıkıldım"

"Saat 10 gibi mekana geçeriz"

"Tamamdır. Bekleyeceğim seni"

Telefonu kapattım.