Words that can't be written

Chapter 6

I opened his office door but his not there. Inilagay ko ang cookies sa ibabaw ng lamesa niya at nilibot ang office niya. Ito ang unang pagkakataon na malilibot ko ang kwartong ito. A warm touch hold my heart inside me, nang makita na puro picture ko ang naandon.

Bawat events sa school na napalanunan ko ng wala siya sa tabi ko ay may larawan that made him also be present at those memorable events of my life.

He stopped supporting me when I told him that I saw my mom with another man. I think he's mad at me, accusing my mother like that and even getting more angry when he knew I was right.

Nagulat ako at nabitawan ko ang aming family picture ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa n'on si daddy with his co-lawyer.

Nanginginig akong lumuhod at dinampot ang mga bubog ng pinigilan na ako ng pamilyar na lalaking kanina pa akong tinititigan ng matalim.

I look to my dad. There is no emotion. Tumayo ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya. "I'm sorry that, s-sorry. I-I go to your office without notice. A-and c-cause this c-commotion." Nanginginig kong tinuro ang basag na picture frame na nasa harapan ng lalaki.

"Sir, she's bleeding. Don't hurt her." Malamig na sabi nito.

"AIDEN!" Saway naman ng katabi ni dad.

Ramdam ko ang pagsarado ng pinto at ibinaba ang takip ng glass window.

"It's safe now." A man announce.

What safe?

Bigla akong yinakap ni dad ng mahigpit at pinaupo sa couch "Why did you hold the broken glass. Those will cut your skin, Ashiana. Look, your bleeding. Why do you look so afriad. Of course you are open to visit my office. It's your dad office. My office, iha." Yumakap ako ng mahigpit kay dad.

"She's afraid because you hurt her already. She got bruises under her skin. Dont act like you don't know anything."

"AIDEN KYIEL! Don't disrespect my friend!"

Tumayo si dad at hinarap si Aiden.

"Yes! I hurt her! I hurt my own daughter, and it just happened once!" Tumaas na din ang boses ni dad kaya hinawakan ko siya sa kamay para pigilan.

Nginisihan lang siya ni Aiden at tinignan ako. Tumayo na rin ako at hinawakan ang braso ni dad. Nagsisimula ng tumulo ang mga luha ko sa mata. Hindi ko kayang makita si dad na nasasaktan ng ganito. Inaakusahan.

"It is valid!" Iyon na lamang ang namutawi sa aking bibig.

Hindi makapaniwalang tumawa si Aiden at marahas na kinamot ang kanyang batok.

"Valid and acceptable na sinaktan ka nya? Really, Ashiana? Mag dodoctor ka ba talaga?" He offended me again. Why he always like that? He has his ways to hurt me. I don't even know him.

Nanginginig akong iniangat ang paningin sa kanya. Pinakita ko ang mga pasa sa katawan ko. Maging ang kanyang ama ay napabitaw ng mura at si dad naman ay umiwas ng tingin sa akin.

"Ano hindi mo maatim na tignan ang pasa na ibinigay mo sa anak mo? Alam mo bang someone gave us the tape na pinagbantaan mo ang sarili mong anak at maruruming salita ang lumalabas sa bibig mo?"

Kinuwelhayan ko si Aiden at tinignan sa mata.

"Hindi masama ang daddy ko. He just said that because of anger. Miski ata santong tao kapag nagalit makakapagbitiw ng masasakit na salita. Kaya huwag kang umastang santo na para bang ang linis-linis mo. Itong pasa na tinuturo mong si daddy ang gumawa, sarili kong ina ang nagbigay saakin ng pasakit na ito. Naririnig mo ba! Sarili kong ina ang nagbigay ng pasakit na ito na akala ko siyang sasaklolo saakin tuwing pagsasabihan ako ni daddy!.." I cried nonstop after telling to every one in this room what my mother did to me that night.

"My dad thinks he caused this bruise because we fought that time. I receive my exam with one mistakes He locks me into my room, makes me read thousands of books, and makes an essay based on those. Yes, he didn't slap me and push me, but, yes! that bruise is from my mother. She entered my room that night, slapped me, and threw punches because of my score, then pushed me! She said I remind her the old Astinia, the weak and untalented one. Not enough. It triggered her past."

Narinig ko ang paghikbi ni dad. Tinignan ako ng kaibigan ni dad ng may awa at pag-aalala sa kanyang mata. Samantalang si Aiden naman ay hindi makapaniwala sa sinabi ko.

Dinamayan ko si dad at yinakap. "It's not your fault, dad, it's never been your fault."

"But I still hurt you, I broke my promise that I won't hurt you, but I did. I am so sorry that you have a me as your father."

Umiling ako sa kanya at pinahid ang luha na bumabasa sa kanyang pisngi.

"I am grateful that you are my father,"

Kumalma na ang lahat kaya kinuha ko na ang mga cookies. Nag padalaw na din si dad ng janitors para malinis ang bubog na nagkalat sa kanyang office.

Binigyan ko sila ng cookies na gawa ko maging si tito na kaibigan ni dad.

"Thank you for this, Ashiana." Tito Adarlo said.

Tumango ako sa kanya at nginitian sya. "Dad para saakin yan, I was the one who cooked lugaw for her when she got hospitalized."

Napangiti ako ng makitang nagsusukatan sila ng matalas na tingin habang si tito ay inilalayo ang box kay Aiden at ang kamay naman ni Aiden ay naka-aro sa unahan ni tito hangang makuha ang box.

"Saakin binigay. You trigger her, become rude, mag la-lawyer ka pa nyan sa lagay na yan?" Natawa ako ng ibinalik ni Tito Adarlo ang tanong na iyon kay Aiden.

"I was the one who helped her, though." Ngumuso si Aiden at tumingin saakin asking for help.

"Give it to your father, Aiden. Wag kang madamot. Igagawa na kang kita sa susunod." I gave him an assurance para hindi na sila mag-agawan para sa cookies na iyon.

"Promise? Promise mo yan ha! Hindi kita tatantanan kapag hindi ka tumupad sa usapan."

Sabay kaming lumabas ng office at marami ang nakatingin saamin. Ibinaba niya ang lumihis kong skirt kaya tinignan ko sya.

"Nakakatakot ang mga taong nasa building na ito. Kaya hindi ka dapat makampante."

May itinuro pa soya at iyon ay si Mr. Santos. Madalas kong nakikita at pinapakilala ni daddy bila g bisita. They always talk with the same case they are holding before I involved with the accident that happen years ago.

Tumingin ako sa kanya at pinanood ang bawat galaw niya, parang ang dami niyang alam sa nangyayari. Malalim at malaman ang mga salitang binitawan nya. Parang may seryosong pinagkukuhanang isyu.

"I hope that maging okey ka na. Huwag mo na sanang dagdagan yan pasa mo sa katawan, maganda ka pa sana, kaso... tsk!"

Bigla akong nabingi at hindi narinig ang sinabi niya dahil may biglang sumigaw na mamang tyuper na humihingi ng hustisya sa kanyang hanap-buhay.

Gusto ko silang lapitan ng higitin ako ni Aiden palayo doon ngunit nakita pa rin kami. Sinimulan nila kaming dalawang habulin.

Hinawakan na niya ako sa kamay para mabilis kaming makaalis sa lugar na iyon.

"Iyon! Mga abogado iyon." Sigaw pa ng isa.

Kumalat ang takot na namumuo sa dibdib ko sa buong sistema ko kaya pati ang paa ko ay nagkasalabid-salabid na. Kung hindi pa ako inilalayan ni Aiden at itinago sa dalawang mataas na pagitan ng building at nagtago kaming dalwa don ay baka mahuli na kami at harass-in ng mga tao.

Rinig ko ang malalas na tibok ng puso naming dalawa. Sobrang lapit namin sa isa't isa at ramdam namin ang natural na init ng katawan namin.

Umiwas ako ng tingin at ibinaling ang atensyon sa tao sa labas. Inaantay na makalayo sila at makaalis sa pwestong iyon.

Sumilip ako sa labas at wala na sila. Agad akong umalis at pinaypayan ang sarili. Pakiramdam ko ay namumula na iyon.

"Gusto mo rin ako ayaw mo lang aminin."

Malakas akong humalkhak at hinampas ang kanyang braso "Ang funny mo, dyan ka na nga!"

Tuluyan na akong umalis at hindi na pinansin ang mga sumunod niyang sigaw. Bahala sya mag ingay at mahanap ng mga taong iyon. Makakuha sana siya ng sakit ng katawan.