Harundan..
Yaren ne söylüyordu böyle? Saçmalık. Ben ondan uzak duramazdım ki. Daha 1 dakika oldu gideli ve yine özledim. Ben kendim bile bilmeden bağlanmıtşım ona. Dilinin ne söylediği umrumda değil. Ben şuan onun bana ne kadar ihtiyacı olduğunu biliyordum. Dünkü hırsızdan sonra o evden %100 korkacaktı.
Apartmana yöneldim. Yarenin evinin önüne geldim. Zile bastım ve kapı deliğinden bakmasın diye parmağımla kapattım.
"Harun sen misin?" diye sordu.
"Evet. Parmak izimden mi tanıdın?" diye sordum sırıtarak.
Kapıyı açtı.
"Ben diyeceğimi demiştim" dedi.
"Ama duyacağını duymadın" dedim ve sonra da "Çekil, çekil" deyip yanından içeriye geçtim.
"Harun!" dedi sesini yükselterek.
"Ne o? Kovacak mısın?"
"Evet!"
"Olsun ya alışkınız. Sayende ona da alıştık" dedim.
Gözdevirdi ve derin bir nefes alıp yanaklarını şişirerek verdi.
"Of Harun of! Ne için geldin?"
"Anlamışsındır zaten" deyip göz kırptım. Yanakları kızardı. Ne anlamıştı ki?
"Sadece senden uzak durmak istiyorum. Hayatımızdakı insanlardan istediğimiz zaman uzaklaşa biliriz. Bu benim en doğal hakkım değil mi?"
Kızarmış yanaklarının aksine utanmış gibi konuşmuyordu.
"Değil! Bu senin doğal hakkın falan değil! İnsanları kendine alıştırıp sonra kenara çekilemezsin!"
İstemsizce sesim yükselmişti ki bence bunu haketmişti. Ne duydu, ne gördü söylemeden uzaklaşmak istiyordu. Söylediklerimden sonra ifadesizce bana bakıyordu. Ama yanakları çok daha fazla kızarmıştı. Utanır gibi hali de yoktu aslında. Neyi vardı?
Elini yelpare gibi sallamaya başladı. Sonra camı açtı.
"Birşey söylemeyecek misin Yaren?"
"Ece senden hoşlanıyor" dedi ve sanki ağzından kaçırmış gibi yüzünü buruşturdu.
"Bunu biliyorum" dedim. Nereden öğrenmişti ki? Yoksa hareketleriden mi anlamıştı?
"Tabii ya. Senin de onda gönlün var değil mi?" dedi.
What dedin gülüm?
"Bunu nereden çıkardın?"
"Bir yerden çıkardığım falan yok!" diye bağırdı.
"Çıkar ağzındakı baklayı artık!" dedim aynı şekilde bağırarak.
"Duydum tamam mı?! Kızlar konuşurken duydum! O senden hoşlanıyormuş! Ve sen de ona karşı boş değilmişsin! Bütün bunlar umrumda değil! Başka birşey daha duydum!"
"Başka ne duydun?"
"Bana acıdığın için benimle arkadaş olduğunu. Zaten şüphelenmiştim. Her isteğimi yerine getirmeler falan. Ama emin oldum"
"Saçmalıyorsun! Sana acıdığım falan yok! Ben sana değer veriyorum sadece!"
"Aynen aynen" dedi sinirle gülerek.
"Yaren! Bana inanman lazım! Ben sana inandım! Sen de bana inan!"
Travmasından bahsediyordum. Duraksadı ve yutkundu.
"Keşke sana anlatmasaydım"
"Bilip naptım ya yedim mi seni?!"
"Yüzüme vuruyorsun! Tabii inanacaktın haklıydım ben!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Aşka İnandır (+18)
Romance"Polislerden neden korkuyorsun? Yoksa suçlu musun?" diye sordum. Şaşkınca bana bakıyordu. Sinirle bileğini çekti ve "Değilim!" diye bağırdı. Neden böyle bir tepki verdi ki şimdi? ☆☆☆ Babası tarafından terk edilen genç erkekle komşuluğuna taşınmış k...
