Words that can't be written

Chapter 38

Nagising ako na may mabigat na kamay ang nakadagan sa aking dibdib. Malabong braso iyon ni Reziel kaya aligaga akong tumayo at tinulak si Aiden. Pu-pungat-pungat niya akong tinignan at maging ang anak naming may hawak ng camera.

Sa sumunod na pagtunog nito ay hinigit ako ni Aiden sa kanyang bisig at hinalikan niya ang buhok ko. Tinakluban ko naman ang mukha ko dahil baka ang panget ko roon dahil kagigising lang.

"Mommy, I saw daddy sleeping at our living room couch, so I woke him up that night and let him sleep with us." Paliwanag niya gamit ang maliit niyang boses.

Lumapit ako sa at kinarga siya. Ramdam ko ang pagsunod saakin ni Aiden at nilalaro si Reziel sa likod ko. Pinaupo ko ito sa sink at sabay kaming nagtooth brush. Itinuro pa niya si Aiden na nakatingin lang saamin.

"Mommy pahiramin mo si daddy ng toothbrush mo kawawa naman he don't have his own since kakalipat lang niya saatin."

"Poeple don't barrow their own toothbrush.  It's for personal uses only."

"But why do my friend's parents have the same things? They even kissed, so why it is big deal to let Daddy use yours? You still haven't kissed each other? How come I exist in this world? Is it through the medical process?"

Lalong sumakit ang ulo ko sa tanong niya. Umiling ako at lalo pang ipinaliwanag sa kanya, but in the end, I let Aiden use my toothbrush at malaking ngiti ang iginawad saakin ng mag-ama.

Umiling ako sa kanilang dalawa at nauna ng lumabas ng banyo para magluto ng umagahan. As usual, I cooked pasta, Reziel wants that for her breakfast. Nagtimpa na din ako ng gates at Kate. Baka hindi sanay kumain sa umagahan si Aiden. Naconcious ako sa lasa kaya tatlong mug ang pinagtimplahan ko isa ay walang sugar, ang isa naman ay nay gatas at ang panghuli ay may asukal

Inilapag ko iyon sa lamesa at inantay silang makaupo don. Inabot ko lahat ng coffee kay Aiden at nakakunot niya itong tinignan.

"I don't know what type of coffe taht yourbwife usually makes for you every morning. You can choose." Nilagyan ko na din iyon ng label dahil tinatamad akong kausapin siya.

Nakita ko siyang tinitigan lamang ang ginawa ko kaya lumapit ako muli sa kanya at kinuha ang mga tasa ngunit pinigilan niya ako dahilan para matapon iyon sa aking kamay

Bagong init ang tubig na ginamit ko kaya namula ang mga kamay ko. Hinigit niya ako sa sink at binasa iyon ng malamig na tubig. Kinuha niya ang health kit at tinuyo ang kamay ko bagao ito nilagyan.

"Mommy, is it hurt? Why I didn't I feel hurt in my belly? Does it only work for you?"

I shook my head at ginulo ang buhok niya gamit ang isa kong kamay.

"No, baby. I'm fine." I said.

"Kung bakit mo kasi kinuha." Masungit na sabi saakin ni Aiden kaya inirapan ko siya. Tuwing nariyan siya napapadalas ang pag iral ko. Kailangan ko ng magsimba ay mukang marami na akong nagawang kasalanan.

"Wala kang ginusto sa ginawa kong kape. Why not umuwi ka na lang sainyo para humingi ng kape sa asawa mo?"

"Mommy! Does daddy have another wife? You're not his wife? So I'm not her daughter? Mommy, I'm confused."

Nakalimutan kong nasa paligid lang pala ang anak ko. Tinignan ko si Aiden na masama na din ang itsura. Gusto niyang magpaliwanag pero kinuha ko na ang kamay ko sakanya at hinarap ang aking anak.

Ayaw ko nang magsinungaling sa kanya. Lalo lang siyang nahihirapan. Paano kung sa iba pa nya nalaman. Nakilala na niya ang daddy nya baka this time tama na ang malaman niya ang tungkol sa nakaraan ng magulang nya.

"Baby, I'm not your daddy's wife. We didn't get married because he only loves your tita Traciel. You are his daughter with me. Do you understand? Just like what you are watching in teleserye. I'm so sorry, mija."

Inaasahan ko siyang umiyak matapos niyang malaman ang tungkol doon, pero tinignan nya lang ako at ang kanyang ama. Habang ang kanyang ama naman ay matalim na tingin ang ibinaling saakin.

"So why are you here, Mr.? Your family needs you, we're fine being alone here."

Shocked enveloped my whole system when my daughter directly said it with her cold voice. Alam ko ang gusto kong mangyari pero hindi sa ganitong paraan. Gusto kong malaman niya ang tungkol don pero hindi ko inaasahang itulak nya paalis ang kanyang ama. Naiintindihan kong sabik siya, and hindi ko maunawaan sa kabila ng pagkasabik niya ay kaya niyang itulak palayo ang kanyang ama.

Noong una daddy ang bukang bibig nya ngayon naman ay Mr. What's inside your head, my little princess?

Tinignan ko si Aiden, he clenched his jaw, and it seems he didn't like what I did.

Tumunog ang kanyang cellphone kaya naputol ang aming pagtititigan. Tinignan ko iyon and for sure hindi rin malayong makita iyon ni Reziel.

"Why don't you answer it, Mr.? Are you afraid that we might eavesdrop to your call with your wife?"

Alam kong this time, ang ginagawa lang ni Aiden ay magpigil ng galit dahil ayaw niyang matakot sa kanya ang kanyang anak. I'm guilty. Tama naman ginawa ko diba? Ayaw kong magtago siya para lang makita ang kanyang anak, ay ayaw kong isipin ng anak niya at ni Traciel naninaagaw namin siya. I've been there. Very insecured, and it didn't help for our relationships, and I don't want that to happen with them.

Muling tumunog ang cellphone ni Aiden and this time si Reziel na ang sumagot. Nagulat ako at natatakot sa posibleng niyang sabihin.

"Hello, Love. Hinahanap ka na ni Marco. Are you busy? Gusto nya sanang mag dinner tayo sa labas."

Ini-loud speaker iyon ni Reziel, pinanood ko lang ang bawat galaw ni Aiden. Wala siyang emosyong nakatitig sa kanyang anak kaya pilit kong inaagaw ang cellphone sa kanya para maibalik ito kay Aiden.

"Hello, Ma'am.  This is Reziel his patient last week. He left his phone in my room. I'll ask my papa Liam to bring it to him."

"Aww, thank you, Reziel. Kindly pass my massage to him na lang. Thanks, iha."

Pagkatapos ng tawag ay iniabot niya ang cellphone kay Aiden.

"Umiwi ka na. You will be having family dinner." Pagkatapos niya iyon sabihin ay nagmadali siyang tumakbo sa taas I heard the door lock click. It will be hard for me to talk with her this time.

Bago pa ako makaalis sa kusina ay nahawakan na agad ni Aiden ang kamay ko at hinigit iyon para makaharap ako sa kanya.

"We'll going to talk later. Uuwi ako sainyo."

Inirapan ko siya at kinuha ang kamay ko at hinawakan iyon na para bang nasasaktan ako at nabaliaan sa paraan ng paghawak niya.

"Kung hahayaan ka ng anak mong manatili pa rito." Lakas loob kong sagot sa kanya at iniwan na sya.

May pamilya na sya.

Sapat na saamin na nakilala niya ang anak ko.

Wala maming balak na agawin sya.

Alam namin ang pakiramdam na naiwan.