Words that can't be written

Chapter 35

Kasama ko na si mommy sa lugar ng pinagkainan nila. Tumawag na din ako ng mga pulis to help my daughter to be found. Matagal akong nag-antay ng update.

Nakailang paikot-ikot ako sa restaurant. Humihiling nasana na may tumawag na saakin at ituro kami kung nasaan na si Reziel.

Someone called me.... but I didn't expect na iyon ang ibabalita nila saakin, that my daughter Reziel got hit by a car. I don't know how I feel, and I don't know how I managed to run to my car driving to Xavier Hospital. Hindi ko na naalala na naiwan ko si mommy. I texted her kung saan ako pupunta. I called the police and looked for the place kung saan nakitaang nasagasaan ang anak ko.

Hindi ko na inisip kung ano ang itsura ko mapuntahan lang ang anak ko. Hindi ko na alam kung ano dapat ang marandaman ko, ang matakot para sa kalagayan ng anak ko or unahing magalit sa nga taong gumawa nito, sa mga taong tinakot ang anak ko, at sa mga taong nagpahamak sa kalagayan ng anak ko.

"Miss, is there a patient named Danielle Reziel Bartolome?" Taranta kong tanong sa nurse na nag-aasikaso sa unahan ng hospital na ito.

I don't have someone to call for help.

Miski sila ay tuliro sa nangyayari. Si Liam, busy sa hospital. Si Karlie kailangan siya ng anak niyang nilalagnat. Si daddy, wala sa katinuan.

I don't have anyone to seek for support.

I need to be strong.

For my daughter.

Bago pa man ako mlnasagot ng nurse ay may dumaan ng rolling bed sa likod ko at nakita ko ang anak kong nakahiga at naliligo sa pulang likido.

"Help! Nurse! Call a doctor that can save my daughter, please, sya na lang ang meron ako!" Desperada kong sabi sa mga taong nanonood lamang ng sitwasyon ko.

Nagmamadali kong iniwan ang aking anak para mag hanap ng doctor na gagamot sa anak ko.

Naiinis akong tumunghay ng may mabangga akong tao. Handa na akong sumigaw sa galit kung hindi ko lang nakilala ang lalaking nasa harapan ko.

"Sorry po Doc. Xavier, nagwawala po kasi si ma'am at naghahanap ng available na doctor para sa anak nya, sasabihin ko sanang wala na pong available at kung maari ay i-transfer na lang ito" matalim kong tinitigan ang babae.

Hinawakan ko sya ng mahigpit sa braso at inilabas lahat ng card ko "Do you think I'm poor and can't afford the damn services of this hospital! I am just asking all of you to treat my daughter! That's all I ask, but you damn desrespect my daughter and threaten her life! Are you fucking a nurse!" I shouted.

Halos mamula na ang mukha ko ng makita ko ang anak kong sumuka ng dugo. Tinitigan ko ang balat nya at punong-puno ito ng pasa. Ilang oras lang ako, kami nawala sabtabi niya. Who the fuck up did this to her! Ipinapangako kong pagbabayarin ito.

A-anong nangyari sayo anak. Reziel baby wake-up.

Lumapit pa ako sa nakita kong nakaputing coat at tinuro ang anak ko "Please, save my daughter, Liam si Reziel, Please," I begged.

Lumuhod pa ako sa harapan nya ng may marahas na humigit saakin.

"Damn woman! You're not going to talk to my nurses like that!"

"What do you need for me to do, huh? Watch our daughter died on your nurses hand and in this fucking hospital when we all know that her father work and own this?"

Tumahimik ang loob ng hospital. Tumigil ang lahat. Wala na akong pakialam sa kanila at tinabihan ang anak ko. I carried her on my own hand at kung gusto nilang lumipat kami ng ibang hospital gagawin ko.

Tinignan ko si Liam na nagulat din sa nangyayari. Hindi sya makagalaw. Umiwas ako ng tingin, alam ko na hindi sa lahat ng oras andyan siya para tumulong, nanghihina din ang doctor. I remember that he almost died, that's why she can't look directly at my daughter.

Hindi ko na rin alam kung anong mga kumpol ng salita ang lumabas sa aking bibig para gumuhit ang pagtataka at gulat sa kanyang mukha bago ko muli siya tapunan ng tingin. Umirap ako sa kanya at akmang lalabas ng pigilan ako ng mga nurse at muling ibinalik ang anak ko sa rolling bed.

Mas uunahin kong isipin ang kalagayan ng anak ko kesa sa walang kwenta niyang ama.

Kung kailangan kong magmakaawa ng maraming beses. Hindi lang isa or dalawa ay gagawin ko. Lahat gagawin ko.

"I'm begging you, please, save my daughter, Aiden. After this hindi na kami magpapakita. I am willing to do everything you want, to please you and your family. Walang makakaalam nito, promise. Just please save her... save our daughter kahit ngayon lang oh." bago pa sya tumango ay tiningnan nya muna ang lalaki sa likod ko na nagsimula ng itulak ang bed ng anak ko papunta sa emergency room.

Sinundan ko si Liam, wala akong tigil na nagpapasalamat sa kanya na hindi niya hinayaang manaig ang takot niya at inuna ang kanyang pamangkin.

Pinigilan ako ng nga nurse na nakabantay sa ER. Maraming doctor ang pumasok.

Wala akong magawa kundi mag-antay at magdasal na sana maging maayos na ang lahat. Babalik ang masigla kong anak. She needs me at mag aantay ako.

"Mommy! Karlie!" Tumakbo ako sa kanila at yumakap. Salamat. Salamat at andyan na sila. Hindi ko ito kaya mag-isa.

"Magiging ayos na ang lahat." Wika ni Karlie at pinatahan rin ako at si mommy.

"Si Lousse?" Sabi ko rito.

"Nasa mga lola niya, mas kailangan mo kami, kailangan kami ni Reziel." Walang tigil akong nagpasalamat sa kanila at matagal na yumakap.

Mahigit isang oras na ay hindi pa din nalabas ang mga doctor para balitaan ako. Nakailang ikot na ako sa lobby at sa tingin ko ay naliliyo na din sila saakin.

Napadaing ako ng dumaan na naman ang sakit sa aking tyan, bumaba ito sa aking pusot at nanghina ang aking tuhod. Naliliyo akong tumigil sa ginagawa ko at bago pa ang lahat ay may lumabas ng nakaputing coat. Tulyan na akong nilamon ng dilim at bago pa malaman ang sumunod na nangyari ay naramdaman na ng katawan ko ang puting malamig na sahig.