Medya: Yaren Arıkan
☆☆☆
Harundan..
Gece Yarenin sayıklamasıyla uyandım. Uyuduğumda ona sarılmıştım ama şaun arkamı dönmüş durumdaydım. Her halde uykudayken dönmüştüm. Ona doğru döndüm. Terlediği için küçük boyutlu saç tüyleri yüzüne yapışmıştı. Hepsini geri çektim. Yareni göğsüme yatırdım.
"Şşt.. Kabus görüyorsun"
"Yapma.. Asaf abi.."
Aklıma gelen şeyle kaşlarım çatıldı. Neyi yapma?
"Yaren.."
"Ölecek.. Yapma.."
Rahatladım. Ölüm olayından bahsediyordu. Bu olayı bildiğim için bir sorun yoktu.
"Yaren.. Sadece kabus"
Gözlerini yavaşça açtı. "Harun" diye mırıldandı ve sonra yeniden kapattı.
"Efendim?" dedim karşılık olarak ama birşey demedi. Daha da sokuldu bana. Her halde yeniden uykuya dalmıştı ya da hiç uyanmamıştı.
Onu böyle görmeye dayanamıyorum. Artık eminim. Yarene olan hisslerim arkadaşlıktan çok daha öte. Ben Yareni seviyorum.
Yeniden uyudum.
Sabah 10:00.
Alarmın sesine uyandım.
"Harun.." diye mırıldandı uykulu sesiyle. Elimi uzatıp alarmı kapattım.
"Günaydın" dedim.
"Günaydın" diye karşılık verdi. "Neden alarm kurdun? Bu gün pazar"
"Bir yere gideceğiz"
"Ben de mi? Nereye?"
"Sürpriz"
"Sürpriz mi?" gözleri açıldı
"Eveet" yataktan kalktım. "Ben eve gidip üstümü değiştireceğim. Sen de üstünü giyin. Birazdan gelirim. Bu arada kahvaltı yapma. Beraber yapağız." Tam odadan çıkıyordum ki aklıma gelen şeyle durdum. "Ha bir de yanına bir kombin daha al. Havlu da al. Mayon varsa onu da al"
"Tamam da neden?"
"Sürpriz dedim ya"
Başıyla onayladı. Onun evinden çıkıp kendi evime geldim. İçeri girdiğim an Hülyayla karşılaştım. Bu kız ayar oluyorum! Aşağılayıcı bakışlarla beni süzüp mutfağa girdi. Ben de odama girip üstümü değiştim. Odamdan çıktığımda annemle karşılaştım.
"Nereye? Kahvaltı yapsaydın?"
"Bir arkadaşa sözüm var" dediğimde Hülya <kesin öyledir> bakışı attı. Ben se <sana ne?> bakışı attım.
"Tamam" dedi annem. Evden çıktım. Yareni de aldım. Arabaya bindik.
"Araban güzelmiş"
"Senden güzel olamaz"
Gülümsedi. "Şarkı aça bilir miyim?"
"Tabii ki. Sormana gerek yok. İstediğin şarkıyı aça bilirsin"
"Teşekkür ederim"
"Hayırr, herşeye teşekkür edemezsin ama" yüzümü buruşturmuştum.
"İçimden geliyor"
"Bana teşekkür de etme özür de dileme tamam mı? Aramızda resmiyete gerek yok"
"Resmiyet mi bu?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Aşka İnandır (+18)
Romance"Polislerden neden korkuyorsun? Yoksa suçlu musun?" diye sordum. Şaşkınca bana bakıyordu. Sinirle bileğini çekti ve "Değilim!" diye bağırdı. Neden böyle bir tepki verdi ki şimdi? ☆☆☆ Babası tarafından terk edilen genç erkekle komşuluğuna taşınmış k...
